ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1000

“ค่ายของชนเผ่าหลายเผ่าถูกโจมตีพร้อม ๆ กัน เรายังมิรู้ว่ากองทัพศัตรูมาจากที่ใด”

ลั่วชิงยวนชะงักเล็กน้อย คาดมิถึงว่าฟู่เฉินหวนจะเคลื่อนไหวเร็วเพียงนี้

จากตอนที่เขาออกจากเผ่านอกด่านมาจนถึงตอนนี้ น่าจะผ่านไปเพียงสองถึงสามชั่วยามเท่านั้น

ดูเหมือนว่าเมื่อกลับไปแล้วเขาจะเคลื่อนพลในทันที

ราชาเผ่านอกด่านก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน จากนั้นเขาก็ออกคำสั่ง "แต่ละเผ่าจะต้องปกป้องค่ายของตนให้ดี ป้องกันศัตรูอย่างเต็มกำลัง แต่ห้ามบุ่มบ่าม ต้องระวังศัตรูอาจใช้แผนล่อเสือออกจากถ้ำ"

"หากมีความคืบหน้าในการศึก จงรายงานทันที"

"พ่ะย่ะค่ะ!"

ลั่วชิงยวนรออยู่ในค่ายทั้งวัน คอยฟังข่าวการศึกอยู่เสมอ

การลอบโจมตีในวันแรกกินเวลาหนึ่งวัน และในที่สุดพวกเขาก็ล่าถอยไป

อย่างไรเสีย เผ่านอกด่านแต่ละเผ่าก็แข็งแกร่งมาก วันนี้ศัตรูเพียงแค่ได้เปรียบเพราะเป็นการลอบโจมตี ศึกจึงดำเนินไปตลอดทั้งวัน

หลังจากฟ้ามืด หัวหน้าเผ่าต่าง ๆ ก็มารวมตัวกันในกระโจมของราชาเผ่านอกด่าน

หล่างชิ่นก็ผ่านศึกอันดุเดือดมาเช่นกัน ตอนนี้นางดูสะบักสะบอมเล็กน้อย นางพูดด้วยความโกรธว่า "การลอบโจมตีของกองทัพแคว้นเทียนเชวียคราวนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ถึงรูปแบบการป้องกันของเราดี!"

“ก่อนหน้านี้พวกเขามิกล้าแอบโจมตี แต่วันนี้กลับกล้าแอบโจมตีค่ายของเรา ต้องเป็นลั่วชิงยวนที่สมคบคิดกับพวกเขาเป็นแน่!”

“เสด็จพ่อ โปรดสั่งประหารลั่วชิงยวนเดี๋ยวนี้เถิด!”

ก่อนหน้านี้ทัพศัตรูมิกล้าโจมตี แต่วันนี้กลับโจมตีแต่ละเผ่าได้อย่างแม่นยำ

พวกมันรู้ถึงการป้องกันของพวกเราอย่างทะลุปรุโปร่ง ชัดเจนว่าเป็นลั่วชิงยวนที่เปิดเผยเรื่องนี้

ลั่วชิงยวนดูเยือกเย็น มิแยแสต่อสิ่งที่ได้ยิน

หล่างชิ่นคงไม่มีวันเดาออกแน่ว่า เป็นราชาเผ่านอกด่านเองที่มอบแผนการป้องกันค่ายให้นางเองกับมือ?

ชิงหวยเองก็มีความสงสัยในใจเช่นกัน แต่มิได้กล่าวอะไรออกมา

จนกระทั่งราชาเผ่านอกด่านเอ่ยว่า “บัดนี้มิใช่เวลาจะมาพูดเรื่องนี้”

“ยามนี้เมืองผิงหนิงได้รับกำลังเสริมมาแล้ว กองกำลังพวกเขาแข็งแกร่ง แม้ว่าวันนี้พวกเขาจะต้านไว้ได้ แต่ข้าเกรงว่าพวกเขาจะมาบุกโจมตีอีกครั้ง”

“ยามนี้เราต้องหารือถึงแนวทางแก้ไขทันที”

ลั่วชิงยวนพูดทันที "ฝ่าบาท ตอนนี้ทุกคนคงรู้ดีแล้วว่า การตีเมืองคงเป็นไปมิได้ พวกเราควรเจรจาสงบศึกกันดีกว่า!"

“หากเราสู้ต่อไป ทั้งสองฝ่ายมีแต่จะต้องสูญเสีย!”

ราชายังมิได้พูดอะไร