เจียนจือเพ่ยรู้สึกว่าเธอเรียกร้องมากเหลือเกิน แต่คราวนี้เขาไม่ตามใจเธอ "ถ้ายังหลงทางอีก ฉันจะหาคนพาเธอกลับห้องละกัน"
"เจียนจือเพ่ย ไม่สำคัญว่าคุณจะลืมฉัน แต่ฉันจะจดจำคุณเสมอไปค่ะ แม้ว่าคุณจะแต่งงานแล้ว คุณก็ยังเป็นผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด" เยี่ยวานวานพูดอย่างจริงจัง หันหลังกลับและจากไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ชายที่อยู่ข้างหลังยืนอึ้งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง แววตาลึกๆ ของเจียนจือเพ่ยมองไปยังทางที่เยี่ยวานวานจากไป จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ เอื้อมมือไปล้วงกระดาษที่เธอให้เขาออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วคลี่ออก
ลายมือเป็นของเขา
เมื่ออ่านข้อความในนั้น เขาขมวดคิ้วเรียวอีกครั้ง ตนเองเขียนถ้อยคำที่เปี่ยมเสน่หามิคลายเช่นนี้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แต่ลายมือนี้เป็นของเขาจริงๆ
เขาสูญเสียความทรงจำบางส่วนเมื่อไหร่กันแน่ ความทรงจำบางส่วนเกี่ยวกับเธอคนนี้อย่างนั้นหรือ
เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้ว อีกสามวันเขาจะต้องแต่งงาน เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องยุ่งยากใดๆ แม้ว่าเขาจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ แต่มันก็เป็นแค่อดีตและไม่สลักสำคัญอะไรแล้ว
บ้านตระกูลเฉียว
เฉียวเสวี่ยเม่ยเพิ่งได้รับข้อความ เธอถามแผนกต้อนรับเพื่อสืบข่าวรายชื่อแขกที่มาพักครั้งนี้ น่าตกใจที่มีชื่อเยี่ยวานวานด้วย ทำให้เฉียวเสวี่ยเม่ยไม่อาจข่มตาหลับได้ลง
เยี่ยวานวานแอบมาที่นี่จริงๆ หรือ เธอต้องการทำอะไรกันแน่ อยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่าๆ กับเจียนจือเพ่ยอย่างนั้นหรือ เฉียวเสวี่ยเม่ยคิดถึงเรื่องที่เธอทำให้ตนเองโกรธ มันเกิดขึ้นในถิ่นของเธอพอดี และเธอแก้แค้นคืนได้เต็มที่
"เธอมาถูกเวลาพอดี แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง จะโทษฉันไม่ได้" เฉียวเสวี่ยเม่ยหัวเราะเย็นชา ถึงอย่างไรเธอเป็นคู่หมั้นของเจียนจือเพ่ยแล้ว และอีกสามวันจะเป็นงานแต่งงานของเธอ สามวันนี้เธอทรมานเยี่ยวานวานได้เต็มที่
คืนนั้น เยี่ยวานวานนอนไม่หลับจนถึงรุ่งเช้า ดวงตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ เธอรู้สึกว่า เจียนจือเพ่ยที่เธอพบในวันนี้ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้าระคนกัน
เกิดอะไรขึ้นกับเจียนจือเพ่ยกันแน่ตอนที่เขากลับไปที่ตระกูล ทำไมเขาจำเธอไม่ได้ หรือว่าเขาสูญเสียความทรงจำ
แต่คืนนี้ ถังจือซย่านอนหลับจนถึงเที่ยงคืน ค่อยรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอกลับมาแล้ว เธอฝืนความง่วง เอ่ยถามว่า "คุณเจออะไรบ้างไหมคะ"
“อืม พรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน นอนเถอะ!" สีจิ่วเฉินจูบผมของเธอเบาๆ ช่วยกล่อมเธอนอนหลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...