รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 862

"ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันให้ความร่วมมือเต็มที่" พออันฉีพูดจบ เธอก็ปัดผมยาวและเม้มริมฝีปาก จากนั้นถามสองคนที่อยู่ตรงหน้าว่า "ฉันแต่งหน้าก่อนได้ไหมคะ"

“คุณอันฉีหน้าสดสวยอยู่แล้ว ผมคิดว่าคุณสวยมาก” เสี่ยวซื่อชม

หลี่หลงซิงรีบช่วยเสริมอย่างจริงจัง "ใช่ๆ คุณสวยมาก ไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าหรอกครับ"

อันฉีอดไม่ได้ที่จะยิ้มเขิน "จริงเหรอคะ งั้นก็ได้ ฉันต้องอัดคลิปอะไรดี"

"แค่ถือหนังสือนั่งบนโซฟา เราจะถ่ายรูปคุณสักสองสามรูป เดี๋ยวโพสต์เนื้อหาไลฟ์สไตล์ก็พอครับ"

อันฉีหยิบหนังสือขึ้นมาท่าทางเป็นธรรมชาติ ยิ้มหวานให้กับกล้อง จากนั้นหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาถ่ายรุปหนึ่ง เริ่มเซสชั่นถ่ายรูปที่รักตัวเองและน่ารัก

เพียงแต่พอถ่ายรูปไปเรื่อยๆ อันฉีจู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองมาที่เธอเช่นกัน ใบหน้าสวยของเธอพลันแดงเรื่อ รู้สึกเขินอายขึ้นมาทีเดียว

หลังจากถ่ายรูปเสร็จ เสี่ยวซื่อกับหลี่หลงซิงรู้สึกว่าเพียงพอแล้ว ระหว่างที่เสี่ยวซื่อลุกขึ้น จู่ๆ ก็โน้มตัวลงมากระซิบว่า "คุณอันฉี ถ้าคุณต้องการยาอะไร ไม่สะดวกที่จะไปรับที่ห้องพยาบาล ให้พวกเราช่วยเหลือได้นะครับ!"

อันฉีหรี่ตา ฟังไม่เข้าใจสักนิดว่าเขาต้องการพูดถึงอะไรกันแน่

“ยา? ยาอะไรเหรอคะ”

"เอ่อ...ยาที่...รักษา..." เสี่ยวซื่อพูดถึงตรงนี้ ก็รีบผลักหลี่หลงซิงมา "นายพูดสิ"

ใบหน้าของหลี่หลงซิงก็แดงเช่นกัน เมื่อมองไปที่ดวงตาสงสัยใคร่รู้ของอันฉี เขาก็ถอนหายใจออกมา "คืออย่างนี้ครับ คุณอันฉี เราตรวจสอบประวัติทางการแพทย์ของจี้เจ๋อแล้ว พบว่าเขามีอาการป่วยด้านเพศที่ร้ายแรงมาก ผมคิดว่าถ้าคุณต้องการยาด้านนี้ ขอความช่วยเหลือจากเราได้นะครับ"

"ใช่ๆ ไม่ต้องอายที่จะบอกเรา ร่างกายเป็นเรื่องสำคัญ" เสี่ยวซื่อรีบพูดเสริม

ใบหน้าอันฉีแดงเป็นลูกตำลึง ที่แท้เหตุผลที่จี้เจ๋อไม่แตะต้องเธอมาตลอด เป็นเพราะเขาป่วยหนักงั้นหรือ ต่อหน้าเธอทำตัวเป็นผู้ชายบริสุทธิ์ ยังสาบานว่าเธอคือรักแรกของเขา นอกจากเธอ เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย

แววตาคมลึกของผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะก็จับจ้องมาที่เธอเช่นกัน