รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 755

เมื่อมองไปที่หาดทรายที่อยู่ไม่ไกล เยี่ยวานวานก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "คุณยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานของจือซย่าได้ไหม ฉันเกือบถูกคลื่นซัดหายไปในทะเล ตอนนั้นคุณวิ่งมาหาฉัน ฉันซึ้งใจมาก"

เจียนจือเพ่ยลูบหัวน้อยๆ ของเธอด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองเล็กน้อย "เธอยังจะกล้าพูดอีก คราวหน้าเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ไปที่ที่อันตรายแล้วนะ ฉันไม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้ตลอดเวลา"

“น่าแปลกนะ ก่อนที่ฉันจะได้พบคุณ ฉันไม่เคยเจอเรื่องอันตรายใดๆ เลย แต่พออยู่ข้างๆ คุณ ฉันก็เกือบตกทะเลหรือไม่ก็กลิ้งลงไปตามไหล่เขา โชคดีที่คุณปกป้องฉัน" เมื่อเยี่ยวานวานพูดจบเธอก็โอบเอวเขา เงยหน้ามองอย่างไม่เชื่อสายตาว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเธอแล้ว

เจียนจือเพ่ยเองก็กอดเธอแน่น “หลังจากนี้เธอก็อยู่อย่างสงบข้างกายฉัน ทั้งชีวิตของเธอปลอดภัยแล้ว”

ดวงตาของเยี่ยวานวานแวววาว “พวกเราจะปลอดภัย”

คิดไปคิดมาเยี่ยวานวานก็เงยหน้าไปถามเขาด้วยความสงสัยและน้ำเสียงจริงจัง “คุณชายเจียน ฉันขอถามคุณหน่อย คุณต้องตอบตามความจริงนะ”

“หืม?” เจียนจือเพ่ยอดไม่ได้ที่จะมองเธอด้วยแววตาจริงจัง ไม่กล้าจะเมินเฉยกับคำถามของเธอ

"ฉันคิดว่าด้วยฐานะของคุณคงมีผู้หญิงมากมายรายล้อมรอบตัวคุณ ทำไมคุณถึงชอบฉันละ? " ดวงตาของเยี่ยวานวานเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เจียนจือเพ่ยมองดูใบหน้าเล็กที่มีชีวิตชีวาเหมือนน้ำพุในฤดูร้อนของเธอ ให้ความรู้สึกเหมือนสิ่งงดงามที่มองไม่เห็น สิ่งที่เขาชอบที่สุดคือรอยยิ้มของเธอ ในความน่ารักไร้เดียงสาก็มีเสน่ห์ซ่อนอยู่ ทำให้เขาไม่ต้องกังวลอะไรเวลาอยู่กับเธอ

สำหรับสิ่งที่เขาชอบในตัวเธอ เขาอยากจะบอกว่าเธอคือตัวตนทั้งหมดของเธอที่ทำให้เขารู้สึกถึงความสมบูรณ์ในชีวิต

การได้อยู่กับเธอนั้นทำให้เขารู้สึกสบายใจ เป็นอิสระ และพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับเธอ

ตั้งแต่วัยเด็กเจียนจือเพ่ยไม่เคยขาดผู้หญิงดีๆ รอบตัวเขาเลย ลูกสาวของตระกูลที่ร่ำรวยหรือตระกูลราชวงศ์ขุนนาง บางทีอาจเป็นเพราะเขาเจอกับเด็กผู้หญิงที่ล้วนมีความทะเยอทะยานมากเกินไป ดังนั้นเมื่อเยี่ยวานวานปรากฏตัวขึ้นมา ความสดใสราวกับพระจันทร์ก็ฉายแสงใสกระทบใจเขาเข้าอย่างเต็มเปา