เข้าสู่ระบบผ่าน

รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 937

อันฉีฟังพลางทำความสะอาดรอยเลือดรอบบาดแผล ในที่สุด เธอพันผ้าพันแผลเรียบร้อยและจัดกล่องยาเสร็จ อันฉีก็พูดกับชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งของกล้องว่า "คุณออกจากฐานฝึกแล้วจริงๆ หรือคะ จะไม่กลับมาอีกแล้วเหรอ”

"อืม!"

“งานหมั้นของคุณกับอันนั่วล่ะ”

"ผมจะยกเลิก"

"คุณ... คุณคำนึงถึงความรู้สึกของอันนั่วหน่อยได้ไหม"

“ถ้าผมแต่งกับเธอแล้วรักเธอไม่ได้ คุณคิดว่าเธอจะมีความสุขไหม”

อันฉีตอบคำถามนี้ไม่ได้ชั่วขณะ แต่เธอรู้ว่าอันนั่วตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น

“อันนั่วชอบคุณมากนะ”

“แต่เธอชอบผมฝ่ายเดียว ไม่มีทางทำให้เราลงเอยกันได้ การแต่งงานที่มีความสุขแท้จริงคือการที่คนสองคนชอบกัน" ชายหนุ่มพูดเหตุผลอย่างจริงจัง

อันฉีไม่อาจโต้แย้งเขาได้ และไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี

“ยิ่งกว่านั้น คุณไม่รู้สึกเสียใจบ้างเหรอ ถ้าผมจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น” เสียงชายหนุ่มย้อนถามเธอ

ทันใดนั้น อันฉีก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางกล้อง บางทีอาจเป็นเพราะสนทนาผ่านกล้อง! เธอพูดคุยกับเขาได้ผ่อนคลายมากกว่า

"ถ้าคุณแต่งงานกับอันนั่วฉันจะไม่เสียใจ ฉันจะมีความสุข และอวยพรพวกคุณสองคน ฉันตัดสินใจไปเรียนต่อเมืองนอกและอยู่ที่นั่น ไม่รบกวนพวกคุณ" อันฉีตัดสินใจเลือกทางออกแล้ว

“งั้นทำไมเมื่อกี้คุณถึงร้องไห้เจ็บปวดขนาดนั้นล่ะ” ชายหนุ่มประชดเบาๆ

อันฉี "..."

เธอเม้มริมฝีปาก และก้มหน้างุดรู้สึกอาย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว