เยี่ยวานวานเปิดประตูห้อง และมีอวี๋เส่าสยงตามเข้ามาข้างหลัง เยี่ยวานวานพูดกับคู่สามีภรรยาตระกูลอวี๋ที่อยู่ตรงข้ามว่า “คุณอาคุณน้า ขอโทษด้วยนะคะ หนูหมั้นกับเส่าสยงไม่ได้ โปรดยกโทษให้หนูด้วยนะคะ” หลังจากพูดจบ เธอก็พูดกับพ่อแม่ว่า “พ่อ แม่ เรากลับบ้านกันเถอะ!”
“นี่! วานวาน เกิดอะไรขึ้น คุยกันดีๆ ก่อนสิ ทำไมถึงไม่หมั้นแล้วล่ะ”
เยี่ยกั๋วเหาและภรรยามองหน้ากัน พวกเขาเองก็ดูจุดประสงค์ที่แท้จริงในการหมั้นครั้งนี้ของตระกูลอวี๋ออก ตอนนี้ลูกสาวยกเลิกการหมั้นไปอย่างไม่ลังเลแล้ว พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องรับมือกับตระกูลอวี๋อีกต่อไป
เยี่ยกั๋วเหานั่งอยู่บนวีลแชร์ เยี่ยวานวานจึงเดินเข้ามาเข็นเขา คุณนายเยี่ยพูดแสดงความเกรงใจไปสองสามประโยคแล้วทั้งครอบครัวก็เดินออกมา
แต่เจียนจือเพ่ยที่ยืนอยู่ตรงทางเดินยังไม่เดินออกไป ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะนึกออกแล้วว่าตอนที่เขาเข้าซื้อบริษัทของเยี่ยกั๋วเหาครั้งที่แล้ว เขาสร้างหนี้หนึ่งพันล้านให้กับเยี่ยกั๋วเหาด้วยตัวเขาเอง
เยี่ยวานวานพูดกับเจียนจือเพ่ยว่า “ฉันจะไปส่งพ่อกลับโรงพยาบาล ไปก่อนนะคะ”
เยี่ยกั๋วเหารู้สึกไม่พอใจกับเรื่องที่เจียนจือเพ่ยเข้าซื้อบริษัทของเขาด้วยเจตนาที่ไม่ดี เขาเหลือบมองเจียนจือเพ่ยแค่แวบเดียวแล้วก็ปล่อยให้ลูกสาวเข็นเขาออกไป
เจียนจือเพ่ยมองตามหลังครอบครัวที่มีสมาชิกสามคนเดินเข้าไปในลิฟต์ จากนั้นเขาถึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาเบอร์เบอร์หนึ่ง “จัดการเรื่องหนึ่งให้ฉันที”
อวี๋เส่าสยงปัดชามและตะเกียบบนโต๊ะอาหาร แล้วพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า “ไม่คิดเลยว่าคนในตระกูลเยี่ยจะกล้าดูถูกเรา ผมจะรอดูเยี่ยกั๋วเหาติดคุก!”
“ฮึ! นึกว่าจะทำให้เยี่ยกั๋วเหาเอาที่ดินมาเป็นสินเดิมแล้วมอบให้พวกเราได้ซะอีก ไม่คิดเลยว่า เยี่ยวานวานจะไม่โง่” พ่ออวี๋พูดด้วยความหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
เยี่ยวานวานประคองพ่อขึ้นรถ แล้วพวกเขาก็กลับโรงพยาบาล เธอนั่งอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ ในหัวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงจูบนั้นที่เจียนจือเพ่ยประทับลงบนริมฝีปากของเธอเมื่อครู่ ตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้จูบเธอ
“พ่อ แม่ เราขายทรัพย์สินทั้งหมดในมือที่ขายได้เพื่อใช้หนี้กันเถอะ ส่วนหนี้ที่เหลือ หลังจากนี้หนูจะทำงานใช้หนี้ให้เอง” เยี่ยวานวานพูดกับพ่อแม่ที่นั่งอยู่บนที่นั่งด้านหลัง
“ก็คงทำได้แค่วิธีนี้แหละ” เยี่ยกั๋วเหาถอนหายใจ หนี้ก้อนนี้สร้างความกดดันให้กับชีวิตที่เหลือของลูกสาว
และในขณะนี้ โทรศัพท์ของเยี่ยกั๋วเหาก็ดังขึ้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร เขาถึงได้ตื่นเต้นจนถามโพล่งออกมาว่า “จริงเหรอครับ หนี้ของผมถูกชำระหมดแล้วเหรอ”
คุณนายเยี่ยและเยี่ยวานวานมองเขาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แววตาของเยี่ยกั๋วเหาแสดงความรู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นออกมา “ครับ โอเคครับ ขอบคุณครับ วันจันทร์ผมจะไปเอาใบรับรองการชำระบัญชีแน่นอนครับ”
หลังจากวางสาย เยี่ยกั๋วเหาก็พูดกับภรรยาและลูกสาวว่า “เมื่อกี้ธนาคารโทรมาบอกว่าหนี้ของพ่อถูกชำระหมดแล้ว”
เยี่ยกั๋วเหาและภรรยามองหน้ากัน ลูกสาวจะจัดการยังไง หรือว่าคุณเจียนชอบลูกสาวของพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...