สีจิ่วเฉินเห็นว่าเธอยังไม่เปลี่ยนใจและยังคงโง่เขลาต่อไป เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า "สีสือเหยา เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะให้กำเนิดลูกของฉันเลยแม้แต่หน่อย"
“แต่ฉันอยากมีลูกให้นาย ฉันไม่ขออะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากมีลูกสองคนที่มีสายเลือดของนายแล้วฉันสัญญาว่าต่อไปจะไม่มารบกวนนายอีก จิ่วเฉิน ฉันจะ ฉันจะไม่แต่งงาน ฉันจะดูแลลูกสองคนนี้ให้ดีที่สุด” สีสือเหยาพยายามทำให้ชายคนนี้ซาบซึ้ง
“สีสือเหยา คนที่เจ็บปวดที่สุดในเรื่องนี้คือภรรยาของฉัน เธอไม่ได้สนใจความรู้สึกของเขาเลยและเขาคือคนที่ฉันรักที่สุด เธอคิดว่าฉันจะให้โอกาสเธอทำร้ายภรรยาของฉันหรือไง" สีจิ่วเฉินพูดอย่างโกรธเคือง ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและเต็มไปด้วยความอาฆาต
สีสือเหยาถูกเขย่าสองสามครั้ง เธอพยุงตัวเองไปที่โซฟาข้างๆ และนั่งลงอย่างเบาๆ เพราะถ้าเธอไม่นั่งลง ขาของเธอจะอ่อนแรงจนล้มลงได้
"ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ดีต่อจือซย่า แต่ฉันก็จนปัญญาแล้วเพราะฉันก็รักนายเหมือนกัน! ฉันชอบนายมาตั้งแต่เด็ก ถ้าตอนนั้นพ่อให้ฉันกลับจีน คนที่จะได้แต่งงานกับนายคงเป็นฉัน ตอนที่เรารู้จักกันถังจือซย่ายังไม่ได้เข้ามาเลยนะ” สีสือเหยาพูดด้วยตาสีแดง เธอมักรู้สึกอยู่เสมอว่าเธอช่าง โชคร้ายที่เกิดในตระกูลสีและมีพ่อที่เข้มงวดกับเธอ ไม่เช่นนั้น เธอคงจะสามารถไขว่คว้าหาความสุขของตัวเองได้อย่างแน่นอน
"ฉันไม่ต้องการความรู้สึกสกปรกๆ ของเธอ กลับไปที่จีนกับฉันเดี๋ยวนี้" สีจิ่วเฉินพูดอย่างเย็นชา "ถ้าเธอไม่กลับไปกับฉัน เธอจะไม่ได้เจอพ่อเธออีก และฉันจะเอาเด็กไป ครอบครัวของจะตายทั้งเป็น" "จิ่วเฉิน นายทำกับครอบครัวของฉันแบบนี้ไม่ได้ พวกเขาเป็นคนตระกูลสีนะ" สีสือเหยาตื่นตระหนก เธอยังมีน้องชายที่อายุแค่สิบแปดปีและเขายังมีอนาคตที่สดใสรอเขาอยู่
"ผมทำอะไรพวกเขาไม่ได้หรอก ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความร่วมมือของเธอในตอนนี้ ถ้าเธอร่วมมือ ฉันก็จะทำอย่างที่มันควรจะเป็น" สีจิ่วเฉินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม ตอนนี้ความอาฆาตในดวงตาของเขาก็พุ่งสูงขึ้น
สีสือเหยาหายใจแรง สีจิ่วเฉินจะฆ่าเธอที่นี่เลยไหม
และทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขากล้าลงมือ ทำไมเขาถึงรักถังจือซย่าซะเหลือเกิน
"ตกลง ฉันจะกลับไปกับนาย" ในที่สุดสีสือเหยาก็ยอมทำตาม เธอคิดว่าต่อให้เธอจะให้กำเนิดลูกด้วยความพยายามทั้งหมดของเธอ แต่ต่อไปเธอก็จะถูกสีจิ่วเฉินทิ้ง เช่นนั้นแล้วจะทำให้รังเกียจไปทำไมกัน
เธอยังเพ้อฝันว่าสีจิ่วเฉินรักเธออต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านอกจากถังจือซย่าแล้ว เขาก็ไม่สามารถจะมองหญิงอื่นใดได้อีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...