รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 818

“ เจสัน ในความคิดของคุณ ยาที่หลานชายฉันกินเข้าไปจะไม่มีอาการข้างเคียงอื่นๆ ที่ตามมาจริงๆ เหรอ”

“เมื่อกี้ผมเพิ่งเจอกับคุณชายเจียนมา ก็เห็นว่าอารมณ์ของเขาก็ดูดีขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว เห็นได้ชัดว่ายานี้ก็มีผลเพียงช่วงเวลาหนี่งเท่านั้น เพียงแค่ไม่หยุดที่จะกระตุ้นความรู้สึกของคุณชายก็สามารถที่จะบรรลุถึงประสิทธิภาพในการรักษาตัวเอง”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรจะทำยังไงดี?”

“ ผมแนะนำว่าให้ให้คุณชายเจียนและภรรยาออกไปเที่ยวพักผ่อนกันตามลำพัง เพราะอยู่ต่อหน้าคนที่รักมากที่สุด ความรู้สึกของคุณชายเจียนจะต้องพรั่งพรูออกมาอย่างแน่นอน”

คุณนายเจียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนว่าเยี่ยวานวานจะเป็นคนที่ฟ้าส่งมาช่วยหลานชายของเธอเป็นแน่ ไม่อย่างนั้น งานแต่งของหลานชายจะต้องตกไปอยู่ในมือของครอบครัวเฉียวแน่ๆ

“ได้ ฉันจะจัดการให้เอง ฉันจะเขียนจดหมายแนะนำคุณให้กับางสถานวิจัยชีววิทยา วางแผนการทำงานต่อของคุณให้ดีล่ะ”

“ขอบพระคุณคุณหญิง”

คุณนายเจียนเดินไปส่งเจสัน เธอเดินกุมขมับกลับเข้ามาพร้อมทั้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ และถามแม่บ้านว่า “ค่ำนี้เตรียมอาหารสำหรับงานเลี้ยงให้ดีล่ะ ฉันจะเชิญคุณเนี่ย คุณสีและภรรยามาทานข้าวเพื่อตอบแทนสำหรับเรื่องที่พวกเขาทำให้หลานชายฉัน”

ไม่นานนัก ทุกคนก็ได้รับคำเชิญมางานเลี้ยงจากคุณนายเจียน

ณ ห้องรับแขกในสวนโอ่อ่า เยี่ยวานวานที่กำลังนวดข้อเท้าของตัวเองเนื่องจากเธอไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงมาเป็นเวลานานแล้ว เมื่อครู่หลังจากที่ลองใส่ดูแม้ว่าตอนใส่จะดูเหมาะกับเธอมาก แต่พอได้ลองเดินจริงๆ ส้นเท้าก็ถูกเสียดสีจนเป็นรอยแดงขึ้นมา

“เป็นอะไรไป” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มด้านหลังเธอเอ่ยถาม

เยี่ยวานวานรีบปรับท่าทางให้ดูเป็นปกติ และส่ายหน้าด้วยความเขินอาย “ไม่มีอะไร”

เธอกลัวว่าถ้าบอกออกไป เขาจะต้องมาขอดูเท้าของเธอแน่ๆ แต่เธอหารู้ไม่ว่าท่าทางโกหกแบบซื่อๆ ของเธอนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่มองคนได้อย่างทะลุปรุโปร่งเช่นเจียนจือเพ่ย กลับยิ่งทำให้ดูออกอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังมีปัญหา

ชายหนุ่มเดินอ้อมโซฟาเดินมาตรงหน้าเธอ นั่งคุกเข่าลงเพื่อดูเท้าของเธอ “เจ็บเท้าเหรอ มาให้ฉันดูหน่อย”