เมื่อพูดประโยคนี้จบ ดวงตาคู่สวยของอันฉีก็จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มเพื่อรอคำตอบจากเขา
รอไปแล้วสามวินาที สิบวินาที หนึ่งนาที...
สามนาที...
จนเกือบจะถึงตีนเขาแล้ว ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ได้ตอบเธอ
อันฉีรู้สึกผิดหวัง เธอมองไปบนพื้นราบ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณปล่อยฉันลงเถอะ เดี๋ยวฉันเดินเอง”
เนี่ยเหยียนเฟิงกลับปล่อยเธอลงจริงๆ ภายใต้แสงจันทร์ แววตาที่เฉียบคมของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
อันฉีนิ่งเงียบและคิดที่จะเดินผ่านร่างของเขาไป แต่วินาทีถัดมา แขนของเธอก็ถูกฝ่ามือหนารั้งเอาไว้
หัวใจของอันฉีพลันเต้นระส่ำ เธอเกือบจะคล้อยไปตามแรงจนแนบชิดกับชายหนุ่ม แต่ในวินาทีถัดมา เสียงของชายหนุ่มกลับดังขึ้นมาที่ข้างหูว่า “อย่าเสียเวลามาอยู่กับผมเลยนะ ระหว่างผมกับคุณมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในไม่กี่วินาทีถัดมา เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดว่าเธอนั้นกำลังคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว
การปฏิเสธนี้ช่างตรงไปตรงมาและไม่เว้นช่องว่างให้เธอเลย
“สำหรับผม คุณเป็นแค่สิ่งที่ต้องปกป้อง ก็เท่านั้น บอกไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ” เนี่ยเหยียนเฟิงขยับปากพูดอีกครั้ง
อันฉีดึงมือของเธอกลับด้วยความกระอักกระอ่วน พลางเม้มปากเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ และในขณะนี้ บนกิ่งไม้ที่อยู่ด้านข้างก็มีลิงตัวนั้นกลับมาอีกครั้ง มันน่าจะสนใจแสงไฟนั้นมาก จึงกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้กับอันฉีพร้อมส่งเสียงร้องลั่นดังเจี๊ยกๆ
อันฉีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่กลับกัน แขนยาวๆ ของชายหนุ่มที่อยู่ข้างเธอก็โอบรอบเธอมาไว้ข้างตัวของเขาอย่างกลัวว่าลิงตัวนี้จะเข้ามาทำร้ายเธอ
อันฉีก้มลงมองไปที่ท่อนแขนที่โอบเธอไว้แน่น เธอพบว่าชายคนนี้แค่จะปกป้องเธอ ไม่ได้มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ ร่วมอยู่เลย
อันฉีเดินก้มศีรษะรีบจ้ำอ้าวกลับไปยังฐาน พยายามทิ้งระยะให้ห่างจากชายคนนี้ให้มากที่สุด นี่คงจะเป็นวิธีเดียวที่เธอจะต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา
ทำไมจะต้องรู้สึกน้อยใจด้วยล่ะ? โดนปฏิเสธก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ดีนี่นา!
แต่อันฉีก็ได้แต่นอนครุ่นคิดพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มันเป็นเพราะเธอเคยคบกับจี้เจ๋อหรือเปล่า? หรือว่าจะเป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยแสดงความรักหวานแหววกับจี้เจ๋อต่อหน้าเนี่ยเหยียนเฟิง จึงทำให้เขาคิดว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่โลเลส่ำส่อน
หลังจากคิดคำนวณอย่างถี่ถ้วน เธอมาที่ฐานยังไม่ถึงครึ่งเดือนก็สารภาพรักกับเขาไปแล้ว ฮึ้ย ขายขี้หน้าสุดๆ อันฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการกับอารมณ์ของตนเองใหม่อีกครั้ง ต้องทำตัวดีๆ ล่ะนะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...