อันฉีฟังพลางทำความสะอาดรอยเลือดรอบบาดแผล ในที่สุด เธอพันผ้าพันแผลเรียบร้อยและจัดกล่องยาเสร็จ อันฉีก็พูดกับชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งของกล้องว่า "คุณออกจากฐานฝึกแล้วจริงๆ หรือคะ จะไม่กลับมาอีกแล้วเหรอ”
"อืม!"
“งานหมั้นของคุณกับอันนั่วล่ะ”
"ผมจะยกเลิก"
"คุณ... คุณคำนึงถึงความรู้สึกของอันนั่วหน่อยได้ไหม"
“ถ้าผมแต่งกับเธอแล้วรักเธอไม่ได้ คุณคิดว่าเธอจะมีความสุขไหม”
อันฉีตอบคำถามนี้ไม่ได้ชั่วขณะ แต่เธอรู้ว่าอันนั่วตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น
“อันนั่วชอบคุณมากนะ”
“แต่เธอชอบผมฝ่ายเดียว ไม่มีทางทำให้เราลงเอยกันได้ การแต่งงานที่มีความสุขแท้จริงคือการที่คนสองคนชอบกัน" ชายหนุ่มพูดเหตุผลอย่างจริงจัง
อันฉีไม่อาจโต้แย้งเขาได้ และไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี
“ยิ่งกว่านั้น คุณไม่รู้สึกเสียใจบ้างเหรอ ถ้าผมจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น” เสียงชายหนุ่มย้อนถามเธอ
ทันใดนั้น อันฉีก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางกล้อง บางทีอาจเป็นเพราะสนทนาผ่านกล้อง! เธอพูดคุยกับเขาได้ผ่อนคลายมากกว่า
"ถ้าคุณแต่งงานกับอันนั่วฉันจะไม่เสียใจ ฉันจะมีความสุข และอวยพรพวกคุณสองคน ฉันตัดสินใจไปเรียนต่อเมืองนอกและอยู่ที่นั่น ไม่รบกวนพวกคุณ" อันฉีตัดสินใจเลือกทางออกแล้ว
“งั้นทำไมเมื่อกี้คุณถึงร้องไห้เจ็บปวดขนาดนั้นล่ะ” ชายหนุ่มประชดเบาๆ
อันฉี "..."
เธอเม้มริมฝีปาก และก้มหน้างุดรู้สึกอาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...