รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 906

เนี่ยเหยียนเฟิงเหลือบมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เป็นเวลา 20:30 น. เขาพูดเสียงต่ำว่า "คุณกลับไปนอนได้แล้ว"

อันฉีกอดอกและแสดงท่าทางไม่ยอมไป "ฉันยังไม่ง่วง"

เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่เธออย่างเบื่อหน่าย ตอนที่ผู้หญิงคนนี้ดื้อดึงขึ้นมา เขาไม่รู้จะรับมือยังไงจริงๆ

"มีผู้หญิงตามจีบคุณใช่ไหม？" อันฉีเค้นถามเรื่องนี้อย่างไม่เลิกรา

เนี่ยเหยียนเฟิงไม่อยากตอบคำถามนี้ และเขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคืออันนั่ว ลูกพี่ลูกน้องของเธอ

แต่งานหมั้นครั้งนี้เขาจะยกเลิกอย่างแน่นอน

ไม่ว่ามันจะทำให้ปู่เสียหน้าขนาดไหน ยังไงเนี่ยเหยียนเฟิงก็ต้องทำสิ่งนี้ เขาไม่ต้องการให้อันนั่วมามัวเสียเวลาชีวิต

สำหรับผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาในขณะนี้ เขาไม่เคยว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เพราะในชีวิตของเนี่ยเหยียนเฟิงเขาไม่มีความคิดที่จะแต่งงาน

เมื่ออันฉีเห็นว่ายังไงเขาก็ไม่ตอบคำถามนี้ เธอรู้สึกกลัดกลุ้มใจอย่างมาก เธอจิบชาในถ้วยของเขาคำแล้วคำเล่าจนทำให้ตัวเองสำลัก

"แค๊ก... แค๊ก... " เพราะสำลักทำให้อันฉี่กุมหน้าอกพร้อมกับไอด้วยความทรมาน

ในเวลานี้มีฝ่ามือขนาดใหญ่ตบเบาๆ ที่หลังของเธอ ทำให้อันฉีรู้สึกโล่งขึ้นมา เธอไอจนใบหน้าแดงเล็กน้อย ในเวลานี้มีฝ่ามือใหญ่ๆ มาแตะที่หน้าผากอีกครั้ง อันฉีโกรธมากจนปัดมือเขาออก

"ฉันไม่ต้องการความห่วงใยจากหัวหน้าทีมเนี่ย" อันฉีหันหลังให้ด้วยความโกรธ

บรรยากาศเริ่มอึดอัดเล็กน้อย และอันฉีหันแผ่นหลังที่ง้อยังไงก็ไม่หายให้ผู้ชายคนนั้น

ทันทีที่เสียงพูดต่ำๆ ดังขึ้นจากข้างหลัง ชายคนนั้นอธิบายว่า "คนที่ส่งข้อความหาผมเป็นคนที่ปู่จัดหามาให้ แต่ผมไม่ได้สนใจเธอ"

อันฉีมองหันกลับมาอย่างรวดเร็วและจ้องมองด้วยสายตาที่ตกตะลึง "คุณมีคู่หมั้นแล้วเหรอ？"

"แค่ผู้หญิงที่เจอกันครั้งเดียวเอง" เนี่ยเหยียนเฟิงเน้นย้ำ