รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 759

แต่ตอนนี้เขาคนนั้นไม่มีอีกแล้ว ในใจของเขามีผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ทุกความทุกข์และสุขของเธอจะส่งผลต่อเขา

“ขอโทษ ฉัน…” เยี่ยวานวานไม่อยากจะทำลายบรรยากาศที่สวยงามเช่นนี้ เธอหวังว่าจะได้ใช้เวลาหวานๆ แบบนี้กับเขาตลอดไป

เจียนจือเพ่ยเอื้อมมือไปลูบเส้นผมของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะกดจูบลงไป “มีฉันอยู่ อย่าคิดมาก”

เยี่ยวานวานไม่กล้าบอกเขาว่าคุณย่าของเขาเคยมาหาเธอเพราะเรื่องนี้

จู่ๆ เยี่ยวานวานก็เข้ามาคลอเคลียในอ้อมกอดของเขา เธอตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะทำอะไรบางอย่างที่เธอจะไม่รู้สึกเสียใจในภายหลังแน่นอน

เพราะเธอกลัวว่าเธอจะไม่มีเวลาพอสำหรับรักเขา เธอกลัวว่าวันใดวันหนึ่งที่เขาจากไปเธอจะเสียใจมากที่สุด

เยี่ยวานวานและเขานั่งอยู่ในห้องส่วนตัวสักพักก่อนจะออกมา เยี่ยวานวานเดินกลับไปหาพวกหลี่เสี่ยวซิน เธอยื่นมือไปคว้าแก้วไวน์กระดกทันที

วันนี้เมาสักหน่อยก็แล้วกัน! เมาสักหน่อยให้พอปล่อยเนื้อปล่อยตัวได้

ถังจือซย่ากำลังรับแขกอยู่ แม้ว่าเธอจะยังอายุน้อยแต่เมื่อเธออยู่ต่อหน้าพวกคุณนายเหล่านี้ก็ยังมีออร่าอยู่

ถังจือซย่าย่อมไม่ยอมปล่อยโอกาสที่เป็นประโยชน์กับบริษัทเช่นนี้เธอไปแน่นอน เดิมทีเธอวางแผนว่าจะสร้างหอรุ่ยเป่าให้เป็นแบรนด์เครื่องประดับชั้นนำของจีน แต่ทั้งหมดนี้ต้องการการสนับสนุนและอุปถัมภ์จากผู้มีหน้ามีตาในสังคมระดับสูง ดังนั้นถังจือซย่าจึงไม่ยอมลดละความพยายามในการแสดงศักยภาพของแบรนด์เธอออกมาในช่วงเวลาที่เหมาะสม

สิ่งนี้ตกอยู่ในสายตาของสีจิ่วเฉิน เขามองดูภรรยาของตัวเองอยู่ท่ามกลางพวกคุณหญิงคุณนายเหล่านั้นด้วยท่าทางสงบเยือกเย็นและสง่างาม ซึ่งเขาคิดว่ามันดูน่ารักและมีเสน่ห์เอามากๆ

เขาเคยคิดว่าภรรยาของเขาจะเป็นแม่บ้านแม่เรือนคอยดูแลสามีและลูก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะสนใจด้านธุรกิจเหมือนกับเขา และเขาก็จะให้การสนับสนุนเธออย่างเต็มที่ ไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากดีใจไปกับเธอเมื่อเธอประสบความสำเร็จ

ถังจือซย่ากำลังพูดคุยกับเศรษฐินีคนหนึ่งอยู่ก็เจอเข้ากับสายตาของสามีตนเอง เธอแสดงความรักทางอากาศกับเขาด้วยการส่งสายตายั่วยวนให้เขาอย่างอดไม่ได้

มุมปากของสีจิ่วเฉินยกขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ผู้หญิงทุกคนที่ต้องการจะเข้าหาเขาต่างก็เห็นชัดเจนว่าสายตาของท่านประธานสีซื่อกรุ๊ปมีแค่ภรรยาของเขาคนเดียว ต่อให้ผู้หญิงคนอื่นจะสวยแค่ไหนเขาก็ไม่คิดจะเหลียวตามอง