รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 750

เยี่ยวานวานที่กำลังจะทานอาหารเช้าได้ยินเสียงประตูห้องพักถูกผลักเปิดออก เธอรีบวิ่งเข้ามาข้างในด้วยความตกใจ คิดว่าทำไมเจียนจือเพ่ยไม่ล็อกประตูข้างใน!

“แม่ แม่คะ...!” เยี่ยวานวานรีบวิ่งไปที่ประตูห้องพัก ก็เห็นว่าห้องนั้นเป็นระเบียบเรียบร้อยดี แต่เจียนจือเพ่ยไม่ได้อยู่ข้างใน เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังตู้เสื้อผ้า ทันใดนั้นก็พบว่าประตูตู้เสื้อผ้านั้นถูกเปิดอยู่จริงๆ

“อ๊ะ!” เยี่ยวานวานร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ หลี่เย่ว์ที่อยู่ข้างๆ เธอก็ตกใจแล้วหันมามองเธอเช่นกัน “ลูกเรียกบ้าอะไรเนี่ย!”

เยี่ยวานวานมองไปที่หน้าต่างอย่างหวาดระแวงด้วยหวาดกลัว มีหน้าต่างบานหนึ่งที่สามารถเปิดได้และเธอรู้ว่ามันมีทางเดินที่สามารถนำไปสู่ระเบียงทางเดิน ที่นั่นเป็นเพียงที่ตั้งของแอร์คอนเพรสเซอร์

หรือว่าผู้ชายคนนี้...

เยี่ยวานวานอ้าปากค้างด้วยความตื่นตระหนก ชายคนนี้ต้องปีนออกไปทางหน้าต่างแน่ๆ! แต่นี่คือชั้น 18 นะ!

เยี่ยวานวานรีบพูดกับแม่ของเธอว่า “แม่คะ หนูจะออกไปข้างนอกสักพักนะ”

หลังจากพูดจบ เยี่ยวานวานก็รีบเปิดประตูและก้าวออกไปทันที หัวใจของเธอเต้นเร็วมาก แต่จู่ๆ ก็หยุดในวินาทีถัดมา ผู้ชายคนนี้อย่าทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาดนะ!

ขณะที่เธอเดินออกมาจากทางเดินด้วยความตื่นตระหนก เธอเห็นเจียนจือเพ่ยที่มุมห้องรอเธออย่างเกียจคร้าน

“คุณ...คุณทำให้ฉันกลัวแทบตาย คุณปีนออกไปทางหน้าต่างได้ยังไง” เยี่ยวานวานตกใจมากจนตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง และเตรียมยกมือออกไปทุบตีเขา

แม้ว่าเธอจะทุบเบาๆ แต่ก็แสดงให้เห็นว่าเธอตื่นตระหนกและหวาดกลัวมากเพียงใด เจียนจือเพ่ยตกใจ เพราะไม่คาดคิดว่าจะทำให้เธอตกใจเช่นนี้

เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและกอดเธอ พร้อมกับขอโทษด้วยเสียงทุ้มแต่อ่อนโยน “ฉันขอโทษ”

เยี่ยวานวานตัวสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนของเขา เมื่อครู่เธอเพิ่งสังเกตตัวเองว่าตอนที่รู้ว่าเขาปีนหน้าต่าง หัวใจเธอเกือบจะหยุดเต้นแล้วจริงๆ ความกลัวที่จะเสียเขาไปอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนปะทะเข้ามา

“ฉันอยากให้แม่ฉันจับคุณได้มากกว่าที่คุณจะทำอันตรายอะไรแบบนี้อีก” เยี่ยวานวานเงยหน้าขึ้นพูด

เจียนจือเพ่ยลูบหัวของเธอพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ ต่อไปฉันจะหาโอกาสไปพบคุณลุงกับคุณป้าทีหลัง เพราะฉันกลัวว่าพวกเขาจะโกรธถ้าได้เห็นฉัน”

“คุณรอสักครู่นะ ฉันจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้ แล้วจะพาไปโรงแรมใกล้ๆ แถวนี้”