รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 857

อันฉีอาบน้ำในห้องน้ำ รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก การใช้ห้องน้ำส่วนตัวของผู้ชายคนนี้ ในอากาศมีกลิ่นอายฮอร์โมนเพศชายล่องลอยอยู่

อาบน้ำไปแล้วยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ อันฉีรู้สึกดีใจมากที่ไม่มีอะไรกับจี้เจ๋อ อันที่จริงเธอรักจี้เจ๋อและไม่ได้ถือสาเรื่องนี้ แต่จี้เจ๋อปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เธอยังรักษาตัวไว้ได้อย่างสมบูรณ์

ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมจี้เจ๋อปฏิเสธเธอ จี้เจ๋อบอกว่าเขาต้องเก็บช่วงเวลาที่งดงามที่สุดไว้ในคืนวันแต่งงาน นั่นทำให้ตอนนั้นอันฉีรู้สึกว่าเขารักเธอจริงๆ ถึงได้หักห้ามใจอย่างนั้น แต่ลองๆ คิดดูแล้ว เธอรู้สึกว่าจี้เจ๋อต้องมีเรื่องอื่นที่ปิดบังไว้

บางทีเขาอาจจะป่วยเป็นโรคอะไรสักอย่าง

สรุปแล้ว อันฉีรู้สึกขอบคุณสวรรค์ที่ช่วยเธอ

อันฉีสระผมยาวสลวยของเธอ เธอเป็นคนรักความสะอาดมาก จึงแทบจะอาบน้ำและสระผมทุกวัน

อันฉีแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินออกมา ผ้าขนหนูคลุมผมเปียกชื้น ใบหน้าเล็กๆ ของเธอมีเลือดฝาดเพราะไอน้ำ ซึ่งทำให้สีหน้าสีตาของเธอดูดีมาก

ผมดำขลับที่เปียกชื้นทำให้ใบหน้าเล็กๆ ของเธอยิ่งดูบอบบางและเครื่องหน้างดงาม

“ขอโทษค่ะ มีไดร์เป่าผมไหมคะ” อันฉีถามชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา

เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้ว นี่มันปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว ผู้หญิงคนนี้จำเป็นต้องสระผมในเวลาดึกดื่นอย่างนี้เหรอ

“ไม่มี!” เขาตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ที่ไหนมีบ้างคะ” อันฉียังคงซักถามต่อไป

“ที่นี่ไม่มีของแบบนี้” เนี่ยเหยียนเฟิงยังคงทำเสียงไม่พอใจ

อันฉีรู้สึกหงุดหงิด ไม่ใช่มั้ง! ถ้าไม่มีไดร์เป่าผม ผมยาวหนาดกดำของเธอจะแห้งได้ยังไงกัน ดึกแล้วไม่มีแดดเสียด้วย ปล่อยทิ้งไว้อับชื้นทั้งคืน พรุ่งนี้คงเหม็นอับแน่

"คุณช่วยคิดวิธีหาไดร์เป่าผมให้ฉันหน่อยสิ ถือว่าขอร้องล่ะ" อันฉีนั่งลงข้างชายหนุ่ม ดวงตาคู่งามกำลังฉายแววอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ

ขณะที่เธอเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมของผู้หญิงลอยอยู่ในอากาศ เนี่ยเหยียนเฟิงสูดลมหายใจ และอดไม่ได้ที่จะขยับตัวนิดหนึ่ง

อันฉีตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หรือว่าตัวเธอมีกลิ่นเหม็นอะไรหรือเปล่า ทำให้ผู้ชายคนนี้รังเกียจเธออย่างนี้