รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 855

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นได้ ครั้งก่อนที่อันนั่วบอกว่าเธอหมั้นแล้ว ไม่รู้ว่าคู่หมั้นของเธอหน้าตาเป็นอย่างไร พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกัน มีเรื่องอะไรก็จะเป็นคนแรกที่เล่าสู่กันฟังทุกอย่าง

ตอนนี้เองมีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น พอเธอเปิดออกก็เห็นเนี่ยเหยียนเฟิงยืนอยู่หน้าประตู เขาพูดกับเธอว่า "ช่วยรีบเก็บของด้วย อีกสิบนาทีเราจะไปกันแล้ว"

“สิบนาที?” อันฉีรู้สึกว่าให้เวลาน้อยเกินไป!

"คุณมีเวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น ถ้ายังเก็บของไม่เสร็จ คุณก็แค่ขึ้นรถไปเลย" น้ำเสียงของเนี่ยเหยียนเฟิงเต็มไปด้วยคำสั่ง

อันฉีกระพริบตา เธอรู้สึกว่าตนเองกลายเป็นผู้เข้าฝึกอบรมทหารแล้ว จำใจพยักหน้าพลางพูดว่า "ค่ะ ฉันจะรีบเก็บของให้เร็วที่สุด"

อันฉีรีบหากระเป๋าใบหนึ่งเก็บข้าวของสำคัญ รวมทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าที่ใส่แล้ว จากนั้นก็มัดผมใหม่ที่หน้ากระจก พอมองดูเวลาอีกทีก็เหลือแค่สองนาทีเท่านั้น

เธอรีบเปิดประตูออกมาพร้อมกับกระเป๋า มีรถออฟโรดสีดำสามคันจอดข้างๆ สนามบาสเก็ตบอลด้านนอก มันดูลึกลับมากเป็นพิเศษ

เมื่ออันฉีเดินออกมา เสี่ยวซื่อยิ้มแย้มพลางเปิดประตูให้เธอ "คุณอันฉี เชิญขึ้นรถครับ"

อันฉียืนอยู่ที่หน้าประตูมองดูก็มีคนนั่งอยู่ข้างในแล้ว เนี่ยเหยียนเฟิงนั่นเอง

อันฉีเข้าไปในรถโดยไม่ลังเล หลังจากนั่งลงยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็หันมามองเธอแวบหนึ่ง "คาดเข็มขัดด้วย"

อันฉีจึงต้องคาดเข็มขัดนิรภัยแต่โดยดี เสี่ยวซื่อเปิดประตูขึ้นไปนั่ง หันหน้าไปหาอันฉี แล้วพูดว่า "คุณอันฉี ผมจะบอกข่าวดีกับคุณ ไอ้สารเลวจี้เจ๋อถูกขังที่สถานีตำรวจแล้วครับ"

อันฉีมองเขาค่อนข้างตะลึง “คุณรู้ได้ยังไงคะ”

"พี่น้องของพวกเราเป็นคนพบหลักฐานในคอมพิวเตอร์ของเขา ก็เลยส่งเขาให้ตำรวจ"

อันฉีฟังแล้วก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาก “ขอบคุณที่ช่วยฉันสอนบทเรียนเขาค่ะ”

“มันเป็นเรื่องสมควรอยู่แล้วครับ” เสี่ยวซื่อเห็นเธอดีใจ เขาก็พลอยรู้สึกดีใจไปด้วย