รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 802

“เอาอีก รินให้เต็มแก้วไปเลย” เยี่ยวานวานยื่นแก้วไปให้เขาและพูดอย่างอาจหาญ

เจียนจือเพ่ยรู้สึกขบขันในทันที แววตาภายใต้แสงไฟเปล่งประกายและลึกซึ้ง มีเสน่ห์น่าหลงใหลมาก

“เธอแน่ใจหรือว่านี่คือการดื่มไวน์” เจียนจือเพ่ยพูดพร้อมกับรินให้เธออีกครึ่งแก้ว

เยี่ยวานวานไม่อยากจะเกรงใจเขาแล้ว เพราะพรุ่งนี้เขาก็จะเป็นสามีของคนอื่น ถ้าเธออยากสั่งให้เขาทำทำนู่นทำนี่ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

“เต็มแก้วไปเลย อย่าขี้เหนียวนักได้ไหม” เยี่ยวานวานเอามือเท้าคาง พร้อมกับแสดงสีหน้าว่าเธอคอแข็งมาก

เจียนจือเพ่ยเติมให้เธออีก และเมื่อใกล้จะเต็มแก้ว เขาก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า "เธอแน่ใจหรือว่าต้องการดื่มแบบนี้"

“อืม! ” เยี่ยวานวานพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มหมดรวดเดียว ไวน์นี้ช่างดีจริงๆ

เจียนจือเพ่ยดื่มอย่างสง่างามและไม่เคยละสายตาจากร่างกายของเธอ เยี่ยวานวานมีผมยาวหนาราวกับสาหร่ายทะเล โอบใบหน้าที่ขาวผ่องและงดงามของเธอ คิ้วและดวงตาของเธออยู่ในมาตรฐานความงามแบบตะวันออก

เจียนจือเพ่ยเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เขาคิดว่าเวลาที่ผู้หญิงคนนี้ดื่มไวน์ช่างดูมีเสน่ห์มาก

หลังจากที่เยี่ยวานวานดื่มเสร็จ เธอพบว่าเธอยังมีสติดีอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า "แอลกอฮอล์กี่เปอร์เซ็นต์"

“แอลกอฮอล์แปดเปอร์เซ็นต์”

เยี่ยวานวานแทบจะร้องไห้ ดังนั้นเธอดื่มหมดขวดก็ไม่เมา

“คุณไม่มีที่แอลกอฮอล์สูงกว่านี้เหรอ” เยี่ยวานวานถาม “ฉันอยากดื่มวิสกี้”

เดิมทีเจียนจือเพ่ยพาเธอมาที่นี่ก็แค่ต้องการใช้เวลากับเธอสักพัก แต่ตอนนี้เธองอแงต้องการดื่มจริงๆ แล้วเหรอ?

“แอลกอฮอล์สูงเกินไป ไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงดื่ม”

"ก็ฉันอยากดื่ม" เยี่ยวานวานไม่รอช้า เธอรีบเข้าไปค้นหาเองในทันที สักพักเธอก็เจอขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สี่สิบสามดีกรี