ใบหน้าอันเย่อหยิ่งของชิวกั๋วจื้อเปลี่ยนเป็นลนลานทันที เขาแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่รู้ร้อนอะไร “ประธานถัง คุณต้องมีหลักฐานในสิ่งที่คุณพูดออกมาสิ”
“ตอนที่ฉันได้หลักฐานมา ก็เป็นตอนที่คุณไปขึ้นศาลไงล่ะ คุณแน่ใจนะว่าอยากจะฉีกหน้าตัวเองน่ะ?” ถังจือซย่าเอาแขนกอดอก ท่อนบนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเข้ากับกระโปรงเอวสูง ช่างเพรียวบางน่าหลงใหล แต่กลับทรงพลังในคราวเดียวกัน
“คุณน่าจะรู้ว่าทีมทนายของสีซื่อกรุ๊ปไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน” ดวงตาคู่สวยของถังจือซย่าจ้องมองมาที่เขาอย่างเย็นชา
ความเย่อหยิ่งที่ชิวกั๋วจื้อพกมาที่นี่แปรเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกตกใจแทน เขาจึงรีบหัวเราะทันที “ประธานถัง อย่าทำอย่างนี้เลยนะ ผมยอมย้ายก็ได้”
“คุณควรลาออกจากตำแหน่งต่างหากล่ะ!” ถังจือซย่าไม่ให้โอกาสเขาได้ใช้ชีวิตไปวันๆ อีกต่อไปแล้ว
ชิวกั๋วจื้อ ชายหนุ่มผู้ไฟแรง กำหมัดแน่นขึ้นมาทันที และถลึงตาใส่ “เธอนี่มัน...”
ประตูทางด้านหลังถูกผลักให้เปิดออก ก่อนบอดี้การ์ดสองคนจะเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเขายืนขนาบข้างทั้งซ้ายและขวาของถังจือซย่าไว้ สายตาจ้องมองไปที่ชิวกั๋วจื้อเป็นการเตือน
ชิวกั๋วจื้อดับความโกรธของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกเสียงด้วยความเย็นชา “ออกก็ออกวะ”
เมื่อบอดี้การ์ดออกไปแล้วก็ยืนอารักขาอยู่หน้าประตูห้องของถังจือซย่า และโทรศัพท์อินเตอร์คอมของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เธอจึงเอื้อมมือไปรับ “ว่าไง!”
“ได้ยินมาว่าคุณไล่ผู้บริหารระดับสูงไปหลายคนภายในวันเดียวเลยเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของสีจิ่วเฉินดังขึ้นมา
“คุณก็รู้นี่! จะปล่อยให้เขาสูบเลือดสูบเนื้อของหอเป่ารุ่ยไม่ได้แน่ ฉันจะสมรู้ร่วมคิดกับคนแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ” ในน้ำเสียงของถังจือซย่า แฝงไปด้วยพลังของความรวดเร็วและเฉียบขาด
“ภรรยาของฉันจะทำอะไร ฉันก็สนับสนุนหมดนั่นแหละ แต่คราวหน้าถ้ามีอันตรายล่ะก็ อย่าลืมบอกฉันก่อนละกัน” สีจิ่วเฉินเตือน เขาเพิ่งจะได้รับคำร้องจากหลี่เสี่ยวซิน และบอกว่ามีผู้จัดการชายบุกเข้าไปถึงห้องทำงานของเธอ ตอนนี้เขาอยู่ข้างนอก จึงทำได้เพียงส่งบอดี้การ์ดเข้าไปแทน
เมื่อเข้ามาคุ้มกันแล้ว ในใจของถังจือซย่ากลับไม่ได้มีความหวาดหวั่นกลัวใครหน้าไหน อาจจะเป็นเพราะเธอมีความใจกล้าบ้าบิ่นมาตั้งแต่ยังเด็ก เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ทำให้คุณเป็นห่วงเหรอเนี่ย”
“ในใจของฉันน่ะ ความปลอดภัยของคนในครอบครัวก็ต้องมาก่อนอันดับแรกเสมอสิ”
ถังจือซย่าก็พูดอย่างจริงจัง “โอเค ฉันจะเรียนรู้เรื่องการปกป้องตัวเองละกัน”
“ก็ให้หยางถงไปกับเธอสิ” สีจิ่วเฉินสั่ง
วันนี้ถังจือซย่าให้หยางถงหยุดพอดี ดังนั้นเธอจึงไม่ได้อยู่ด้วย
“อื้ม ฉันรู้แล้วน่า คุณอยู่ที่งานประชุมสุดยอดเป็นยังไงบ้างล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...