รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 758

สีจวิ้นเจี๋ยเรียกกำลังใจก่อนจะเตรียมตัวเดินเข้าไปทักทายเยี่ยวานวาน แต่ในตอนนั้นเองก็มีเสียงทุ้มดังมาจากทางด้านหลังเขา “ที่รัก มาทางนี้หน่อยสิ”

เยี่ยวานวานหันหลังกลับมา แม้ว่าจะมีผู้ชายสองคนยืนอยู่ด้านหลัง แต่ในสายตาเธอมีเพียงคนคนเดียว ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงอย่างเขินอาย เขากล้าเรียกเธอว่าที่รักต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนี้ได้ยังไงกัน!

“รุ่นพี่” เธอเอ่ยทักทายสีจวิ้นเจี๋ยก่อนจะเดินไปหาเจียนจือเพ่ย มือของทั้งคู่จับกันแนบแน่น

แม้ว่าบนใบหน้าของสีจวิ้นเจี๋ยจะไม่แสดงอาการอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกเหมือนโดนทิ่มแทง ทั้งเจ็บปวดและไร้ความรู้สึก

คนแซ่เจียนตั้งใจงั้นเหรอ? ตั้งใจจะอวดว่าเหนือกว่าต่อหน้าเขา?

เวรเอ๊ย ไอ้คนแซ่เจียนมันใหญ่โตมาจากไหน สีจวิ้นเจี๋ยอยากจะสอนบทเรียนให้เขาแล้ว

สีจวิ้นเจี๋ยลอบกัดฟันกรอด เขาจะให้ไอ้คนแซ่เจียนคนนี้ได้ลิ้มรสความเก่งกาจ แม้ว่าเขาจะไม่เปิดเผยตัวเองแต่ก็ต้องให้บทเรียนที่เปื้อนเลือดกับมัน

สีจวิ้นเจี๋ยมีความมั่นใจเพราะเขารู้สึกว่าเจียนจือเพ่ยไม่ใช่คนในประเทศของเขา แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าแบบตะวันออกและพูดภาษาจีนกลาง แต่ไม่มีคนรวยที่แซ่เจียนในประเทศจีน

เยี่ยวานวานถูกเจียนจือเพ่ยลากไปที่ห้องส่วนตัวและนั่งลง ขณะที่เธอกำลังรอให้ชายคนนี้พูดบางสิ่งที่สำคัญกับเธอ กลับเห็นเขาค่อยๆ จิ้มเชอร์รี่แล้วป้อนใส่ปากเธอ

“กินสักหน่อย”

เยี่ยวานวานไม่อาจปฏิเสธความกระตือรือร้นของเขาได้จึงอ้าปากรับ “คุณเรียกฉันเข้ามาเพื่อป้อนผลไม้เนี่ยนะ?”

“วันนี้เธอสวยเกินไป ฉันไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นมองเธอ อยู่กับฉันที่นี่แหละ” เจียนจือเพ่ยบอกสิ่งที่อยู่ในใจเขาออกมาตรงๆ

เยี่ยวานวานตอบสนองไม่ทัน ทำไมคำพูดนี้ถึงได้ดูเอาแต่ใจขนาดนี้?