รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 919

ดวงตาคู่สวยของอันฉีเบิกขึ้นเล็กน้อย “อะไร พวกคุณไปเพื่อถูกซ้อมเหรอเนี่ย!”

“เปล่าหรอก แค่พวกเราไม่เคยมีใครเอาชนะลูกพี่ได้ต่างหากก็เลยกลายเป็นกระสอบทรายให้ลูกพี่ซ้อม” หลี่หลงซินหัวเราะอย่างข่มขื่น

อันฉีกลั้วหัวเราะออกมา เมื่อทานข้าวเสร็จ คนส่วนใหญ่ก็ไปพักผ่อนกันแต่อันฉีกลับอยากไปนั่งเล่นที่ห้องเนี่ยเหยียนเฟิงมากกว่า

เธอทำกาแฟมาสองแก้ว เนี่ยเหยียนเฟิงที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาจึงพูดขึ้นว่า “อีกสักพักจะโทรกลับ”

อันฉีที่ถือกาแฟมายืนอยู่หน้าประตูก็ชะงักไปสักครู่ เธอกำลังรู้สึกว่ามารบกวนเขาเข้าแล้ว

“ฉันเอากาแฟมาให้คุณ” อันฉีเอากาแฟวางลงให้เขา และถือแก้วของตัวเองไว้ “ฉันจะกลับห้อง ไม่รบกวนคุณแล้ว เชิญคุยโทรศัพท์ต่อได้เลย!”

อันฉีพูดจบก็กำลังจะเดินออกไป

“อย่าโกรธเลย งานของผมจำเป็นต้องเก็บรักษาความลับ” เนี่ยเหยียนเฟิงมายืนข้างๆ และอธิบายให้เธอฟัง

อันฉีครุ่นคิดอยู่สักครู่ก็พยักหน้าลง “อือ ฉันเข้าใจคุณนะ ไม่ได้โกรธหรอก”

เธอเข้าใจเขาจริงๆ แต่ในใจก็ยังรู้สึกแย่นิดหน่อย เธออยากจะเข้าใจเขา อยากเดินเข้าไปในโลกของเขา แต่โลกของเขากลับปิดประตูเอาไว้ตลอดเวลา ทำให้เธอเข้าไปไม่ได้สักที

เหมือนกับว่าเข้าใจ แต่ก็เป็นแค่เปลือกนอกและนิสัยของเขาเพียงเท่านั้น แต่ในใจของเขาเธอกลับไม่รู้อะไรเลย ความรู้สึกนี้ทำให้เธอกังวลเป็นอย่างมาก

แต่อันฉีรู้ตัวดีว่าควรจะออกไป เธอมายังโรงฝึกซ้อมในเวลาบ่ายสามพอดี ก็เห็นเนี่ยเหยียนเฟิงและลูกน้องมาถึงและเปลี่ยนเสื้อผ้ากันหมดแล้ว

“คุณหนูอันฉี มาตรงนี่สิ ผมเตรียมขนมมาให้คุณด้วย คุณจะกินไปด้วยดูไปด้วยก็ได้นะ” เสี่ยวซื่อเรียกเธอให้มานั่ง

อันฉีรู้สึกทำตัวไม่ถูก ให้กินไปด้วยดูพวกเขาถูกซ้อมไปด้วยเนี่ยนะ ดูไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่นะ