รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 870

ฝีเท้าของชายหนุ่มคนนั้นหยุดกะทันหัน เขาหยุดอยู่ตรงนั้นหลายวินาที และเอียงหัวเล็กน้อย “ผมไม่ต้องการให้คุณมาชื่นชอบ”

อันฉีค่อนข้างรู้สึกเสียใจที่เธอพูดออกไปแบบนี้อย่างหุนหันพลันแล่น แต่เมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาของชายคนนั้น เธอก็อารมณ์เสียทันที “คุณวางใจเถอะ ชั่วชีวิตนี้ฉันคงไม่สามารถชอบคุณได้”

เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้วทรงดาบ และเดินจากไป

อันฉีหายใจเข้าลึก ๆ หลายเฮือก เธอโกรธมากจริงๆ เธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่เข้ากันได้ยากขนาดนี้มาก่อน

ตอนนี้เองที่เสี่ยวซื่อและหลี่หลงซินเดินเข้ามา และเห็นอันฉียืนจับประตูอยู่ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และสีหน้าไม่พอใจ พวกเขาเดินยิ้มเข้ามาปลอบเธอ

“คุณอันฉีครับ คุณไม่เป็นอะไรนะครับ!”

“ลูกพี่ของเราไม่ได้ทำให้คุณบาดเจ็บตรงไหนนะครับ”

อันฉียิ้มขอบคุณพวกเขา “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“ปกติแล้วหัวหน้าทีมของเราใจดีมาก และปฏิบัติต่อเราเหมือนพี่น้อง บางทีอาจเพราะเขาติดแหง็กกับผู้ชายมานานเกินไป ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะอ่อนโยนกับสาวๆ อย่างไร อย่าไปโทษเขาเลยนะครับ” เสี่ยวซื่อพูดแก้ต่างให้ลูกพี่เขา

อันฉีโบกมือของเธออย่างใจกว้าง “ฉันไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจหรอกค่ะ ต่อไปฉันเจอเขาให้น้อยลงก็พอแล้วค่ะ”

เวลาสามทุ่ม อันฉีรู้สึกคันทั่วร่างกายเล็กน้อย เธออยากไปอาบน้ำ แต่นึกไปถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเนี่ยเหยียนเฟิงที่กลายเป็นแบบนี้ จู่ๆ เธอไม่อยากไปอาบน้ำที่ห้องของเขาแล้ว เธอยอมไปอาบน้ำในห้องน้ำสาธารณะมากกว่า

อันฉีหยิบชุดนอนและผ้าเช็ดตัวของเธอ และมุ่งหน้าไปห้องน้ำสาธารณะ เธอเลือกห้องว่างไม่มีคนและเริ่มอาบน้ำ

เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็สวมชุดนอนแบบสองชิ้นที่ดูรัดกุมออกมา นึกไม่ถึงว่าเธอจะชนเข้ากับหลี่หลงซินและเสี่ยวซื่ออยู่ที่ด้านหน้า และคนหลังมีเพียงผ้าอาบน้ำพันรอบเอวอยู่

หลอนมาก!

กลับเป็นพวกเขาสองคนที่หวาดกลัวและรีบทำมือป้องปิดเอาไว้

“คุณอันฉี ทำไมคุณมาอาบน้ำที่นี่ละครับ!” เสี่ยวซื่อหันหลังให้และถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ถูกต้องครับ! คุณอันฉี ที่นี่ไม่เหมาะให้คุณมานะครับ”