รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 697

เยี่ยวานวานกำลังคิดเช่นกันว่า ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้สวมอะไรไว้ข้างในเลยสินะ!

“ชุดคลุมอาบน้ำอยู่ในตู้น่ะ” เยี่ยวานวานเตือนเขา

เจียนจือเพ่ยเดินตรงมาที่หน้าตู้ หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำของผู้ชายออกมา และหลังจากนั้น เขาก็ดึงผ้าเช็ดตัวรอบเอวของเขาออก

ลมหายใจของเยี่ยวานวานกระตุกเฮือก ชายผู้นี้ไม่ทำว่าเธอเป็นคนอื่นไกลเลยจริงๆ !

ก็เปลี่ยนผ้ามันแบบนี้เลยเนี่ยนะ? ช่างให้พื้นที่เธอใช้จินตนาการอย่างเต็มที่จริงๆ

เจียนจือเพ่ยมัดเชือกอย่างสง่าพร้อมกับหวีผมสีเข้ม หันไปมองหญิงสาวที่จ้องมองเขาอยู่ด้านหลัง มีบางอย่างที่คลุมเครือล่องลอยอยู่ในอากาศ

“เคยมีแฟนบ้างไหม” เจียนจือเพ่ยถามเธออย่างเบื่อๆ

เยี่ยวานวานอายุยี่สิบสามปีแล้ว ถ้าเธอพูดว่าไม่ ก็แสดงว่าเธอไม่มีแรงดึงดูดหรือเปล่า? เธอจำเป็นต้องพูดว่ามีสินะ!

“เคยสิ!” เยี่ยวานวานแสร้งทำเป็นตอบอย่างใจเย็น

“เคยมีมากี่คน” เจียนจือเพ่ยถามอีกครั้ง เห็นได้ชัดถึงต้นตอของความหมายที่แฝงอยู่

“คนเดียว”

“ถึงขั้นไหน”

“ฮะ?”

“จับมือ กอด จูบ นอนด้วยกัน ถึงขั้นไหนแล้ว!” เจียนจือเพ่ยจ้องมองเธอขนาดนี้แล้วถามเสียงดังฟังชัด

ใบหน้าสวยของเยี่ยวานวานแดงระเรื่อ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันไม่พูด...ได้ไหม!”

“แลกเปลี่ยนความลับกัน ไว้เธอค่อยถามฉันกลับเรื่องนี้บ้าง” เจียนจือเพ่ยล็อคเธอไว้

เยี่ยวานวานกระพริบตาปริบๆ ไม่นึกว่าสิ่งนี้มันจะคุ้มค่าเลย!

“กะ...ก็จับมือ” เยี่ยวานวานโกหก ถึงแม้เธอจะได้สัมผัสใกล้ชิดกับชายผู้นี้ที่สุด และทำกับผู้ชายตรงหน้าเท่านั้น แต่เมื่อเริ่มโกหกแล้ว ก็จำเป็นต้องแนบเนียน!

เจียนจือเพ่ยคล้ายกับเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยความพอใจเล็กน้อย “จริงเหรอ?”

“จริงสิ ไม่ได้โกหก” เยี่ยวานวานพูดด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้านอะไร หลังจากนั้นก็ใช้สิทธิของเธอบ้าง “งั้นฉันถามคุณบ้างได้ไหม?”

“ถามสิ!” เจียนจือเพ่ยเดินไปที่ขอบเตียงแล้วนั่งลง สองมือค้ำเตียงไปทางด้านหลัง ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมองเธอ

เยี่ยวานวานชะงักไปครู่หนึ่ง เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?

เธอไม่ใช่เด็กน้อยนะที่จะมาหลอกกันได้!

ผู้ชายคนนี้โตขนาดนี้แล้ว เคยจูบแค่ผู้หญิงอย่างเธอเองเหรอ?