รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 965

อันฉีรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่สามารถบังคับผู้ชายแบบเนี่ยเหยียนเฟิงได้ ดังนั้นในเวลานี้เธอจึงทำอะไรไม่ได้เลย

อันนั่วบรรเทาความเจ็บปวดในใจด้วยบุฟเฟ่ต์มื้อใหญ่ แต่อันฉีกลับไม่มีความรู้สึกอยากอาหารเลย ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกเธอสองคน อันฉีได้ทำหน้าที่พี่สาวอย่างดีที่สุดแล้ว เธอคอยปกป้องดูแลอันนั่วมาตลอดตั้งแต่เด็ก

“พี่เหม่ออะไรน่ะ! ทำไมไม่กินล่ะ” อันฉีเงยหน้าขึ้นถาม

“ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยอยากอาหารน่ะ เธอกินเถอะ!” อันฉีบอกเธอ

“ตอนนี้ฉันลดความอ้วนมาจะสามเดือนแล้ว ทั้งหมดก็เพื่อเนี่ยเหยียนเฟิง ฉันกลัวเขาจะมองว่าฉันอ้วน แต่ตอนนี้ไม่ต้องลดมันแล้ว ฉันจะได้กินอะไรตามใจอยากเสียที พี่ไม่รู้หรอกว่าช่วงที่ลดความอ้วนเป็นช่วงที่ทรมานที่สุด” อันนั่วเคี้ยวอาหารด้วยท่าทางน่ารัก เมื่อกี้เพิ่งจะถูกขอถอนหมั้นมาแท้ๆ แต่ก็ยังหาเหตุผลที่ทำให้ตัวเองมีความสุขได้

อันฉียกยิ้ม “งั้นก็กินเยอะๆ เลยนะ!”

ในเวลานั้น โทรศัพท์ของอันฉีก็มีแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาดู

“ผมถอนหมั้นแล้ว”

อันฉีไม่ต้องนึกให้เสียเวลาว่าเป็นข้อความจากใคร เธอตอบกลับไปว่า “ฉันรู้แล้วล่ะ ตอนนี้ก็กำลังอยู่กับอันนั่ว”

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์แล้วพวกเรามาอยู่ด้วยกันเถอะ!” ข้อความของชายหนุ่มแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ

อันฉีจ้องไปยังข้อความของเขาราวกับสติหลุดไป ในใจของเธอสับสนมาก เธอไม่สามารถที่จะไปอยู่กับเขาได้ในขณะที่อันนั่วเพิ่งจะถูกถอนหมั้น อีกอย่างเธอก็ไม่มีความกล้าที่จะอยู่กับเขาสองต่อสองขนาดนั้นด้วย

อันฉีเลือกที่จะไม่ตอบข้อความ เธอวางโทรศัพท์ลง อันนั่วเมื่อเห็นอย่างนั้นจึงถามขึ้นด้วยความอยากรู้ “พี่ ฉันได้ยินคุณป้าบอกว่าพี่เลิกกับจี้เจ๋อแล้วเหรอ”

“อืม เลิกกันนานแล้วล่ะ”

“ความจริงฉันก็รู้สึกนะว่าจี้เจ๋อไม่เหมาะกับพี่เลย ตอนที่เขาอยู่ต่อหน้าพี่มันเหมือนกับอะไรสักอย่าง อ่อ เหมือนหมาขี้ประจบไงล่ะ ฉันล่ะเกลียดจริงๆ” อันนั่วพูดด้วยน้ำเสียงโมโห “นี่พี่รู้ไหม ฉันมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกพี่เลย! ครั้งก่อนที่ฉันไปหาพี่ที่ต่างประเทศ ตอนอยู่ที่ร้านอาหาร เขาจงใจโอบไหล่ฉันด้วยล่ะ”

“จริงเหรอ แล้วเขาได้ก่อกวนอะไรเธออีกหรือเปล่า” แววตาอันฉีสะท้อนความโกรธออกมา ครั้งนี้ที่เธอโทรไปบอกเลิกจี้เจ๋อ คงจะใจดีกับเขามากไปหน่อย เธอควรจะตบบ้องหูเขาสักรอบสองรอบถึงจะสาสม