รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 90

ตอนค่ำ หลังจากที่ถังจือซย่ากล่อมลูกชายจนหลับไปแล้ว เธอก็กลับมาห้องของตัวเอง เอนตัวลงนอนบนเตียง สมองของเธออดไม่ได้ที่จะคิดวนไปเวียนมาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อครู่นี้ และก็ไม่รู้ว่าทำไม ราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านทั่วทั้งร่างกาย

เป็นไปได้ยังไง ตั้งแต่ถูกย่ำยีเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอก็มองว่าผู้ชายเหมือนภูตผีปีศาจ ต้องอยู่ให้ห่างพวกเขาเอาไว้ ไม่สัมผัสให้โดนตัวโดยเด็ดขาด นอกจากที่ต้องติดต่อกับจ้านฉิงเหย่เป็นครั้งคราวก็เท่านั้น แต่เธอก็แค่มีมิตรภาพที่บริสุทธิ์ใจให้แก่เขา

แต่ทำไม สีจิ่วเฉินถึงกระตุ้นปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาของเธอได้กันนะ หรือว่าจะเป็นเพราะผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์มากเกินไป

ถังจือซย่า ปฏิเสธในใจ เขาป็นผู้ชายของซ่งซาน บนร่างกายของเขามีกลิ่นของซ่งซาน เธอไม่ยอมให้เขาแตะต้องเธอได้อีกเด็ดขาด

ตอนเช้าของวันเสาร์ถังจือซย่าเพิ่งจะตื่นนอน ก็หยิบมือถือขึ้นมาตรวจเช็คข้อความอย่างเป็นนิสัย เธอเห็นข้อความแปลกๆข้อความหนึ่ง

เธอคิดว่าเป็นสแปม แต่ประโยคสุดท้ายของข้อความนั้น ทำให้เธอตกใจเสียจนลุกขึ้นนั่ง

ประโยคสุดท้ายของข้อความนั้นก็คือ "ฉันคือคนที่ข่มขืนเธอเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอให้กำเนิดลูกชายฉันทำไมถึงไม่บอกฉันเลยสักคำ"

ใบหน้าของถังจือซย่าซีดลงในทันที เธอมองดูข้อความนี้อย่างหวาดกลัว ในสมองพลันว่างเปล่า

เป็นไปได้อย่างไร ห้าปีที่แล้วเจ้าหนุ่มคาวบอยคนนั้นรู้เรื่องที่เธอให้กำเนิดบุตรชายได้อย่างไร ซ่งซาน หรือว่าจะเป็นถังชิงชิงที่บอกเขาอย่างนั้นเหรอ

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เรื่องที่ถังจือซย่าเกลียดชังและไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุดก็คือ คนชั่วคนนั้นจะปรากฏตัวขึ้นและขโมยลูกของเธอไป

จะต้องเป็นซ่งซานที่บอกเขาแน่! คาวบอยหนุ่มคนนั้นเป็นซ่งซานที่จัดหามาให้ เธอจะต้องเก็บช่องทางการติดต่อเขาเอาไว้แน่

ถังจือซย่าสงบสติอารมณ์ ตอบข้อความนั้นกลับไป "ฉันไม่รู้จักคุณ คุณจำคนผิดแล้ว"

“ถังจือซย่าหากไม่อยากให้ผมชิงลูกชายของคุณไป คุณเชื่อฟังผมจะดีที่สุด มิเช่นนั้น ผมก็จะชิงเอาลูกชายของคุณไปแน่"

พอถังจือซย่าเห็นข้อความของคนสารเลวนี่ ก็อยากฆ่าเขาทันที คนที่ก่อความผิดร้ายแรงคนหนึ่ง กล้าดีอย่างไรจะมาชิงลูกชายของเธอไป

"ถ้าคุณกล้าแย่งลูกของฉันไป ฉันก็จะฆ่าคุณ" ทุกคำพูดของถังจือซย่าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

"หกโมงเย็นวันนี้ มายังสถานที่ที่ฉันนัดหมาย มิเช่นนั้น เธอก็รอให้ฉันลักพาตัวลูกชายของเธอไปได้เลย!"