รอยยิ้มของเสี่ยวซื่อและหลี่หลงซิงชะงักไป พร้อมกับปรากฏเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของพวกเขา ก่อนเสี่ยวซื่อจะรีบถามขึ้นมา “ทำไมล่ะ?”
“หัวหน้าทีมของพวกคุณน่ะดีเกินไป ฉันไม่คู่ควรหรอก แล้วพวกคุณก็อย่าเข้าใจผิดด้วย อย่าพยายามจับคู่พวกเราเลยนะ จะได้ไม่ต้องสร้างความอึดอัดใจให้แก่กันและกัน” อันฉียิ้มเตือนพวกเขา การวิ่งทำให้ผมของเธอปรกลงมา เพียงแค่เธอดึงยางมัดผมออก ผมที่หนายาวสลวยราวกับอาบน้ำทะเลก็สยายลงมา สั่นไหวไปมารับแสงแดดยามเช้าตามใจนึก
เสี่ยวซื่อและหลี่หลงซิงต่างตกตะลึง ความสวยของอันฉีนั้นคือความสวยงามอันน่าอัศจรรย์ ผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่มองเธอนานๆ เข้าก็ต่างตกหลุมรักเธอกันทั้งนั้น
“เอาล่ะ ฉันขอวิ่งก่อนนะ” อันฉีรู้สึกว่ายังวิ่งไม่พอ จึงชี้ไปยังเส้นทางเล็กๆ ที่อยู่อีกฟากของภูเขาน้ำแร่ “ฉันวิ่งตรงนี้นะ”
“ระวังด้วยนะครับคุณอันฉี” หลี่หลงซิงร้องเตือน
อันฉีโบกมือหยอยๆ เธอวิ่งหายเข้าไปในสายหมอกยามเช้า ใบเมเปิ้ลสองสามใบร่วงหล่นลงไปในบ่อน้ำของภูเขาน้ำแร่ในฤดูใบไม้ร่วง ช่างสวยงามมากๆ อันฉีนั่งลงบนก้อนหินที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะพบว่ามีปลาตัวหนึ่งว่ายวนอยู่ที่โคนหินไม่หนีไปไหน
ริมฝีปากหยักของอันฉียกยิ้ม รู้สึกว่าปลาตัวนี้จะไว้ใจคนมากกว่าตัวอื่นๆ ล่ะ!
อันฉีอยู่ที่นี่เกือบตลอดทั้งเช้า แต่กลับไม่รู้ว่าโรงอาหารนั้นอยู่ที่ไหน หลี่หลงซิงและเสี่ยวซื่อเห็นว่าเธอยังไม่กลับมา อีกเดี๋ยวร้านอาหารเช้าจะปิดแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นเธอมากิน
“คุณอันฉีไม่น่าจะหลงทางได้นะ! แล้วทำไมตอนนี้ถึงยังไม่กลับมาอีกล่ะ?” หลี่หลงซิงพูดอย่างเป็นกังวล
“นั่นน่ะสิ! เธอบอกว่าจะวิ่งไปตามทางของภูเขาน้ำแร่ ไม่น่าจะไปปีนเขาด้วยตัวคนเดียวหรอกนะ! เขาลูกนั้นมันเดินขึ้นไปได้!” เสี่ยวซื่อคิดได้ว่าอันฉีเป็นคนชอบการผจญภัย จึงแอบกลัวจริงๆ ว่าเธอนั้นจะกล้าปีนเขาไปคนเดียว
“คุณฉีคงไม่คิดขนาดนั้นหรอกมั้ง!” อาซงกล่าว
“คุณอันฉีอารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า?” อู๋เจียนถามขึ้นเช่นกัน
แต่ทว่า ทันใดนั้นเนี่ยเหนียนเฟิงที่นั่งทานอาหารเช้าอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ มาตลอดนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมเดินจากไป
ทั้งสี่คนมองตรงไปยังหัวหน้าทีมของตนเอง เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งจะนั่งลงได้ไม่นานเองนะ!
“หัวหน้าทีมไม่น่าจะออกไปตามหานะ!”
“เมื่อคืนหัวหน้าทีมคงจะทำร้ายจิตใจคุณอันฉีไว้ พอเจอเธอเมื่อเช้า เธอก็บอกว่าหัวหน้าทีมดีเกินไป เธอไม่คู่ควรอะไรงี้”
ใครมาน่ะ?
ในตอนที่เธอกำลังเตรียมจะเอ่ยปากถามออกไปนั้น ก็มองเห็นร่างสูงโปร่งตรงออกมาจากหมอก ถ้าไม่ใช่เนี่ยเหยียนเฟิงแล้วจะเป็นใครล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...