รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 966

“คุณปู่ครับ เรื่องถอนหมั้นรบกวนให้คุณปู่ช่วยแจ้งกับทางตระกูลอันด้วยนะครับ ผมก็จะไปขอโทษฝั่งนั้นอีกที”

ยังไงคุณท่านเนี่ยก็ไม่ให้เขาขอโทษอยู่แล้ว เพราะเดิมทีเป็นเขาเองที่เป็นคนจัดการเรื่องนี้ขึ้นมา ถ้าหากต้องขอโทษก็ควรเป็นเขาที่ต้องขอโทษ เขาโบกมือให้หลานชาย “อีกหนึ่งอาทิตย์แกก็พาผู้หญิงที่แกชอบมากินข้าวที่บ้านนะ”

เนี่ยเหยียนเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ได้ครับ ผมจะพยายามพาเธอมาให้ได้”

ตกดึก ทุกคนต่างพากันไปรับประทานอาหารที่บ้านตระกูลอัน ถึงคุณท่านเนี่ยจะขอโทษบ้านตระกูลอันแล้ว แต่เนื่องจากเรื่องการถอนหมั้นเป็นเรื่องใหญ่ภายในตระกูลจึงจำเป็นต้องประกาศอย่างเป็นทางการอีกครั้ง

อันฉีและอันนั่วออกจากห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองเพื่อกลับบ้าน เมื่อพวกเธอมาถึงทุกคนก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อาหารมื้อค่ำถูกจัดเรียงลงบนโต๊ะอาหาร คนในตระกูลต่างนั่งลงอย่างพร้อมหน้า

คุณท่านอันพูดปลอบใจอันนั่ว “หนูอันนั่ว อย่าเก็บเรื่องนี้มาใจใส่เลยนะ แล้วก็อย่าคิดโกรธคนตระกูลเนี่ยด้วยล่ะ” พูดจบ ก็หันไปมองลูกชายคนเล็กและภรรยาของเขา “พวกแกก็เหมือนกัน อย่าโกรธพวกเขาเด็ดขาด อย่าสร้างบาดแผลให้ทั้งสองตระกูลเลย”

“คุณพ่อ สบายใจเถอะ! พวกเราแยกแยะได้” อันจงไท่ปลอบใจพ่อของเขา

“เป็นเพราะอันนั่วของพวกเขาไม่มีวาสนาล่ะมั้ง” เจี่ยงหัวซานในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันจึงรู้สึกโกรธแทนเล็กน้อย เธอคาดหวังกับงานแต่งครั้งนี้ของลูกสาวมาก

หลี่เซี่ยนเมื่อได้ยินน้องสะใภ้พูดแบบนั้น พี่สะใภ้อย่างเธอจึงอดไม่ได้ที่จะปลอบใจ “หัวซาน เธอก็หัดแยกแยะหน่อย ดูสิอันนั่วทั้งสาวทั้งสวยทำไมจะหาผู้ชายที่ดีกว่านี้ไม่ได้ แต่จะพูดก็พูดเถอะเนี่ยเหยียนเฟิงอะไรนั่นเพอร์เฟคก็จริง แต่เขาก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องแบกไว้ บ้านช่องก็ไม่ได้กลับ คิดดูนะถ้าอันนั่วตบแต่งกับเขาไปอาจจะต้องมีชีวิตแบบแม่หม้ายก็ได้…ไม่แต่งก็ดีแล้วล่ะ”

“พรวด…” อันฉีสำลักน้ำชาออกมา

ทุกคนต่างมองไปที่อันฉีอย่างตกใจ อันฉียกมือขึ้นปิดปากเบาๆ “ฉันสำลักน่ะ”