รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 89

สีจิ่วเฉินไปห้องน้ำ ถังจือซย่าเพิ่งพบว่าชายคนนี้ไม่ได้นำชุดนักเรียนเข้าไปด้วย เด็กน้อยกลับไปที่ห้องเพื่อเล่น Lego ในขณะที่ถังจือซย่ากำลังทำความสะอาดห้องโถง เธอยุ่งมาก ว่าเธอไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

เธอได้ยินเสียงผลักประตูไปทางห้องน้ำที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอหันไปมองโดยไม่รู้ตัว และเมื่อเห็นก็เห็นชายคนหนึ่งสวมกางเกงขายาวผมเปียกและเดินออกมาโดยสวมเสื้อเชิ้ต ร่างกายส่วนบน

ภายใต้แสงสว่างนั้น ร่างกายส่วนบนที่แน่นและทรงพลังของชายคนนั้นถูกปกคลุมไว้อย่างสมบูรณ์ ด้วยกระดูกไหปลาร้าเส้นไหล่และคอที่แหลมคม กล้ามเนื้อหน้าอกที่แข็งแรง กล้ามเนื้อหน้าท้องซึ่งดูเหมือนอิฐและชัดเจน

ชายคนนี้ยังไม่ได้คาดเข็มขัด ซึ่งทำให้คนรู้สึกว่าถูกซ่อนไว้ใต้กางเกงสูทอย่างไม่สมควร ซึ่งยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่

ถังจือซย่าดูตกตะลึงเล็กน้อยครู่หนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นร่างชายที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เพื่อแสวงหางานอดิเรก เธออยากจะลองดูอีกครั้ง

“ดูพอหรือยัง?” เสียงของชายคนนั้นแหบแห้งและบางเบา

ถังจือซย่าหน้าแดงทันที และก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วเพื่อเช็ดโต๊ะ แสร้งทำเป็นว่ายุ่ง

“นั่น...เสื้อผ้าอยู่บนโซฟา” ถังจือซย่าเตือน

ชายคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างสง่างามด้วยขายาว หยิบชุดทำงานสีเหลืองบนโซฟาแล้วสวมบนตัวของเขา ดวงตาของผู้ชายจับจ้องไปที่รูปร่างที่เพรียวบางและมีเสน่ห์ของหญิงสาว ทันใดนั้น เขาก็ไม่อยากวันนี้ให้หมดลง

อาบน้ำเสร็จก็เริ่มกระสับกระส่ายขึ้น สีจิ่วเฉินเดินไปที่ห้องของถังจือซย่าและถามเธอว่า "โทรศัพท์มือถือของฉันอยู่ที่ไหน"

ถังจือซย่าตกใจ ราวกับว่าเธอไม่เห็นโทรศัพท์มือถือของเขา แต่เธอแน่ใจว่าโทรศัพท์มือถือของเขาไม่ได้อยู่ในห้องของเธอ

“ไม่ได้อยู่ในห้องของฉัน” หลังจากพูดถังจือซย่าก็รีบเดินตามเข้าไปในห้องนอนใหญ่ของเธอ

แต่ชายคนนั้นกำลังมองหาเขาที่ขอบเตียง ทันทีที่ถังจือซย่าเพิ่งมาที่ด้านข้างของเขาและทันใดนั้นแขนของเขาก็ถูกโอบไว้มีแรงพัดผ่านเธอ เธอตกลงไปที่หน้าอกอันแข็งแกร่งของชายคนนั้น

วินาทีถัดมา คางของเธอก็ถูกบีบ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น ชายคนนั้นโน้มตัวลงมา ริมฝีปากของเขาถูกกดเข้าหากัน และเธอก็ถูกจูบอย่างแรง

ร่างกายของสีจิ่วเฉินรัดกุม รสชาติที่นุ่มนวลและหวานทำให้เขาชอบกินดอกป๊อปปี้เสพติดอาหาร เมื่อไร ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มาก จูบสามารถกระตุ้นความปรารถนาของเขาได้ไหม?

จิตใจของสีถังจือซย่าว่างเปล่าพังทันที น่าเกลียด ผู้ชายคนนี้จงใจหลอกให้เธอใช้ประโยชน์จากห้องของเธอ

คิดได้ว่าลูกชายของเธออยู่ห้องถัดไป บ้านหลังนี้ใหญ่แค่นี้ เธอไม่อยากให้ลูกชายเห็นฉากนี้

เธอทำได้เพียงผลักชายคนนั้นด้วยสุดกำลังของเธอ และการปฏิเสธของเธอก็ล้นออกมาจากริมฝีปากของเธอ

หัวใจของสีจิ่วเฉินแตกทันที ทำไมความรู้สึกนี้ถึงคุ้นเคย?

เหมือนกับคืนนั้นเมื่อห้าปีที่แล้ว ในความมืด ขณะลิ้มรสความหวาน และรู้สึกถึงการปฏิเสธของผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ฟังเสียงหอบของเธอ

ถังจือซย่าไม่รู้ว่ายิ่งเธอผลักมากเท่าไหร่ ผู้ชายก็ยิ่งกระตุ้นความเป็นเจ้าของของพวกเขาและต้องการมากขึ้นจากเธอ

ฉันไม่รู้ว่าขาใครเข้าไปติดใคร ในวินาทีต่อมา ผู้หญิงคนนั้นก็ล้มลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่

ในที่สุดถังจือซย่าก็ดึงตัวออกจากฉากที่ควบคุมไม่ได้ เธอจ้องไปที่ชายบนเตียงด้วยความเขินอาย กัดฟันและดุว่า "สีจิ่วเฉิน ไอ้คนไม่ดี"

ชายที่อยู่บนเตียงก็สั่นอยู่ครู่หนึ่ง และตอนนี้ เขามีความคิดที่เด่นชัดอยู่ในใจ

เขาต้องการพาเธอ ต้องการเธอเหลือเกิน

ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่บ้าหรอก

“ได้โปรดออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ” ถังจือซย่าจ้องมาที่เขาและเช็ดปากด้วยความโกรธ แสดงความรังเกียจ

ชายผู้นั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย และในดวงตาสีดำหนา คาดเดาไม่ได้ ซับซ้อนอย่างยิ่ง

หลังจากที่สีจิ่วเฉินออกมาเขาไม่ได้พูดอะไร คว้ากุญแจรถและโทรศัพท์บนโซฟาแล้วเดินออกไป

ถังจือซย่านั่งบนโซฟาโดยเอามือจับที่หน้าผากของเธอ เธอพาหมาป่ากลับบ้านจริงๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป

ต่อไปจะไม่ปล่อยให้เขาเข้ามาในบ้านอีกแล้ว