รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 831

เมื่อกดส่งข้อความเสร็จสรรพ หญิงสาวก็วางมือถือลง ใบหน้าของเธอที่ถึงแม้จะดูอ่อนเยาว์ แต่แววตาที่แข็งกร้าวกลับแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ใช่คนที่อ่อนแอแต่อย่างใด

ณ สนามบิน

คนกลุ่มหนึ่งกำลังกระจายกำลังกันออกตามหาของบางอย่าง ในขณะเดียวกันผู้หญิงคนนั้นก็รีบไปแจ้งของหายที่ห้องรักษาความปลอดภัยเช่นเดียวกัน ไม่นาน รปภ. ก็จัดแจงพาเธอเข้าไปดูกล้องวงวรปิด เมื่อดูภาพจากกล้องก็เห็นเหตุการณ์ที่เธอถูกใครบางคนชนเข้าอย่างแรงจนล้มลง และหญิงสาวคนนั้นก็ได้เก็บลิปสติกของเธอไป

สายตาของผู้หญิงที่อยู่หน้าจอมอนิเตอร์นั่นดูโมโหมาก เป็นเพราะลิปสติกของเธอถูกคนหยิบสลับไป

“ใช่ ผู้หญิงคนนี้แหละที่เก็บของสำคัญของฉันไป ฉันต้องการรู้ข้อมูลส่วนบุคคลของเธอ”

“คุณผู้หญิง เรื่องนี้จำเป็นต้องแจ้งความก่อนจึงจะทำเรื่องขอข้อมูลส่วนบุคคลได้น่ะครับ!” รปภ. บอกกับเธอ

“หลักฐานก็อยู่ตรงนี้ไง เธอเก็บกุญแจของฉันไป นี่แกรู้ไหมว่านั่นคือกุญแจตู้เซฟของฉัน แค่แจ้งข้อมูลของเธอให้ฉันรู้แล้วฉันจะเป็นคนตามตัวเธอกลับมาเอง ไม่จำเป็นต้องแจ้งความให้ยุ่งยาก” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้ารีบร้อน แถมไม่ได้แสดงท่าทีมีพิรุธอะไรออกมา แต่ความจริงเธอกำลังจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว

ด้านของผู้จัดการก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก การเปิดเผยข้อมูลของลูกค้าเป็นเรื่องที่พวกเขาอนุญาตไม่ได้จริงๆ

“ผู้หญิงคนนี้ดูก็รู้ว่าจงใจเดินชนฉัน นี่พวกแกมองไม่ออกอย่างนั้นเหรอ เอาข้อมูลเธอมาให้ฉัน ฉันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรก็แค่อยากให้เธอคืนกุญแจมา” หญิงสาวพูดอย่างร้อนใจ “ในตู้เซฟของฉันมีเอกสารที่สำคัญอยู่ฉบับหนึ่ง ค่ำวันนี้ฉันมีนัดเซ็นสัญญากับลูกค้า พวกแกรู้ไหมว่าฉันจะต้องเสียหายไปเท่าไหร่”

ในที่สุด ผู้จัดการก็ตัดสินใจนำข้อมูลของลูกค้าคนนั้นให้แก่เธอ เขาคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องอันตรายอะไร เป็นเพียงความเข้าใจผิดกันเล็กน้อยเท่านั้น

แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่าผู้หญิงที่ยืนกำลังยืนตรงหน้าคือหนึ่งในผู้ต้องหาข้ามชาติคนสำคัญ

ผู้หญิงคนนั้นรับเอกสารมาชุดหนึ่ง ในเอกสารเป็นหมายเลขโทรศัพท์และชื่อของหญิงสาวที่อยู่ในวิดีโอ

“พวกเราช่วยคุณผู้หญิงได้เพียงเท่านี้ ข้อมูลส่วนตัวอย่างอื่นไม่สะดวกที่จะเผยแพร่ได้จริงๆ”