รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 84

วันพฤหัสบดีถังจือซย่าลางานครึ่งวันบ่าย ด้วยความช่วยเหลือจากพ่อของเธอจึงย้ายสัมภาระจากคอนโดมาที่บ้านหลังใหม่ พ่อไปรับลูกชายเธอจึงวางใจจัดของอยู่ที่บ้านของที่ควรซื้อข้างล่างตึกก็มีร้านค้า สภาพความเป็นอยู่สดวกสบาย

ตอนเย็น ถังจือซย่าทำอาหารเย็น เเละก็นับเป็นการเปิดครัว นับจากตอนนี้เป็นต้นไปบ้ เเสงสว่างของบ้านหมื่นหลัง ก็มีหลังหนึ่งที่นับเป็นของถังจือซย่าเเม่ลูก

“พ่อ ช่วงนี้บริษัทก้าวหน้าไปถึงไหน? ถังจือซย่าถามอย่างสงสัย

“อืม บริษัทของพ่อมีความสำเร็จไปเร็วมาก ไม่สิ เพิ่งชนะการประมูลงานหนึ่งก็ชนะอีกงาน ขอเเค่มีการเจรจาอย่างน้อยมีกำไรถึงร้อยล้านนะ!” ถังจวิ้นพูดอย่างมีความสุข

ถังจือซย่าก็มีความสุขกับพ่อของเธอเช่นกัน พ่ออายุมากเเล้วถ้าบริษัทไม่ราบรื่นงั้นเขาก็คงจะเป็นทุกข์มากทีเดียว

สายตาของถังจวิ้นมองที่ลูกสาวคนโต จู่ๆก็ใช้น้ำเสียงที่จริงจังมากอย่างหนึ่งถาม “ จื่อซย่าหนูวางเเผนจะทำงานด้านออกเเบบไปตลอดเลยเหรอ เคยคิดที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับการบริหารบริษัทบ้างใหม”

ถังจือซย่าเข้าใจความหมายของบิดาทันที นี่เป็นการเตรียมตัวให้เธอรับช่วงงานต่อจากเขาใช่ใหม บิดาของเธออยาเกินห้าสิบเเล้วอีกไม่กี่ปีก็เข้าอายุหกสิบ เขาคงกังวลเกี่ยวกับผู้สืบทอด

“พ่อ หนูไม่ใช่คนที่จะบริหารบริษัท” ถังจือซย่าหัวเระเยาะตัวเอง

“อย่างน้อยหนูก็มีความเป็นผู้ใหญ่เเละจิตใจหนักเเน่น อนาคตถ้าบริษัทตกไปอยู่ในมือของหนู พ่อจะยิ่งวางใจ” ถังจวิ้นพูดตรงไปตรงมา ลูกสาวคนที่สองของเขาโดนภรรยาตามใจจนเสียคน วันๆนอกจากใช้เงินเเล้วทำอะไรก็ไม่เป็น

“พ่อ พ่อยังหนุ่มขนาดนี้ไว้อีกสองปีค่อยมาวางเเผนอีกครั้งเถอะ! หนูคิดอยากรอให้เฉินเฉินโตกว่านี้อีกสักหน่อยถึงจะมีเวลามาช่วยพ่อ” ถังจือซย่าคิดครู่หนึ่งเเล้วพูด

ถังจวิ้นก็เเค่ถามถาม เเต่เมื่อเห็นลูกมีความคิดที่จะรับช่วงต่ออยู่ เขาก็มีความสุขมาก “ ดี งั้นพ่อก็ตัดสินใจมองบริษัทให้อยู่ในมือของหนู พ่อจะอดทนรออีกสองปี”

ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นมองผมหงอกบนขมับของพ่อ ถึงรู้ว่าบิดาเเก่เเล้วจริงๆ

ในร้านอาหารฝรั่ง

ซ่งซานนัดใครคนหนึ่งมากินข้าว ไอ้หย่า ที่ครั้งนี้เป็นคู่เเข่งกับถังจือซย่า

ซ่งซานบอกไอ้หย่าเรื่องหนึ่ง การเเข่งขันอัญมณีในครั้งนี้ภายในได้กำหนดคนชนะเลิศไว้เเล้วนั่นก็คือถังจือซย่า

“คุณซ่งไปเอาข่าวมาจากไหนเเม่นยำหรือเปล่า?” สายตาของไอ้หย่าเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

