รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 935

"อ้อ! ไม่มีค่ะ! ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครมาเยี่ยมคุณเลย" พยาบาลพูดปด ที่จริงรู้สึกประหลาดอยู่ในใจ ชัดๆ ว่าหัวหน้าทีมเนี่ยอยู่ที่นี่เกือบทั้งวัน แต่ตอนที่เขาออกไป กลับให้เธอบอกว่าเขาไม่ได้มาที่นี่

ดวงตาของอันฉีหม่นลงทีเดียว เขาไม่ได้มาที่นี่เหรอ ก็จริง ตอนนี้เธอบอกให้เขาไปไกลๆ เขาย่อมไม่มีทางมาพบเธออีก

อันฉีกลืนยารสขมลงไป ตอนนี้เธอแค่อยากหายป่วยเร็วๆ เธออยากกลับไป กลับเข้าเมือง กลับไปบ้านที่อบอุ่น ไปอยู่กับพ่อแม่

ข่าวอันฉีไม่สบายรู้ไปถึงหูของจั่วอันอัน เธอมีความสุขมาก อันฉีไม่สบาย นอกจากนี้ เธอยังได้ยินว่าหัวหน้าทีมเนี่ยไม่ได้อยู่ที่ฐานฝึก ทำให้เธอคิดว่าเธอแยกพวกเขาสองคนได้สำเร็จหรือไม่

ช่วงพลบค่ำ เสี่ยวซื่อกับหลี่หลงซิงแวะมาเยี่ยมอันฉี พวกเขานำ IPAD มาให้ และยังสอนวิธีเล่นเกม หาสารพัดวิธีทำให้เธอเพลิดเพลิน ทว่าพวกเขาไม่ได้พูดถึงเนี่ยเหยียนเฟิงสักคำ

อันฉียอมรับความห่วงใยของพวกเขาอย่างมีความสุข แต่ในใจอยากจะถามคำถามหนึ่ง กระนั้นก่อนที่พวกเขาจะจากไป เธอกลับไม่ได้เอ่ยคำถามนั้นออกไป

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไข้ของอันฉีทุเลาลงแล้ว ร่างกายของเธอไร้กำลังวังชา ความเจ็บป่วยครั้งนี้ทำเอาเธอแทบแย่ ราวกับว่าเสียเลือดทั้งตัว

“ฉันอยากจะไปอาบน้ำค่ะ ทั้งตัวมีแต่เหงื่อ” อันฉีเรียกร้อง

"งั้นก็ไปอาบน้ำที่ห้องหัวหน้าเนี่ยก็ได้! ​​ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว" เสี่ยวซื่อพูด

อันฉีพลันหายใจติดขัด เธอหันไปมองเสี่ยวซื่อ แล้วโพล่งถามไปว่า "เขาไปแล้วหรือคะ"

เสี่ยวซื่อรีบยิ้ม "หัวหน้าไปทำภารกิจอื่นแล้วครับ อาจจะไปสักสัปดาห์หรือสองสัปดาห์ คุณอันฉี พวกเราจะดูแลคุณเอง รอคุณพ้นวิกฤตแล้ว เราจะส่งคุณกลับบ้านเอง"

อันฉีเจ็บแปลบหัวใจอีกแล้ว ราวกับว่าฝ่ามือใหญ่จับหัวใจที่เต้นไว้แน่น ทุกครั้งที่มันเต้น ความรู้สึกเจ็บปวดก็แผ่ซ่าน