เมื่อพูดประโยคนี้จบ ดวงตาคู่สวยของอันฉีก็จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มเพื่อรอคำตอบจากเขา
รอไปแล้วสามวินาที สิบวินาที หนึ่งนาที...
สามนาที...
จนเกือบจะถึงตีนเขาแล้ว ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ได้ตอบเธอ
อันฉีรู้สึกผิดหวัง เธอมองไปบนพื้นราบ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณปล่อยฉันลงเถอะ เดี๋ยวฉันเดินเอง”
เนี่ยเหยียนเฟิงกลับปล่อยเธอลงจริงๆ ภายใต้แสงจันทร์ แววตาที่เฉียบคมของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
อันฉีนิ่งเงียบและคิดที่จะเดินผ่านร่างของเขาไป แต่วินาทีถัดมา แขนของเธอก็ถูกฝ่ามือหนารั้งเอาไว้
หัวใจของอันฉีพลันเต้นระส่ำ เธอเกือบจะคล้อยไปตามแรงจนแนบชิดกับชายหนุ่ม แต่ในวินาทีถัดมา เสียงของชายหนุ่มกลับดังขึ้นมาที่ข้างหูว่า “อย่าเสียเวลามาอยู่กับผมเลยนะ ระหว่างผมกับคุณมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในไม่กี่วินาทีถัดมา เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดว่าเธอนั้นกำลังคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว
การปฏิเสธนี้ช่างตรงไปตรงมาและไม่เว้นช่องว่างให้เธอเลย
“สำหรับผม คุณเป็นแค่สิ่งที่ต้องปกป้อง ก็เท่านั้น บอกไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ” เนี่ยเหยียนเฟิงขยับปากพูดอีกครั้ง
อันฉีดึงมือของเธอกลับด้วยความกระอักกระอ่วน พลางเม้มปากเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ และในขณะนี้ บนกิ่งไม้ที่อยู่ด้านข้างก็มีลิงตัวนั้นกลับมาอีกครั้ง มันน่าจะสนใจแสงไฟนั้นมาก จึงกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้กับอันฉีพร้อมส่งเสียงร้องลั่นดังเจี๊ยกๆ
อันฉีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่กลับกัน แขนยาวๆ ของชายหนุ่มที่อยู่ข้างเธอก็โอบรอบเธอมาไว้ข้างตัวของเขาอย่างกลัวว่าลิงตัวนี้จะเข้ามาทำร้ายเธอ
อันฉีก้มลงมองไปที่ท่อนแขนที่โอบเธอไว้แน่น เธอพบว่าชายคนนี้แค่จะปกป้องเธอ ไม่ได้มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ ร่วมอยู่เลย
อันฉีเดินก้มศีรษะรีบจ้ำอ้าวกลับไปยังฐาน พยายามทิ้งระยะให้ห่างจากชายคนนี้ให้มากที่สุด นี่คงจะเป็นวิธีเดียวที่เธอจะต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา
ทำไมจะต้องรู้สึกน้อยใจด้วยล่ะ? โดนปฏิเสธก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ดีนี่นา!
แต่อันฉีก็ได้แต่นอนครุ่นคิดพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มันเป็นเพราะเธอเคยคบกับจี้เจ๋อหรือเปล่า? หรือว่าจะเป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยแสดงความรักหวานแหววกับจี้เจ๋อต่อหน้าเนี่ยเหยียนเฟิง จึงทำให้เขาคิดว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่โลเลส่ำส่อน
หลังจากคิดคำนวณอย่างถี่ถ้วน เธอมาที่ฐานยังไม่ถึงครึ่งเดือนก็สารภาพรักกับเขาไปแล้ว ฮึ้ย ขายขี้หน้าสุดๆ อันฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการกับอารมณ์ของตนเองใหม่อีกครั้ง ต้องทำตัวดีๆ ล่ะนะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...