“เเหล่งที่มาข่าวของฉันเเม่นยำเเน่นอน ถ้าหากคุณไอ้อยากได้รางวัลอย่างยุติธรรม หรือมีอนาคตสดใสในหอรุ่ยเป่าต่อไป งั้นคุณจะต้องกำจัดถังจือซย่าออกไป ไม่อย่างนั้น ในบริษัทคนที่ได้รับความนิยมที่สุดก็คือมัน” ซ่งซานพูดด้วยสายตาเฉียบคม

“อาศัยอะไร?” ไอ้หย่าอุทานออกมาอย่างไม่พอใจ

“คุณไอ้ ฉันไม่ได้จะขู่คุณนะ นอกจากคุณออกจากหอรุ่ยเป่าไปจะได้มีอนาคตที่สดใส ไม่งั้นถังจือซย่าจะต้องกดหัวคุณไว้เเน่นอน”

“คุณซ่ง คุณมาหาฉัน คงไม่ใช่จะคุยเรื่องนี้หรอกนะ!” ไอ้หย่าถามอย่างฉลาด

“เหมือนกัน ฉันกับคุณต่างก็เกลียดถังจือซย่าคิดอยากให้มันออกจากหอรุ่ยเป่า ยิ่งหวังว่ามันจะอยู่ต่อไปอีกไม่ได้ในวงการออกแบบอัญมณี ฉันหวังว่าคุณจะร่วมมือกับฉัน”

เเน่นอนว่าไอ้หย่ารู้สาเหตุที่ซ่งซานเกลียดถังจือซย่า ถังจือซย่าได้ติดต่อพูดคุยกับเจ้านายใหญ่ในบริษัท ในฐานะเเฟนของประธานสี ซ่งซานจะไม่เเค้นเธอหรือ?ไอ้หย่าพูดโดยไมต้องคิด “ ได้ คุณซ่ง ฉันยินดีมากที่จะได้ร่วมือกับคุณ เเต่ฉันต้องทำอะไรบ้าง”

สำหรับเรื่องนี้ซ่งซานคิดมานานเเล้ว “ คุณรู้จักประธานของบริษัทเฉิงปั้นที่จัดงานเเข่งขันอัญมณีใหม”

ไอ้หย่ารู้จักจริงๆ เธอคบหาสมาคมกับคนในวงการออกแบบมกมาย เธอยังรู้อีกว่าประธานหมิงคนนี้เป็นเฒ่าหัวงู เคยนัดเธอไปกินข้าวส่วนตัวเเละคิดอยากพัฒานาความสัมพันธ์เป็นคนรักเเต่โดนไอ้หย่าปฏิเสธไป

“ฉันมีเบอร์โทรฯติดต่อของเขา ติดต่อเขาได้ตลอดเวลา”

ซ่งซานยิ้มอย่างพอใจ “ แผนของฉันก็คือให้ถังจือซย่าไปที่เตียงของประธานหอการค้าคนนี้ ถ่ายรูปในเวลานั้น จากนั้นที่งานเลี้ยงรับรางวัลก็เปิดโปงออกมา ถึงเวลานั้นมันก็ต้องพลาดรางวัล มันจะกลายเป็นตัวตลกในวงการนักออกเเบบ คุณคิดว่าไงบ้าง?”

เเม้ว่าไอ้หย่าจะรู้สึกว่าเเผนนี้มีความเสี่ยงสูง เเต่เธอเห็นถังจือซย่าเเล้วขัดตา ถ้าหากภายในกำหนดไว้ว่ามันคือเจ้าของรางวัล ถ้างั้นเงินรางวัลหนึ่งล้านก็จะเป็นของมัน ไอ้หย่าก็ยิ่งไม่ยอม

“ได้! ฉันยินดีช่วยคุณนัดประธานคนนี้ออกมา เเต่คุณจะทำให้ถังจือซย่าติดเบ็ดยังไง” ไอ้หย่าถามอย่างเเปลกใจ

“ฉันมีวิธีของฉัน เย็นวันเสาร์นี้คุณนัดประธานหมิงออกมาเตรียมกล้องให้พร้อมล่วงหน้า ฉันจะให้ถังจือซย่าไปปรากฎตัวอยู่บนเตียงของประธานหมิงตรงตามเวลา”