อันฉีดื่มน้ำอึกๆ น้ำตาจู่ๆ ก็ไหลพราก เธอวางแก้วน้ำลง นั่งลงบนโซฟาปิดหน้าร่ำไห้เหมือนเด็กเล็ก
อันฉีไม่รู้ว่าที่มุมหนึ่งของห้องมีกล้องหมุนเหมือนดวงตาเฝ้าดูทุกมุมห้อง
ขณะนี้ ในเมืองเล็กๆ ห่างจากฐานฝึกราวสองชั่วโมง รถออฟโรดสีดำคันหนึ่งจอดใต้ต้นไม้ที่ไม่สะดุดตา ชายหนุ่มในรถกำลังจ้องมองหญิงสาวบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ดูเธอร้องไห้สะอึกสะอื้นในห้องของเขาก็กำหมัดแน่น
เธอเสียใจขนาดนี้เชียวเหรอ เขาเป็นฝ่ายจากไปตามที่ใจเธอต้องการแล้ว เธอยังไม่มีความสุขอีกหรือ
ขณะนี้เอง บนหน้าจอ อันฉีอยากจะลุกขึ้นไปหยิบอะไรบางอย่าง เธอเพิ่งจะยืนขึ้น ชายหนุ่มก็คาดเดาได้ว่าเธอจะชนโต๊ะ จึงร้องเตือนผ่านหน้าจอ "ระวัง"
แต่อย่างที่คาดไว้ หญิงสาวบนหน้าจอทำเหมือนที่เขาคาดไว้ อันฉีไม่ได้สังเกตมุมโต๊ะของโซฟา เข่าจึงกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะอย่างจัง
เธอทรุดลงนั่งยองๆ เพราะเจ็บปวด ส่วนชายหนุ่มที่มองหน้าจอก็ถอนหายใจอย่างกระวนกระวาย ความรู้สึกแบบนี้ที่เห็นเธอบาดเจ็บแต่ทำอะไรไม่ได้ ทำให้เนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เขาจ้องมองหญิงสาวบนหน้าจอที่กำลังม้วนขากางเกง
ตำแหน่งที่ถูกชนตรงกับบริเวณที่มีบาดแผลตอนที่เธอบาดเจ็บครั้งก่อน ตอนนี้แผลเก่าบวกกับแผลใหม่ หัวเข่ามีแต่รอยช้ำเลือดเป็นจ้ำๆ
บนหน้าจอ อันฉีกลับนิ่งเฉยและเข้มแข็ง เหม่อมองบาดแผล ราวกับว่าเธอไม่ต้องการรักษาบาดแผลด้วยซ้ำ
เธอมัวแต่ทำอะไรอยู่ เนี่ยเหยียนเฟิงรอเธอไปหยิบกล่องยาอย่างกระวนกระวาย แต่รออยู่ห้าหกนาที ผู้หญิงคนนั้นยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน หรือว่าเธอไม่รู้ว่ากล่องยาอยู่ตรงไหน
นอกจากอันฉีจะไม่ขยับแล้ว ยังคร้านจะสนใจบาดแผล จุดที่เจ็บที่สุดไม่ใช่เข่าของเธอ หากแต่เป็นในหัวใจของเธอต่างหาก กลับกัน เมื่อมองแผลที่หัวเข่า เธอคิดถึงครั้งก่อนที่เนี่ยเหยียนเฟิงคุกเข่าลงเพื่อห้ามเลือดและพันแผลให้เธอ ตอนนี้เธอจมอยู่ในห้วงความทรงจำ
ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดจะทำแผลเหรอ หัวเข่าชนจนแผลใหญ่ขนาดนี้ เธอยังนั่งเหม่ออะไรอยู่
เนี่ยเหยียนเฟิงถอนหายใจ ในที่สุด เขาก็เคาะนิ้วบนแป้นพิมพ์สองสามครั้ง แล้วพูดเสียงต่ำกับหน้าจอ "กล่องยาอยู่ในตู้ ไปหยิบเองได้เลย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...