รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 820

“ได้สิ แต่ต้องสวยกว่าเธอนะฉันถึงจะลองพิจารณาดู”

“สวยกว่าฉันมีตั้งเยอะเถอะ! ” ถังจือซย่าหัวเราะคิกคัก

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั่น ก็มีเสียงผู้ชายแทรกขึ้นมาระหว่างการสนทนา “เธอกำลังพูดอะไรน่ะ?”

ถังจือซย่าหัวใจเต้นรัวทันที สามีขี้หึงคนนี้จะได้ยินคำพูดพวกนี้ไม่ได้โดยเด็ดขาด

ทางด้านจ้านฉิงเหย่ก็เป็นไปตามที่เธอคิดไว้ เขารีบเก็บอาการ และหัวเราะออกมา “ไม่มีอะไร ก็แค่คุยเรื่อยเปื่อย”

“นี่คิดว่าฉันไม่ได้ยินอย่างนั้นเหรอ” สีจิ่วเฉินถามฮึมฮัมเบาๆ

“แด๊ดดี้ ลุงฉิงเหย่บอกให้หม่ามี๊กับแด๊ดดี้รีบมีน้องสาว ส่วนหม่ามี๊ก็เร่งให้ลุงฉิงเหย่หาแฟน” เจ้าเด็กน้อยรายงานอย่างหน้าซื่อตาใส

สีจิ่วเฉินมองลูกชายที่อยู่ในหน้าจอก็เกิดความรู้สึกภาคภูมิใจขึ้น “ได้เลย! แด๊ดดี้ ก็กำลังพยายามกับหม่ามี๊ของหนูอยู่็กำ”

ถังจือซย่าหันหน้าไปส่งสายตาพิฆาตให้เขาหนึ่งที จะเก็บอาการต่อหน้าลูกหน่อยก็ไม่ได้เหรอ ลูกยังเด็กอยู่เลย!

แล้วอะไรเรียกว่าพยายาม?

เธอไม่เคยบอกลูกชายเลยว่าการมีลูกเป็นเรื่องของคนสองคน เพราะเธอไม่อยากให้ลูกชายเป็นเด็กแก่แดด

สีจิ่วเฉินมองสายตาของภรรยา แล้วยิ้มพร้อมอธิบายว่า “แด๊ดดี้หมายถึงให้แล้วแต่หม่ามี๊ของหนู ยังไงซะเรื่องมีน้องหม่ามี๊ก็เป็นคนตัดสินใจ”

ถังจือซย่ามองไปที่เขาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็ยังจะพูดเรื่องนี้อยู่อีก เปลี่ยนเรื่องไม่ได้เหรอ

เมื่อได้รับสายตาพิฆาตจากเมีย สีจิ่วเฉินก็กระแอมเบาๆ พร้อมถามเปลี่ยนเรื่อง “เฉินเฉิน การบ้านของลูกเสร็จหมดแล้วหรือยัง”

“วางใจได้เลย! เรื่องการบ้านแด๊ดดี้กับหม่ามี๊ไม่ต้องกังวลใจไป หนูทำอยู่แล้ว” เจ้าเด็กน้อยพูดอย่างมั่นใจ

จ้านฉิงเหย่ที่ใส่เสื้อบอลมายืนอยู่หน้าจอและบอกทั้งสองคนว่า “ไม่คุยแล้วนะ ฉันจะพาเฉินเฉินไปเล่นบอล ฉันรอพวกเธอกลับมาเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่อยู่นะ เป็นพี่เลี้ยงเด็กนี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ”

“ลำบากนายแย่เลยฉิงเหย่ ” ถังจือซย่าพูดยิ้มๆ

จ้านฉิงเหย่ยิ้มหวานให้กล้องไปหนึ่งที “เฉินเฉิน ไปกันเถอะ!”