ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำ เธอรีบโบกมือและปฏิเสธขึ้นว่า “ไม่ใช่นะคะ เถ้าแก่เนี้ยเข้าใจผิดแล้วค่ะ เราไม่ใช่คู่รักค่ะ”
เมื่อครู่นี้หางตาของเถ้าแก่เนี้ยเห็นพวกเขาเข้ามาพร้อมโอบไหล่กันเข้ามา แม้ว่าตอนนี้พวกเขายังไม่ใช่คู่รัก งั้นต้องอยู่ในช่วงก็กำลังคุยๆ อยู่แน่เลย เธอจึงยิ้มออกมา “พี่ชายคนนี้ก็หล่อขนาดนี้ผู้ชายหล่อคนนี้หล่อมาก คุณก็สวยมากเลย เหมาะสมกันมากค่ะ”
อันฉีรู้สึกขมขื่นในใจ และเธอไม่ต้องการโต้เถียงกับเถ้าแก่เนี้ยอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงพูดกับเนี่ยเหยียนเฟิงว่า “เราไปที่ห้องของคุณกันเถอะค่ะ!”
เนี่ยเหยียนเฟิงจูงมือเธอและเดินไปทางบันไดที่อยู่ข้างๆ อันฉีขืนตัวขึ้นมา “ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องจูงฉันหรอกค่ะ”
เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยมือเธอ ทั้งสองคนก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปยังห้องสุดท้ายบนชั้น 3 และผลักเปิดประตูเข้าไป ห้องนั้นเรียบง่ายมากและแม้แต่การตกแต่งก็เป็นสไตล์ของยุค 1990 ไม่มีบรรยากาศสมัยใหม่เลยสักนิด
แต่อันฉีไม่สามารถเลือกอะไรได้ในเวลานี้ มีที่หลบลมหลบฝนได้ ก็ดีขนาดไหนแล้ว
นอกจากมีเตียงใหญ่หนึ่งเตียง ก็มีเพียงเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ หนึ่งตัว อันฉียืนอยู่หน้าหน้าต่างมองดูเม็ดฝนหนาทึบราวกับว่าเธอรู้สึกถูกกั้นให้แยกโดดเดียวจากโลกข้างนอก
จังหวะนี้ เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอหันกลับมา และเนี่ยเหยียนเฟิงยืนอยู่ห่างไปข้างหลังเธอหนึ่งก้าว อันชี่ก้าวถอยหลังโดยสัญชาตญาณ และเธอซึ่งอยู่หน้าหน้าต่างแต่แรกอยู่แล้ว ก็ตระหนักได้ว่าไม่มีที่ให้ถอยไปอีกแล้ว พอเท้าเตะไปกระแทกกับผนัง ทำให้เธอตกใจขึ้นมา
“กลัวผมขนาดนั้นเลยหรือ” เนี่ยเหยียนเฟิงพูดขึ้นอย่างเรียบ ๆ ตาของเขาจับจ้องที่สีหน้าของเธอ
อันฉี ไม่กลัวเขา แต่ต้องการที่จะรักษาระยะห่างจากเขาตลอดเวลา ราวกับว่าด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เธอจะไม่ทำให้อันนั่วผิดหวัง
“ฉันไม่ได้กลัวคุณ ฉันแค่ไม่อยากเข้าใกล้คุณมากเกินไป” อันฉีเชิดคางขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเล็กขนาดเท่าฝ่ามือของเธอยังคงดื้อรั้นอยู่เล็กน้อย
จู่ๆ เนี่ยเหยียนเฟิงก็เอนตัวมาข้างๆ เธอ ดวงตาที่สวยงามของอันฉีหรี่ลงเล็กน้อย ชายคนนี้ต้องการทำอะไร เขาต้องการเอาเปรียบคนอื่นรึไง
“คุณ...คุณจะทำอะไร” อันฉีรีบหันหน้าหนี และลมหายใจของเธอก็ติดขัดขึ้นมาเล็กน้อย
ตอนแรกเนี่ยเหยียนเฟิงแค่ต้องการทดสอบดูปฏิกิริยาของเธอ แต่เมื่อเห็นเธอเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ เขาจึงต้องยืดตัวขึ้นและชี้ไปที่เตียงแล้วพูดว่า "คุณนอนบนเตียง ผมจะไปนอนในรถ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...