รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 856

หลังจากรถจอดสนิท เสี่ยวซื่อก็เปิดประตูพลางพูด "คุณอันฉี ถึงแล้ว เชิญตามผมมาครับ"

อันฉีปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ ขาอ่อนแรงจนเธอต้องรีบจับประตูรถพยุงไว้ เสี่ยวซื่ออดไม่ได้ที่จะรอให้เธอปรับตัวสักพักก่อนถึงค่อยเดินนำเธอไปทางหนึ่ง

“เสี่ยวซื่อ ที่นี่คือที่ไหนเหรอ” อันฉีกระซิบถาม

"ต้องขอโทษด้วยครับ ผมบอกคุณไม่ได้ คุณแค่รู้ว่าต้องอยู่ที่นี่ไปอีกสักระยะหนึ่ง และที่นี่ก็ปลอดภัยมาก" ตอนที่เสี่ยวซื่อเปิดประตูก็ตอบอย่างระมัดระวังมาก

อันฉีจำใจเลิกถาม เธอเริ่มรู้สึกว่าทุกสิ่งรอบตัวเธอแปลกใหม่มาก แต่สภาพความเป็นอยู่ที่นี่ไม่สะดวกสบายอย่างที่คาดคิดไว้

อีกทั้งห้องของเธอก็เล็กมาก มีหน้าต่างเพียงบานเดียว อันฉีกระพริบตาคู่งาม ห้องนี้เล็กกว่าห้องน้ำที่บ้านของเธอเสียอีก

"คุณอันฉี ต้องขอโทษด้วยที่ให้คุณอยู่ที่นี่สักพัก รอข่าวลือสงบลง คุณก็กลับบ้านได้ครับ" เสี่ยวซื่อเอ่ยปลอบเธอ

“ไม่เป็นไร ฉันอยู่ที่ไหนก็ได้ค่ะ” อันฉีหัวเราะเบาๆ แล้วถามว่า “ห้องน้ำอยู่ที่ไหนคะ”

"ออกไปเลี้ยวซ้าย ตรงนั้นมีห้องน้ำกับห้องสุขารวม"

“ห้องน้ำรวมหรือคะ” อันฉีตกใจจนดวงตาเบิกกว้างขึ้นอีก ที่นี่สภาพความเป็นอยู่ลำบากกว่าที่เธอคาดไว้มากทีเดียว

“แต่ห้องหัวหน้าทีมของเรามีห้องน้ำส่วนตัว ถ้าคุณต้องการใช้ ก็ไปยืมเขาได้นะครับ ที่นี่เฉพาะคนระดับหัวหน้าแบบเขาถึงจะมี” เสี่ยวซื่อบอกเธอพร้อมรอยยิ้ม

อันฉีกระพริบตาขณะคิดในใจ ยืมเนี่ยเหยียนเฟิงเป็นทางออกดีที่สุด เธอไม่คุ้นชินกับการไปใช้ห้องอาบน้ำรวมจริงๆ

“ห้องหัวหน้าทีมเนี่ยอยู่ทางไหนคะ”

"คุณออกไปเลี้ยวขวาห้องที่ห้าก็ใช่แล้วครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

อันฉีนั่งอยู่บนเตียง รู้สึกว่านั่งรถมาทั้งวัน ทั้งตัวมีแต่กลิ่นน้ำมันรถ ทำให้คนที่รักความสะอาดเสมออย่างเธอรู้สึกว่าทนไม่ค่อยได้