รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 91

ถังจือซย่านอนที่เบาะหลังโดยไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด ผมที่ยุ่งเหยิงของเธอห้อยย้อยลงมา ใบหน้าที่งดงามขาวใสไร้ที่ติ แผ่ออร่าออกไปสามารถทำให้คนล่วงเกินได้โดยไม่ทันยั้งคิด

ผู้ชายสองคนที่อยู่ในรถ MPV ตอนนี้ใบหน้าก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ พวกเขารับเงินจากการทำเรื่องผิดกฎหมายจากซ่งซาน แต่พวกเขาก็ไม่ใช่มืออาชีพสักเท่าไหร่

“เธอคงจะไม่ฟื้นขึ้นมาก่อนใช่ไหม! เมื่อครู่นี้วางยาไปหนักไหม”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่ผสมสูตรยาตามคู่มือไป หากว่ายาแรงก็จะสลบไปนานหน่อย”

“ถึงโรงแรมแล้วทั้งสองคนก็สวมหมวกและพยุงถังจือซย่าเข้าไปในลิฟต์ จากนั้นก็พยุงพามาจนถึงห้องส่วนตัวของประธานหลี่ ไอ้หย่าที่อยู่ในห้องพอดีก็รีบเปิดประตู มองดูถังจือซย่าเข้ามา เธอเองก็ใจเย็นพอ

“พาเธอไปวางไว้บนเตียง อีกอย่างกรอกน้ำที่วางไว้บนโต๊ะใส่ปากเธอด้วย”

ถังจือซย่าถูกพยุงไปวางไว้บนโซฟา และน้ำครึ่งแก้วก็ได้ถูกกรอกเข้าปากเธอ สิ่งที่ผสมอยู่ในน้ำนั้นสามารถเพิ่มความสนุกให้กับกิจกรรมในค่ำคืนนี้ ไอ้หย่ามองดูถังจือซย่าอย่างเย้ยหยัน กล้าที่จะมาแย่งเงินล้านนั้นกับเธอ ก็ควรที่จะต้องมีจุดจบเช่นนี้แหละ

พอพยุงถังจือซย่าไปวางไว้บนเตียงแล้ว ชายสองคนนั่นก็รีบจากไปทันที และต่อมาไอ้หย่าก็จากไปเช่นกัน คำนวณเวลาดูแล้ว ประธานหลี่ก็น่าจะมาถึงแล้ว

อย่างที่คาดไว้ ไม่ช้าประธานหลี่ก็รูดบัตรเข้ามา เขาไม่เห็นไอ้หย่า จึงโทรหาทันที

“ฮัลโหล เสียวหย่า เธออยู่ที่ไหน” ประธานหลี่นั่งอยู่บนโซฟากล่าวอย่างไม่พอใจ

“ประธานหลี่ขอโทษด้วยนะคะ! ฉันมีเรื่องด่วนต้องรีบไปก่อน คุณเห็นเพื่อนร่วมงานของฉันหรือยังคะ เธอดื่มจนเมา คุณช่วยดูแลเธอให้ด้วยนะคะ!”

ประธานหลี่ตกใจจนรีบลุกขึ้นจากโซฟา ผลักประตูเข้ามาในห้องนอนหลัก ก็เห็นเตียงขนาดใหญ่สีขาว ที่บนเตียงมีร่างอรชรนอนเอนกายอยู่ เขามองไปอีกครั้ง ความงามนั้นก็ยิ่งดึงดูดใจเขาเข้าไปอีก

นึกไม่ถึงเลยว่าบนเตียงของเขาจะมีผู้หญิงที่สวยและเซ็กซี่กว่าไอ้หย่านอนอยู่บนนั้น

หลี่ซั่วเป็นคนที่มีกิเลสตัณหามากคนหนึ่ง คืนนี้เขาจะได้สุขสมอารมณ์หมายแล้ว

“เสียวหย่าครั้งหน้าห้ามผิดนัดฉันอีกนะ เพื่อนร่วมงานคนนี้ของเธอ เป็นคนที่น่าเล่นสนุกด้วยจริงๆ”

“วางใจเถอะ! ทำตามใจคุณเลย รับรองว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ไอ้หย่ากล่าวรับรองเขาอย่างมั่นออกมั่นใจ

“งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ” หลี่ซั่วหายใจฟึดฟัดอยากที่จะลงมือเต็มที

ในเวลานี้ไอ้หย่านั่งอยู่ในรถ กดเบอร์โทรหาซ่งซาน “คุณซ่ง คนก็ถูกส่งไปไว้บนเตียงของหลี่ซั่วแล้ว ส่วนหลี่ซั่วก็อยู่ในห้องแล้วเช่นกัน”

“ดีมาก เพียงแค่ผ่านคืนนี้ไป ถังจือซย่าก็จะถูกทำลายแล้ว” ซ่งซานกล่าวอย่างมีความสุข

คุณแน่ใจนะว่าถังจือซย่าจะไม่มาเอาเรื่องกับฉัน”

ซ่งซานยิ้มเย้ยหยัน “เธอไม่กล้าหรอก เธอต้องคำนึงถึงลูกชายของเธอ ต่อให้ต้องอับอายมากแค่ไหนเธอก็ต้องยอมทน”

