ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1001

หล่างมู่ก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าลง "ขอเสด็จพ่อโปรดให้โอกาสข้าได้แก้ตัวครั้งนี้ ข้าจะขับไล่ศัตรูออกไปให้ได้!"

เดิมทีมีเพียงการต่อสู้ระหว่างหล่างชิ่นและหล่างมู่เท่านั้น

แต่คราวนี้ชิงหวยก็เข้าร่วมด้วย "ฝ่าบาท ในเมื่อท่านว่าควรเลือกจากพวกเรา เช่นนั้นข้าก็สามารถทำหน้าที่สำคัญนี้ได้เช่นกัน!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หล่างชิ่นก็ขมวดคิ้วและมองนาง

เมื่อเห็นพฤติกรรมของหล่างชิ่น ผู้คนจากชนเผ่าอื่นก็แข่งขันกันเพื่อชิงตำแหน่งผู้บัญชาการทัพทันที

เกรงว่ายามนี้พวกเขาทุกคนรู้กันหมดแล้วว่า หล่างชิ่นกำลังสมคบคิดกับตระกูลเหยียน และต้องการกำจัดหัวหน้าเผ่าอื่น ๆ ดังนั้นพวกเขาจะปล่อยให้หล่างชิ่นเป็นผู้บัญชาการทัพได้อย่างไร

นางมีแต่จะส่งหัวหน้าเผ่าต่าง ๆ ไปตายเท่านั้น!

ลั่วชิงยวนยังใช้โอกาสนี้พูด "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าเองก็อยากลองแย่งชิงดูบ้าง"

“ข้ารู้จักเมืองผิงหนิงดี รวมทั้งพวกทหารที่ป้องกันเมืองอยู่ด้วย ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถชนะได้ และยังสามารถเจรจาสงบศึกได้ด้วย”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทุกคนก็ตกตะลึง

หล่างชิ่นตะคอกอย่างเย็นชา "น่าขัน นี่เป็นเรื่องของเผ่านอกด่านของเรา เกี่ยวอะไรกับเจ้า?"

“เจ้าเองก็ต้องการสั่งการทัพเผ่านอกด่านของเราด้วยรึ?”

แต่ราชาเผ่านอกด่านมิยอมปล่อยให้หล่างชิ่นพูดต่อ

เขาพูดอย่างเย็นชา "ในเมื่อพวกเจ้าทุกคนต่างก็ต้องการเป็นผู้นำกองทัพ"

“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้เทพปีกอินทรีเลือกเถอะ ข้าเชื่อว่าเทพปีกอินทรีจะปกปักรักษาเผ่านอกด่านของเรา และจะเลือกผู้บัญชาการที่กล้าหาญและมีไหวพริบที่สุดให้เรา!”

ชิงหวยพูดทันที "ดี วิธีนี้ยุติธรรม!"

ทุกคนต่างพากันเห็นด้วย

แม้ว่า หล่างชิ่นจะมิค่อยเต็มใจนัก แต่ก็มิกล้าคัดค้าน

จากนั้นทุกคนก็ออกจากค่าย

พวกเขาควบม้ามาไกลจนมาถึงสวนแห่งหนึ่ง

นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วชิงยวนเห็นได้แท่นบูชายัญของพวกเขา

ภายในสวนมีรูปปั้นเทพเจ้าจากชนเผ่าต่าง ๆ ประดิษฐานอยู่

รูปปั้นหินที่ใหญ่ที่สุดคือนกอินทรี

ต่อไปคืองูทะยาน

และยังมีสัตว์อื่น ๆ อย่างพวกสิงโตและเสืออีก