เยี่ยวานวานกำลังคิดว่าเขาจะออกรถตอนไหนก็เห็นเขายื่นแขนมาโอบรอบช่วงบนร่างกายเธอ
ดวงตาคู่สวยของเธอสั่นระริก ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงรอคอยจุมพิตจากเขา
ตอนนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆ ของชายหนุ่มที่ข้างหู ก่อนจะรู้สึกถึงเข็มขัดนิรภัยที่ถูกดึงออกมารัดตัว
เยี่ยวานวานรู้สึกเขินอายจนแทบจะมุดหนี แต่ใบหน้าเล็กๆ ของเธอกลับถูกชายหนุ่มจับไว้ ลมหายใจของชายหนุ่มเป่ารดลงมา ก่อนที่มอร์นิ่งคิสอันหอมหวานจะถูกประทับ
“ฉันกลัวว่าเธอจะผิดหวังถ้าฉันไม่จูบเธอ” เจียนจือเพ่ยเอ่ยอย่างร้ายกาจ
“หาข้ออ้างแต๊ะอั๋งฉันใช่ไหม!” เยี่ยวานวานตำหนิเขาเสียงเบา
เจียนจือเพ่ยหัวเราะร่า ไหนเลยจะเหลือภาพลักษณ์คุณชายผู้ร่ำรวย เขาก็แค่ผู้ชายร่างโตที่ทำตัวเป็นเด็กน้อยต่อหน้าผู้หญิงที่รักก็เท่านั้น
“ยังจะขำอีก รีบไปเร็วเข้า!” เยี่ยวานวานรีบเร่งเขา
เจียนจือเพ่ยเอื้อมไปจับพวงมาลัยรถด้วยท่าทางสง่างามก่อนจะขับรถออกไป
ส่วนที่บ้านของเยี่ยวานวาน หลี่เย่ว์ก็พบเบาะแสบางอย่าง ทำไมบนอ่างล้างมือของลูกสาวเธอถึงมีแปรงสีฟันสองด้าม? ไหนจะผ้าขนหนูสองผืนที่แค่ดูสีก็รู้แล้วว่าเป็นของผู้ชาย
ดังนั้นหลี่เย่ว์จึงเริ่มขุดคุ้ย ไม่นานก็เจอรองเท้าสลิปเปอร์และรองเท้ากีฬาของผู้ชาย เธอเข้าใจสาเหตุที่ลูกสาวย้ายออกมาได้ทันที
ลูกสาวเธอมีแฟนแล้ว อีกทั้งผู้ชายคนนี้ยังมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเธอ ใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ
หลี่เย่ว์ไม่ทันจะได้ตอบสนอง ไม่คิดเลยว่าลูกสาวเธอจะโตจนมีแฟนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...