“ดร.เฉียว สรุปแล้วเป็นคุณอย่างนั้นเหรอที่ทำให้หลานฉันสูญเสียความทรงจำ”คุณนายเจียนพูดด้วยความโมโห “ครอบครัวของคุณทำอะไรเอาไว้กันแน่?”
คุณนายเฉียวกลัวจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ พวกเรา…”
“พวกแกต้องการจะควบคุมหลานชายของฉัน และอยากที่จะฮุบสมบัติของตระกูลฉันใช่ไหม?” คุณนายเจียนยิ้มเยาะ “ นึกไม่ถึงเลยว่าตระกูลเจียนจะเลี้ยงคนอกตัญญูแบบพวกแกเอาไว้ ทุกปีฉันให้เงินเป็นค่าใช้จ่ายงานวิจัยของเฉียวตงไปตั้งเท่าไหร่ ในใจแกก็รู้ดี แต่แกกลับเอาผลวิจัยมาจัดการกับหลานชายฉันอย่างนั้นเหรอ”
“คุณหญิง ผมขอโทษ” เฉียวตงอับอายเป็นอย่างยิ่ง ความจริงแล้วเขาตั้งใจที่จะทำวิจัยออกมาให้ดีที่สุด แต่การที่ผลลัพธ์ออกมาเลวร้ายเช่นนี้ส่วนหนึ่งมาจากการที่ภรรยาของเขาบังคับ และอีกสาเหตุนั่นก็คือจิตใจที่ไม่แน่วแน่ของตัวเขาเอง
“ ไสหัวออกไป พวกแกทุกคนไสหัวออกให้หมด ตั้งแต่นี้ไป ปิดห้องทดลองให้หมดทุกที่” คุณนายเจียนออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด และในขณะเดียวกันก็ถามเฉียวตงออกไปด้วยความโกรธ “แล้วแกใช้อะไรกับหลานฉัน ถ้าเขาเป็นอะไรไป พวกแกทั้งหมดต้องรับผิดชอบ”
ขณะนั้นเอง พาร์ทเนอร์ของเฉียวตงก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นถามเขาด้วยความโมโห “เฉียวตง นี่คุณเอาผลแลปของพวกเราไปใช้กับคุณชายอย่างนั้นเหรอ ทั้งๆ ที่พวกเราทดลองแค่ในสัตว์ ยังไม่เคยทำการทดลองกับร่างกายมนุษย์เลยสักครั้ง นี่คุณทำลงไปได้ยังไง”
นี่มันไม่ใช่เรื่องที่คนดีๆจะทำกัน
คุณนายเจียนโกรธจนตัวสั่นทึ่ม นึกไม่ถึงว่าจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ
เยี่ยวานวานที่อยู่บนเวทีในที่สุดก็รู้ถึงเหตุผลที่เขาสูญเสียความทรงจำแล้ว เธอโมโหจนกำกำปั้นแน่น เธอเปิดผ้าคลุมหน้าออกและมองเจียนจือเพ่ยด้วยความเป็นห่วง “คุณมีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายไหม”
ในด้านร่างกาย เจียนจือเพ่ยไม่มีตรงไหนที่ไม่สบาย แต่ในเวลานี้เขารู้สึกชีวิตตัวเองช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน โลกของเขามืดมนไร้แสงไฟ ความรู้สึกนี้ยากเกินจะรับไหวจริงๆ
“ฉันไม่เป็นไร” เจียนจือเพ่ยส่ายหน้า และโอบกอดเพื่อปลอบประโลมเธอ “ทำให้เธอต้องเจ็บปวดมากพอแล้ว”
คุณนายเจียนหันหน้าไปมองนักวิจัยคนหนึ่ง “เจสัน คุณมียาอะไรที่สามารถรักษาได้ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...