รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 708

ถังจือซย่าเดินไป สีจิ่วเฉินฝืนยิ้มให้เธอ “ไปฝากเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ！อีกสามวันค่อยรับกลับไป”

ถังจือซย่าพยักหน้าเล็กน้อย เธอพูดกับเยี่ยวานวานที่อยู่ข้างหลังว่า “วานวาน คุณนั่งรถป้าของฉันกลับไปก่อนนะ！”

สีหมิ่นเรียกเยี่ยวานวานให้ไป ถังจือซย่าอยู่เป็นเพื่อนสีจิ่วเฉิน เอาเถ้ากระดูฝากไว้ที่นี่เป็นการชั่วคราว รอเสร็จเรื่องเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ค่อยส่งนายหญิงใหญ่สีไปยังที่ที่สงบในที่สุด

เยี่ยวานวานนั่งรถมาได้ครึ่งทางถึงได้คิดขึ้นได้ว่าโทรศัพท์ยังชาร์จแบตอยู่ที่โรงพยาบาล เธอก็ลงจากรถของสีหมิ่น นั่งแท็กซี่ไปเอาโทรศัพท์ที่โรงพยาบาลเลย

เธอมาถึงโรงพยาบาล กลับพบว่าถูกพยาบาลเก็บโทรศัพท์ และพยาบาลท่านนั้นก็เลิกงานแล้ว โทรศัพท์ของเธอถูกเก็บไว้ในล็อกเกอร์ของคุณพยาบาล

ทำได้เพียงมาเอาพรุ่งนี้แล้ว

เยี่ยวานวานถอนหายใจอีก นั่งแท็กซี่กลับบ้าน

กลับถึงบ้านก็เป็นเวลา 18:30 น.แล้ว เธอกำลังคิดอะไรบางอย่างพร้อมทั้งเดินก้มหน้าเข้าไปในบ้าน ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่ามีคนมาขวางทางไว้

“คุณเยี่ยวานวาน หยุดก่อน”

เยี่ยวานวานตกใจ เงยหน้ามองขึ้ยเห็นชายวัยกลางคนที่สีหน้าท่าทางจริงจังคนหนึ่ง “คุณเป็นใคร”

“คุณนายเจียนอยากพบคุณ”ชายผู้นี้พูดตรงๆ

เยี่ยวานวานเข้าใจทันที เป็นคนของคุณย่าของเจียนจือเพ่ย เธออดไม่ได้ที่จะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณชายเจียนอยู่ไหม”

“คุณนายเจียนกำลังรอคุณอยู่ เชิญคุณรถ”ผู้ชายคนนี้ไม่ตอบคำถามของเธอ กลับว่าใช้โทนเสียงบีบบังคับ เปิดประตูรถข้างๆ ออก

เยี่ยวานวานสูดลมหายใจเข้าลึก ทำได้เพียงเข้าไปนั่งอย่างเชื่อฟัง เธอมีลางสังหรณ์ถึงเหตุผลที่คุณนายเจียนอยากพบเธอ

ขับรถเข้ามาในร้านกาแฟที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง ในห้องวีไอพี เธอเห็นนายหญิงใหญ่ที่โอ่อ่าและร่ำรวยนั่นภายใต้แสงไฟ ทั้งมีท่าทางที่เมตตาและอ่อนโยน อีกทั้งยังน่าเรงขามสุดๆ ทำให้คนไม่กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้าเธอ

“คุณนายเจียน สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเยี่ยวานวาน”เยี่ยวานวานยืนตรงหน้าของเธออย่างตื่นเต้น