เจียนจือเพ่ยรู้สึกว่าเธอเรียกร้องมากเหลือเกิน แต่คราวนี้เขาไม่ตามใจเธอ "ถ้ายังหลงทางอีก ฉันจะหาคนพาเธอกลับห้องละกัน"
"เจียนจือเพ่ย ไม่สำคัญว่าคุณจะลืมฉัน แต่ฉันจะจดจำคุณเสมอไปค่ะ แม้ว่าคุณจะแต่งงานแล้ว คุณก็ยังเป็นผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด" เยี่ยวานวานพูดอย่างจริงจัง หันหลังกลับและจากไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ชายที่อยู่ข้างหลังยืนอึ้งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง แววตาลึกๆ ของเจียนจือเพ่ยมองไปยังทางที่เยี่ยวานวานจากไป จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ เอื้อมมือไปล้วงกระดาษที่เธอให้เขาออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วคลี่ออก
ลายมือเป็นของเขา
เมื่ออ่านข้อความในนั้น เขาขมวดคิ้วเรียวอีกครั้ง ตนเองเขียนถ้อยคำที่เปี่ยมเสน่หามิคลายเช่นนี้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แต่ลายมือนี้เป็นของเขาจริงๆ
เขาสูญเสียความทรงจำบางส่วนเมื่อไหร่กันแน่ ความทรงจำบางส่วนเกี่ยวกับเธอคนนี้อย่างนั้นหรือ
เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้ว อีกสามวันเขาจะต้องแต่งงาน เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องยุ่งยากใดๆ แม้ว่าเขาจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ แต่มันก็เป็นแค่อดีตและไม่สลักสำคัญอะไรแล้ว
บ้านตระกูลเฉียว
เฉียวเสวี่ยเม่ยเพิ่งได้รับข้อความ เธอถามแผนกต้อนรับเพื่อสืบข่าวรายชื่อแขกที่มาพักครั้งนี้ น่าตกใจที่มีชื่อเยี่ยวานวานด้วย ทำให้เฉียวเสวี่ยเม่ยไม่อาจข่มตาหลับได้ลง
เยี่ยวานวานแอบมาที่นี่จริงๆ หรือ เธอต้องการทำอะไรกันแน่ อยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่าๆ กับเจียนจือเพ่ยอย่างนั้นหรือ เฉียวเสวี่ยเม่ยคิดถึงเรื่องที่เธอทำให้ตนเองโกรธ มันเกิดขึ้นในถิ่นของเธอพอดี และเธอแก้แค้นคืนได้เต็มที่
"เธอมาถูกเวลาพอดี แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง จะโทษฉันไม่ได้" เฉียวเสวี่ยเม่ยหัวเราะเย็นชา ถึงอย่างไรเธอเป็นคู่หมั้นของเจียนจือเพ่ยแล้ว และอีกสามวันจะเป็นงานแต่งงานของเธอ สามวันนี้เธอทรมานเยี่ยวานวานได้เต็มที่
คืนนั้น เยี่ยวานวานนอนไม่หลับจนถึงรุ่งเช้า ดวงตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ เธอรู้สึกว่า เจียนจือเพ่ยที่เธอพบในวันนี้ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้าระคนกัน
เกิดอะไรขึ้นกับเจียนจือเพ่ยกันแน่ตอนที่เขากลับไปที่ตระกูล ทำไมเขาจำเธอไม่ได้ หรือว่าเขาสูญเสียความทรงจำ
แต่คืนนี้ ถังจือซย่านอนหลับจนถึงเที่ยงคืน ค่อยรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอกลับมาแล้ว เธอฝืนความง่วง เอ่ยถามว่า "คุณเจออะไรบ้างไหมคะ"
“อืม พรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน นอนเถอะ!" สีจิ่วเฉินจูบผมของเธอเบาๆ ช่วยกล่อมเธอนอนหลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ตอนที 519 รออยู่น่ะค่ะ ติดตามผลงานค่ะ...
ขอบคุณแอดมินมากกนะคะ...วันนี้ได้อ่านหลายตอน...สมกับการรอคอยค่ะ......
ลุ้นมากๆๆเลย มาได้1ตอนก็ยังดีค่ะ ขอบคุณแอดมินค่ะ...