รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 903

มียาแก้เสียใจภายหลังให้ดื่มไหม

อย่างไรก็ตาม คลื่นอารมณ์พุ่งขึ้นมาอีกระลอกหนึ่ง เธอเอื้อมมือไปทุบหน้าอกของชายคนนั้นด้วยความโกรธ ให้ตายเถอะ เขาน่าจะบอกเธอเสียก่อน ทำไมถึงปล่อยให้เธอเข้าใจผิด？

ถ้าเขาอธิบายให้ฟังก่อน คงไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้

"เนี่ยเหยียนเฟิง ฉันเกลียดคุณ" อันฉีตวาดด้วยความโกรธ

เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอแล้วรู้สึกปวดหัว

อันฉียังคงไม่ลดละและพยายามที่จะตำหนิเขาสำหรับเรื่องทั้งหมด "คุณทำไมไม่บอกความสัมพันธ์ของคุณกับจั่วอันอันให้เร็วกว่านี้？เปลี่ยนได้ไหมนิสัยนิ่งเงียบของคุณ ถ้าคุณยังทำแบบนี้ ฉันจะไม่สนใจคุณแล้วนะ..."

จู่ๆ เนี่ยเหยียนเฟิงก็ไม่พูดอะไร เขากดศีรษะของเธอเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างรุนแรง และกักกันคำต่อว่าของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

จากนั้นอันฉีจึงรู้สึกตัวและพบว่าตัวเองถูกเขากอดอยู่ กอดไว้แน่นด้วย

เธอยื่นมือออกไปอย่างไม่เกรงใจและกอดเอวเขาแน่น แอบขำในอ้อมอกของเขา แม้ว่าเธอจะทำเรื่องน่าอาย แต่โชคดีที่ชายคนนี้รู้วิธีปลอบโยนเธอ

"เมื่อกี้คุณบอกว่าจะให้อาซงเป็นแฟนของคุณเหรอ" ทันใดนั้นก็ได้ยินคำถามเย็นชาแว่วมา

อันฉีรู้สึกเย็นวาบ เธอเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าบูดบึ้งของชายคนนั้น เธอรู้สึกน้อยใจ แต่อยากรู้มากกว่าว่าเขากำลังหึงอยู่หรือเปล่า

"อาซงทั้งหล่อทั้งอ่อนโยน แถมยังมีอารมณ์ขัน และ... เขาก็ดีกับฉัน" อันฉีอยากหยั่งเชิงใครบางคน ดังนั้นเธอจึงชมอาซงอย่างจริงจัง

อาซงผู้น่าสงสารอยู่ดีๆ ก็งานเข้าแล้ว ทันใดนั้นเขาก็จามขึ้นมาในหอพักและรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

เนี่ยเหยียนเฟิงมองผู้หญิงทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ปากกำลังชมชายอีกคน สายตาของเขาค่อยๆ กลับสู่ความเย็นชาเหมือนอย่างเคย

อันฉีกัดริมฝีปาก ไม่ทันพูดจบ เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของชายคนนั้นอีกครั้ง กอดเขาไว้ก่อนโดยไม่พูดอะไร

ในขณะนี้เอง มีเสียงหนูที่ดังมาจากบนพื้น