รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 84

วันพฤหัสบดีถังจือซย่าลางานครึ่งวันบ่าย ด้วยความช่วยเหลือจากพ่อของเธอจึงย้ายสัมภาระจากคอนโดมาที่บ้านหลังใหม่ พ่อไปรับลูกชายเธอจึงวางใจจัดของอยู่ที่บ้านของที่ควรซื้อข้างล่างตึกก็มีร้านค้า สภาพความเป็นอยู่สดวกสบาย

ตอนเย็น ถังจือซย่าทำอาหารเย็น เเละก็นับเป็นการเปิดครัว นับจากตอนนี้เป็นต้นไปบ้ เเสงสว่างของบ้านหมื่นหลัง ก็มีหลังหนึ่งที่นับเป็นของถังจือซย่าเเม่ลูก

“พ่อ ช่วงนี้บริษัทก้าวหน้าไปถึงไหน? ถังจือซย่าถามอย่างสงสัย

“อืม บริษัทของพ่อมีความสำเร็จไปเร็วมาก ไม่สิ เพิ่งชนะการประมูลงานหนึ่งก็ชนะอีกงาน ขอเเค่มีการเจรจาอย่างน้อยมีกำไรถึงร้อยล้านนะ!” ถังจวิ้นพูดอย่างมีความสุข

ถังจือซย่าก็มีความสุขกับพ่อของเธอเช่นกัน พ่ออายุมากเเล้วถ้าบริษัทไม่ราบรื่นงั้นเขาก็คงจะเป็นทุกข์มากทีเดียว

สายตาของถังจวิ้นมองที่ลูกสาวคนโต จู่ๆก็ใช้น้ำเสียงที่จริงจังมากอย่างหนึ่งถาม “ จื่อซย่าหนูวางเเผนจะทำงานด้านออกเเบบไปตลอดเลยเหรอ เคยคิดที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับการบริหารบริษัทบ้างใหม”

ถังจือซย่าเข้าใจความหมายของบิดาทันที นี่เป็นการเตรียมตัวให้เธอรับช่วงงานต่อจากเขาใช่ใหม บิดาของเธออยาเกินห้าสิบเเล้วอีกไม่กี่ปีก็เข้าอายุหกสิบ เขาคงกังวลเกี่ยวกับผู้สืบทอด

“พ่อ หนูไม่ใช่คนที่จะบริหารบริษัท” ถังจือซย่าหัวเระเยาะตัวเอง

“อย่างน้อยหนูก็มีความเป็นผู้ใหญ่เเละจิตใจหนักเเน่น อนาคตถ้าบริษัทตกไปอยู่ในมือของหนู พ่อจะยิ่งวางใจ” ถังจวิ้นพูดตรงไปตรงมา ลูกสาวคนที่สองของเขาโดนภรรยาตามใจจนเสียคน วันๆนอกจากใช้เงินเเล้วทำอะไรก็ไม่เป็น

“พ่อ พ่อยังหนุ่มขนาดนี้ไว้อีกสองปีค่อยมาวางเเผนอีกครั้งเถอะ! หนูคิดอยากรอให้เฉินเฉินโตกว่านี้อีกสักหน่อยถึงจะมีเวลามาช่วยพ่อ” ถังจือซย่าคิดครู่หนึ่งเเล้วพูด

ถังจวิ้นก็เเค่ถามถาม เเต่เมื่อเห็นลูกมีความคิดที่จะรับช่วงต่ออยู่ เขาก็มีความสุขมาก “ ดี งั้นพ่อก็ตัดสินใจมองบริษัทให้อยู่ในมือของหนู พ่อจะอดทนรออีกสองปี”

ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นมองผมหงอกบนขมับของพ่อ ถึงรู้ว่าบิดาเเก่เเล้วจริงๆ

ในร้านอาหารฝรั่ง

ซ่งซานนัดใครคนหนึ่งมากินข้าว ไอ้หย่า ที่ครั้งนี้เป็นคู่เเข่งกับถังจือซย่า