รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 950

คืนนี้เนี่ยเหยียนเฟิงใช้เวลาตลอดทั้งคืนอย่างทรมาน ถูกทรมานด้วยเนื้อนวลอุ่นๆ หอมกรุ่นในอ้อมแขนของเขา

อันฉีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งดวงอาทิตย์ยามเช้าส่องลงมาจากหน้าต่าง วันนี้เป็นวันที่อากาศอบอุ่นอย่างหาได้ยาก อันฉีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยการจุมพิตของดวงอาทิตย์ยามเช้า เธอลืมตาขึ้นและนอนในท่าแข็งทื่อทำให้เธอ ไม่สบายตัว และเธอต้องการที่จะเปลี่ยนท่า

เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ เธอและเนี่ยเหยียนเฟิงเกือบจะเผชิญหน้ากัน จมูกชนจมูก เธอตกใจมากจนเกือบจะตกจากเตียง เธอลุกขึ้นนั่งและมองไปที่ชายที่นอนอยู่ข้างๆ

ในเวลานี้ชายหนุ่มก็ลืมตาเช่นกัน รูม่านตาของเขาลึกและดำ แต่ดวงตาสีขาวของเขาปกคลุมไปด้วยดวงตาแดงก่ำราวกับว่าเขาไม่ได้นอนมาทั้งคืน

“คุณ... ทำไมตาคุณแดงจังคะ” อันฉีอดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยความเป็นห่วง

“คุณคิดว่าไงล่ะ” เนี่ยเหยียนเฟิงใช้แขนรองหนุนหัวและหลับตาลง

อันฉีไม่มีปฎิกิริยาตอบกลับ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเธออย่างไรกัน เธอกระพริบตาและพูดอย่างหดหู่เล็กน้อย "ฉันทำอะไรคุณเหรอคะ”

“คุณหลับแล้วมืออยู่ไม่สุข” เนี่ยเหยียนเฟิงยังคงต้องการนอนต่อมากในตอนนี้ แต่เขาก็ยังอยากเหลือบไปมองเธอเหมือนกัน

ตอนนี้อันฉีรู้แล้วว่าสาเหตุที่เขานอนไม่หลับเป็นเพราะสิ่งที่เธอทำกับเขาเมื่อคืนนี้?

เมื่อคืนอันฉีรู้สึกอบอุ่นและง่วงนอนเท่านั้น เธอจำไม่ได้ว่าทำอะไรกับเขาและพบเขาที่ไหน แต่นึกถึงตอนที่ทั้งสองนอนด้วยกัน บังเอิญเจอกัน

"ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณนอนต่ออีกหน่อยเถอะ ฉันตื่นแล้ว" หลังจากที่อันฉีพูดจบ เธอก็ต้องการที่จะลงจากเตียง

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ จู่ๆ แขนยาวของชายหนุ่มก็ดึงแขนของเธอลงและดึงเธอกลับเข้าไปใต้ผ้าห่ม แขนยาวกดลงหน้าอกเธอแน่น “ยังเช้าอยู่ นอนกับผมสักพักสิ”

ดวงตาที่สวยงามของอันฉีจ้องมองไปที่แขนบนหน้าอกของเธอด้วยความโกรธ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะผลักเขาออกไป "เนี่ยเหยียนเฟิงคุณทำเกินไปแล้วนะ"