ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1011

จู่ ๆ ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นจากด้านนอก

ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างถล่มลงมา

มินานก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งมาอย่างเร่งรีบ

“รายงาน! ทหารเผ่านอกด่านยกทัพมาลอบโจมตีพ่ะย่ะค่ะ!”

“พวกมันใช้แม่ทัพฉินเป็นโล่มนุษย์ แล้วบุกเข้ามาจากจุดที่กำแพงเมืองทางทิศเหนือพังทลายลงมา บัดนี้บุกเข้ามาในเมืองผิงหนิงแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อได้ฟังดังนั้น สีหน้าของหลายคนในห้องก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“ว่ากระไรนะ? บุกเมืองแล้วหรือ?”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น...”

หัวหน้าเผ่าทั้งสองยังมิทันได้คิดให้เข้าใจ

แววตาอันแหลมคมของฟู่เฉินหวนก็จ้องมาที่พวกเขาสามคน

“การเจรจาสันติภาพเป็นเรื่องหลอกลวง การโจมตีแบบลอบกัดต่างหากที่เป็นของจริง!”

“ทหาร จับตัวพวกมันสามคนไปขังไว้! คุมตัวให้แน่นหนา!”

ในวินาทีต่อมา เหล่าทหารก็กรูเข้ามาจับตัวพวกเขาสามคนไปขังไว้ในห้องมืดที่มีการเฝ้าระวังอย่างแน่นหนา

“ใครกันที่มิเชื่อฟังคำสั่งแล้วลงมือเองเช่นนี้! การเจรจาสันติภาพจะสำเร็จอยู่แล้ว!” หงเซียวโกรธจัดจนชกกำแพงอย่างแรง

“จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากหล่างชิ่น!” ถูจินโกรธจนเคราแทบตั้ง

“นางต้องการสืบทอดบัลลังก์จึงมิยอมให้หยวนหนิงเจรจาสำเร็จ!”

หงเซียวตกใจก่อนจะตำหนิตัวเอง “ประมาทเกินไปเสียแล้ว!”

“นางต้องการจะบีบให้พวกเราชาวเผ่านอกด่านตายกันหมด!”

ลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด

เรื่องทั้งหมดนี้ยังคงเป็นไปตามการคาดการณ์ของนาง

หล่างชิ่นคงจะมิยอมนิ่งดูนางเจรจาสำเร็จ แล้วกลับไปสืบทอดบัลลังก์เช่นนั้นหรอก

ดังนั้นจึงต้องทำลายการเจรจาและแน่นอนว่าจะต้องฉวยโอกาสโจมตีเมืองด้วย

เมื่อคืนที่มิได้ลงมือก็เพื่อให้ทุกคนตายใจก่อน แล้วจึงบุกโจมตีเมืองในยามเช้า

“มิได้ พวกเราต้องฉวยโอกาสตอนที่เกิดความโกลาหลหลบหนีออกไป มิเช่นนั้นเมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง พวกเราต้องถูกฆ่าแน่นอน!”

ทั้งสองตัดสินใจทันที

ถูจินกล่าวกับลั่วชิงยวน “หยวนหนิง ประเดี๋ยวพวกข้าจะพาหนีออกไป เจ้ารู้จักสภาพแวดล้อมในเมืองนี้ดี เจ้าหนีไปก่อน หากหนีมิรอดก็ให้ซ่อนตัวไว้”

“อย่าสนใจพวกข้าสองคนเลย!”

ลั่วชิงยวนตกใจ “มิหนีไปด้วยกันหรือ?”

ถูจินมองไปที่หงเซียว แล้วกล่าวว่า “พวกข้าสองคนเป็นชายตัวใหญ่ถึงเพียงนี้ ออกไปก็ต้องถูกคนอื่นเห็น เจ้าตัวเล็กกว่า พวกข้าจะดึงดูดความสนใจให้ เจ้ารีบวิ่งหนีไปเถิด!”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง มิคิดว่าพวกเขาจะไว้ใจนางถึงเพียงนี้

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายก็ยังให้นางหนีไปก่อน

ทั้งสองกำลังจะเริ่มลงมือ แต่ลั่วชิงยวนกลับรั้งพวกเขาไว้