รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 817

ทางด้านของคุณนายเจียนรู้สึกว่าหลานชายกลายมาเป็นคนชอบยิ้มไปเสียแล้ว เธอมองไปยังเยี่ยวานวานบนเวทีด้วยความซึ้งใจ เป็นเพราะเธอที่พาความรู้สึกของหลานชายกลับมา

“ฉันต้องขอบคุณคุณเนี่ยจริงๆ ขอบคุณมากๆ ค่ะ”คุณนายเจียนพูดอย่างซาบซึ้ง

“นี่ไม่ใช่ความดีความชอบของผมคนเดียวหรอกครับ ยังมีจิ่วเฉินน้องชายที่รักของผมกับภรรยาของเขาอีกคน” เนี่ยเหยียนเฟิงไม่กล้ารับความดีความชอบเอาไว้คนเดียว

สีจิ่วเฉินกลับรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้ถ่อมตัวเกินไปแล้ว ทั้งๆ ที่เรื่องทุกอย่างก็เป็นเพราะเนี่ยเหยียนเฟิงจัดการเองทั้งนั้น เขาก็แค่เป็นคนอธิบายเหตุผลแทนแค่นั้นเอง

คุณนายเจียนถอนหายใจ และถามเจียนจือเพ่ยว่า “งานแต่งนี้จะจัดต่อไปไหม หรือพรุ่งนี้ค่อยมาเตรียมงานกันใหม่”

นี่ก็ปาไปเที่ยงวันแล้ว ยังไงพวกแขกเหรื่อก็รอกันนานมากแล้ว ให้พวกเขาอยู่ต่ออีกไม่กี่วันน่าจะเป็นการดีกว่า พรุ่งนี้เราค่อยจัดงานแต่งกันใหม่

“ได้ครับ ผมให้คุณย่าตัดสินใจ”เจียนจือเพ่ยยกยิ้มมุมปาก ขอแค่เจ้าสาวของเขาเป็นเธอก็พอแล้ว

คุณนายเจียนรับไมโครโฟนมาเอ่ยขอโทษบรรดาแขกด้วยตัวเอง และขอให้แขกที่เดินทางมาไกลอยู่ต่ออีกสักวัน พรุ่งนี้จะจัดงานแต่งขึ้นอีกรอบ

บรรดาแขกต่างพากันตอบรับด้วยความกระตือรือร้น พวกเขาเต็มใจที่จะเป็นสักขีพยานในงานแต่งอีกครั้ง

ถังจือซย่าเองก็ดีใจแทนเยี่ยวานวานบนเวทีที่ในที่สุดก็ได้รับความสุขของตัวเองเสียที

เยี่ยวานวานเดินลงจากเวที เมื่อเธอมายืนข้างเจียนจือเพ่ย คุณนายเจียนก็กอดเธอด้วยความตื่นเต้น “ลูก ย่าผิดไปแล้ว หนูจะให้อภัยย่าคนนี้ได้ไหม?”

“คุณย่าคะ หนูไม่เคยโทษท่านเลย” เยี่ยวานวานพูดขึ้นพร้อมขอบตาที่เริ่มแดง

คุณนายเจียนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา ในที่สุดเธอก็ลบอัคติของตัวเอง และมองเห็นความดีที่แท้จริงของเยี่ยวานวานได้เสียที นี่แหละคือคุณสมบัติสำคัญที่เธอใช้เลือกหลานสะใภ้

“พรุ่งนี้ย่าจะจัดงานแต่งงานให้หนูและอาเพ่ยอีกรอบ พอพวกเรากลับประเทศก็จะจัดอีกรอบ” คุณนายเจียนพูดอย่างจริงจัง