ใบหน้าอันเย่อหยิ่งของชิวกั๋วจื้อเปลี่ยนเป็นลนลานทันที เขาแสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่รู้ร้อนอะไร “ประธานถัง คุณต้องมีหลักฐานในสิ่งที่คุณพูดออกมาสิ”
“ตอนที่ฉันได้หลักฐานมา ก็เป็นตอนที่คุณไปขึ้นศาลไงล่ะ คุณแน่ใจนะว่าอยากจะฉีกหน้าตัวเองน่ะ?” ถังจือซย่าเอาแขนกอดอก ท่อนบนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเข้ากับกระโปรงเอวสูง ช่างเพรียวบางน่าหลงใหล แต่กลับทรงพลังในคราวเดียวกัน
“คุณน่าจะรู้ว่าทีมทนายของสีซื่อกรุ๊ปไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน” ดวงตาคู่สวยของถังจือซย่าจ้องมองมาที่เขาอย่างเย็นชา
ความเย่อหยิ่งที่ชิวกั๋วจื้อพกมาที่นี่แปรเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกตกใจแทน เขาจึงรีบหัวเราะทันที “ประธานถัง อย่าทำอย่างนี้เลยนะ ผมยอมย้ายก็ได้”
“คุณควรลาออกจากตำแหน่งต่างหากล่ะ!” ถังจือซย่าไม่ให้โอกาสเขาได้ใช้ชีวิตไปวันๆ อีกต่อไปแล้ว
ชิวกั๋วจื้อ ชายหนุ่มผู้ไฟแรง กำหมัดแน่นขึ้นมาทันที และถลึงตาใส่ “เธอนี่มัน...”
ประตูทางด้านหลังถูกผลักให้เปิดออก ก่อนบอดี้การ์ดสองคนจะเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเขายืนขนาบข้างทั้งซ้ายและขวาของถังจือซย่าไว้ สายตาจ้องมองไปที่ชิวกั๋วจื้อเป็นการเตือน
ชิวกั๋วจื้อดับความโกรธของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกเสียงด้วยความเย็นชา “ออกก็ออกวะ”
เมื่อบอดี้การ์ดออกไปแล้วก็ยืนอารักขาอยู่หน้าประตูห้องของถังจือซย่า และโทรศัพท์อินเตอร์คอมของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เธอจึงเอื้อมมือไปรับ “ว่าไง!”
“ได้ยินมาว่าคุณไล่ผู้บริหารระดับสูงไปหลายคนภายในวันเดียวเลยเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของสีจิ่วเฉินดังขึ้นมา
“คุณก็รู้นี่! จะปล่อยให้เขาสูบเลือดสูบเนื้อของหอเป่ารุ่ยไม่ได้แน่ ฉันจะสมรู้ร่วมคิดกับคนแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ” ในน้ำเสียงของถังจือซย่า แฝงไปด้วยพลังของความรวดเร็วและเฉียบขาด
“ภรรยาของฉันจะทำอะไร ฉันก็สนับสนุนหมดนั่นแหละ แต่คราวหน้าถ้ามีอันตรายล่ะก็ อย่าลืมบอกฉันก่อนละกัน” สีจิ่วเฉินเตือน เขาเพิ่งจะได้รับคำร้องจากหลี่เสี่ยวซิน และบอกว่ามีผู้จัดการชายบุกเข้าไปถึงห้องทำงานของเธอ ตอนนี้เขาอยู่ข้างนอก จึงทำได้เพียงส่งบอดี้การ์ดเข้าไปแทน
เมื่อเข้ามาคุ้มกันแล้ว ในใจของถังจือซย่ากลับไม่ได้มีความหวาดหวั่นกลัวใครหน้าไหน อาจจะเป็นเพราะเธอมีความใจกล้าบ้าบิ่นมาตั้งแต่ยังเด็ก เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ทำให้คุณเป็นห่วงเหรอเนี่ย”
“ในใจของฉันน่ะ ความปลอดภัยของคนในครอบครัวก็ต้องมาก่อนอันดับแรกเสมอสิ”
ถังจือซย่าก็พูดอย่างจริงจัง “โอเค ฉันจะเรียนรู้เรื่องการปกป้องตัวเองละกัน”
“ก็ให้หยางถงไปกับเธอสิ” สีจิ่วเฉินสั่ง
วันนี้ถังจือซย่าให้หยางถงหยุดพอดี ดังนั้นเธอจึงไม่ได้อยู่ด้วย
“อื้ม ฉันรู้แล้วน่า คุณอยู่ที่งานประชุมสุดยอดเป็นยังไงบ้างล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...