จะว่าไปแล้ว นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนผู้ชายย่ำยี ซ่งซานกล่าวในใจ

บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ หลี่ซั่วกำลังจัดการกับพร็อพที่เขาเตรียมมา เขาเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบทำเรื่องอะไรแปลกๆ ผู้หญิงทุกคนที่ถูกเขาย่ำยีก็เหมือนกับตายทั้งเป็น

ระหว่างที่ถังจือซย่าอยู่ในความงุนงง ก็ถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นมาเพราะความร้อนรุ่ม เธอค่อยๆ เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งของเธอขึ้นมา แล้วก็เห็นเพดานโรงแรมที่ประดับประดาไว้อย่างหรูหรา ทำให้ตาดำของเธอขยายกว้างด้วยความตกใจกลัว จากนั้นเธอก็ใช้แรงเหยียดตัวขึ้นนั่ง พลางหันไปมองบนเตียง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังเล่นอยู่กับของที่ชวนคลื่นไส้

“คุณเป็นใคร…” ถังจือซย่าเอ่ยถามอย่างอ่อนแรง

หลี่ซั่วเป็นผู้ที่ชอบกระทำผิดซ้ำซาก เขาย่อมจะรู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวที่ถูกประเคนมาให้นี้ไม่ได้เต็มใจมา แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็คงจะปล่อยเธอไปไม่ได้เช่นกัน

“คุณ…คุณทำอะไรกับฉัน” ถังจือซย่าลูบหน้าผาก วิงเวียนศีรษะอย่างหนัก เพิ่งลงจากเตียงไปขาก็อ่อนแรง เธอจึงล้มลงนั่งที่พื้น

“เธอตื่นตระหนกเมื่อพบว่า ร่างกายของเธอไร้ซึ่งเรี่ยวแรงใดๆ ในร่างกายยังคงมีความร้อนรุ่มที่คุ้นเคยสุมอยู่ภายใน

เธอติดกับดักแล้ว

"นี่! สาวสวย เธอรีบร้อนอะไรเนี่ย อีกแป๊บนึงเธอก็จะรู้สึกดีขึ้นแล้ว" หลี่ซั่วพูดจบ กำลังจะเข้าไปพยุงเธอ

"อย่าแตะต้องฉัน ไปให้พ้น อย่ามาแตะต้องตัวฉัน..."ถังจือซย่าผลักเขาออกไปอย่างรุนแรง ส่งเสียงร้องจนเสียงดังออกไปนอกห้องนอนหลัก

เธอกำลังมองหากระเป๋าของเธอ เธอต้องการขอความช่วยเหลือ

หลี่ซั่วก็โผออกมาจากด้านหลัง แม้ว่าจะอายุห้าสิบปีแล้ว แต่เมื่อเป็นผู้ชาย แรงก็ยังมากอยู่ดี ถังจือซย่าเห็นว่าเขากำลังจะลากเธอกลับไปที่ห้องแล้ว แต่คนเข้าทางจนนั้นก็มีแรงฮึดสู้ที่ไร้ขีดจำกัด

ถังจือซย่ากัดไปที่หลังมือของเขาอย่างแรง พยายามลากร่างกายที่อ่อนแรงของตนเองไปยังโซฟา หยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมา เธออยากจะหนีออกจากประตูไป แต่หลี่ซั่วกลับยืนยิ้มเย้ยหยันขวางเธอไว้ที่หน้าประตู

"สาวน้อย จะหนีไปไหนเหรอ! ให้ลุงปลอบประโลมเธอดีไหม"

ถังจือซย่ารู้สึกสะอิดสะเอียนจนต้องอาเจียนข้าวเย็นออกมา เห็นว่าหมดหวังที่จะหนีแล้ว เธอก็หันหลังมองไปทางห้องน้ำ เธอรีบสับเท้าก้าวเข้าไปในทันที ปิดประตูและล็อคจากด้านใน

หลี่ซั่วรีบเข้ามาเคาะประตู "เปิดประตู สาวสวย คืนนี้เธอหนีไม่รอดหรอก"

ถังจือซย่ารีบควานหาของในกระเป๋า เมื่อหยิบมือถือขึ้นมาได้ ความคิดแรกของเธอก็คือโทรหาพ่อ แต่ว่าพ่อกำลังดูแลลูกเธออยู่ เธอจึงรีบโทรหาจ้านฉิงเหย่ทันที โทรติดแล้วแต่กลับไม่มีคนรับ

ถังจือซย่าตื่นตระหนกตกใจราวกับหัวใจจะหลุดออกมา เสียงเคาะประตูที่ด้านนอกเหมือนเสียงเคาะเรียกของวิญญาณ ยังมีเสียงของหลี่ซั่วที่ตะคอกเสียงต่ำด้วยความโกรธอีก

ในเวลานี้ทั้งเนื้อทั้งตัวของถังจือซย่าไร้ซึ่งเรี่ยวแรงใดๆ อีกทั้งยังมีสิ่งแปลกปลอมในร่างกายอีก ในขณะที่เธอกำลังจะหมดสติไปอีกครั้ง เธอก็รีบหยิบมือถือขึ้นมา หาหมายเลขของสีจิ่วเฉิน เจอแล้วก็โทรออก