ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1007

เขี้ยวเหล็กสิบหกอันหลุดออกมาแล้วสองอัน หวังว่าจะไม่มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก

มิเช่นนั้นท่านอ๋องจะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่วันกัน

……

ระหว่างทางที่ลั่วชิงยวนและเผ่านอกด่านกำลังเดินทางกลับค่าย นกอินทรีตัวนั้นก็บินมาอีกครั้ง

มันโบยบินอยู่บนท้องฟ้า ทุกคนล้วนเห็นกันหมด

“พญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์”

ทุกคนต่างยกแขนขึ้นทำความเคารพ

ด้วยความศรัทธาอย่างที่สุด

แต่ว่านกอินทรีตัวนั้นกลับโบยบินวนมาเกาะที่ไหล่ของลั่วชิงยวน

ทำให้ทุกคนต่างตกใจ

“แม้แต่พญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยังมาร่วมฉลองชัยชนะของเรา”

ทุกคนยิ่งตื่นเต้น ส่งเสียงไชโยโห่ร้องกลับไปยังค่าย

ลั่วชิงยวนก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน นกอินทรีตัวนี้ดูจะชอบนางมาก

แต่นางรู้ดีว่านางมิใช่หยวนหนิง นางคือลั่วเหลาต่างหาก

แล้วเหตุใดพญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์ที่เผ่านอกด่านเคารพสักการะจึงเลือกนาง

เมื่อกลับมาถึงค่ายก็พบว่าราชาเผ่านอกด่านรออยู่แล้ว

เมื่อเห็นทุกคนตื่นเต้นดีใจเช่นนี้ก็รู้ผลแล้ว

ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งความโล่งใจ

“หยวนหนิง ลูกของพ่อมิทำให้พ่อผิดหวังจริง ๆ”

หัวหน้าเผ่าอื่น ๆ ก็ต่างพากันเข้ามาห้อมล้อม

ดูเหมือนว่ากองกำลังที่ลอบโจมตีพวกเขาก็ถอยทัพไปหมดแล้วเช่นกัน

ลั่วชิงยวนพลิกตัวลงจากหลังม้า บนไหล่มีนกอินทรีตัวผู้ที่สง่างามเกาะอยู่ นางเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยราวกับราชาเสด็จ

ทุกคนโดยรอบต่างก็หลีกทางให้โดยมิรู้ตัว

ราชาเผ่านอกด่านเดินแหวกวงล้อมไปหาลั่วชิงยวน

“มีการสูญเสียเกิดขึ้นหรือไม่?” ราชาเผ่านอกด่านถาม

ลั่วชิงยวนตอบว่า “ไม่มีทหารได้รับบาดเจ็บแม้แต่คนเดียว”