เมื่อพูดประโยคนี้จบ ดวงตาคู่สวยของอันฉีก็จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มเพื่อรอคำตอบจากเขา
รอไปแล้วสามวินาที สิบวินาที หนึ่งนาที...
สามนาที...
จนเกือบจะถึงตีนเขาแล้ว ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ได้ตอบเธอ
อันฉีรู้สึกผิดหวัง เธอมองไปบนพื้นราบ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณปล่อยฉันลงเถอะ เดี๋ยวฉันเดินเอง”
เนี่ยเหยียนเฟิงกลับปล่อยเธอลงจริงๆ ภายใต้แสงจันทร์ แววตาที่เฉียบคมของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
อันฉีนิ่งเงียบและคิดที่จะเดินผ่านร่างของเขาไป แต่วินาทีถัดมา แขนของเธอก็ถูกฝ่ามือหนารั้งเอาไว้
หัวใจของอันฉีพลันเต้นระส่ำ เธอเกือบจะคล้อยไปตามแรงจนแนบชิดกับชายหนุ่ม แต่ในวินาทีถัดมา เสียงของชายหนุ่มกลับดังขึ้นมาที่ข้างหูว่า “อย่าเสียเวลามาอยู่กับผมเลยนะ ระหว่างผมกับคุณมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในไม่กี่วินาทีถัดมา เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดว่าเธอนั้นกำลังคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว
การปฏิเสธนี้ช่างตรงไปตรงมาและไม่เว้นช่องว่างให้เธอเลย
“สำหรับผม คุณเป็นแค่สิ่งที่ต้องปกป้อง ก็เท่านั้น บอกไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ” เนี่ยเหยียนเฟิงขยับปากพูดอีกครั้ง
อันฉีดึงมือของเธอกลับด้วยความกระอักกระอ่วน พลางเม้มปากเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ และในขณะนี้ บนกิ่งไม้ที่อยู่ด้านข้างก็มีลิงตัวนั้นกลับมาอีกครั้ง มันน่าจะสนใจแสงไฟนั้นมาก จึงกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้กับอันฉีพร้อมส่งเสียงร้องลั่นดังเจี๊ยกๆ
อันฉีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่กลับกัน แขนยาวๆ ของชายหนุ่มที่อยู่ข้างเธอก็โอบรอบเธอมาไว้ข้างตัวของเขาอย่างกลัวว่าลิงตัวนี้จะเข้ามาทำร้ายเธอ
อันฉีก้มลงมองไปที่ท่อนแขนที่โอบเธอไว้แน่น เธอพบว่าชายคนนี้แค่จะปกป้องเธอ ไม่ได้มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ ร่วมอยู่เลย
อันฉีเดินก้มศีรษะรีบจ้ำอ้าวกลับไปยังฐาน พยายามทิ้งระยะให้ห่างจากชายคนนี้ให้มากที่สุด นี่คงจะเป็นวิธีเดียวที่เธอจะต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา
ทำไมจะต้องรู้สึกน้อยใจด้วยล่ะ? โดนปฏิเสธก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ดีนี่นา!
แต่อันฉีก็ได้แต่นอนครุ่นคิดพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มันเป็นเพราะเธอเคยคบกับจี้เจ๋อหรือเปล่า? หรือว่าจะเป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยแสดงความรักหวานแหววกับจี้เจ๋อต่อหน้าเนี่ยเหยียนเฟิง จึงทำให้เขาคิดว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่โลเลส่ำส่อน
หลังจากคิดคำนวณอย่างถี่ถ้วน เธอมาที่ฐานยังไม่ถึงครึ่งเดือนก็สารภาพรักกับเขาไปแล้ว ฮึ้ย ขายขี้หน้าสุดๆ อันฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการกับอารมณ์ของตนเองใหม่อีกครั้ง ต้องทำตัวดีๆ ล่ะนะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...