ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1013

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

แล้วกล่าวว่า “หากเจ้าสามารถรักษาฉินเชียนหลี่ได้จริง ๆ ข้าก็จะตกลง”

“แต่เงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ในตอนแรกจะมิสามารถใช้ได้อีกต่อไป”

“สามารถมอบม้าและวัวให้แก่เจ้าได้ทั้งหมด แต่เมืองผิงหนิงจะมิสามารถเปิดประตูให้แก่เจ้าได้อีกต่อไป”

“และเงื่อนไขของข้าจะต้องมีการเพิ่มอีกข้อหนึ่ง”

“คือต้องตัดหัวของหล่างชิ่นมาแลก”

เมื่อทุกคนได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ

ลั่วชิงยวนตอบตกลงในทันที “ได้! พาข้าไปหาฉินเชียนหลี่ก่อน”

“นำตัวพวกเขากลับไปขังไว้ก่อน” ฟู่เฉินหวนสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จากนั้นก็พาลั่วชิงยวนเดินจากไป

……

เมื่อเข้ามาในห้อง

ลั่วชิงยวนเห็นกรงเหล็กนั้น

มันเป็นกรงเหล็กที่แคบมาก แขนขาของฉินเชียนหลี่ถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนทั้งสี่ สภาพยับเยินน่าสังเวช

เมื่อเห็นภาพนี้ ความเกลียดชังที่ลั่วชิงยวนมีต่อหล่างชิ่นก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า

ลั่วชิงยวนเดินไปจับข้อมือของเขา

แต่ฉินเชียนหลี่กลับมิได้สติและคำรามใส่นาง

ยื่นมือออกมาหมายจะตะปบลั่วชิงยวนอย่างแรง

ในเสี้ยววินาทีนั้น ฟู่เฉินหวนก็จับไหล่ของลั่วชิงยวนแล้วดึงถอยหลังกลับมา

หลบหลีกฝ่ามือของฉินเชียนหลี่ได้ทัน

ลั่วชิงยวนฉวยโอกาสนี้คว้าข้อมือของฉินเชียนหลี่ได้อย่างฉับไว

เมื่อยกแขนเสื้อขึ้นก็เห็นเส้นสีดำที่ข้อมือของเขาแผ่ขยายไปครึ่งแขน

“ยาพิษนี้ยังมิเข้าไปลึกถึงหัวใจ จึงมิสามารถควบคุมฉินเชียนหลี่ได้”

“น่าจะเป็นหล่างชิ่นที่ให้ยาทำลายประสาทแก่เขาจำนวนมาก เพราะต้องการทำลายจิตใจของเขา ให้เขากลายเป็นทาส”

“หม่อมฉันจะเขียนใบเทียบยาให้เขาก่อนเพื่อให้เขาสงบลง”

ลั่วชิงยวนเขียนใบเทียบยาส่งให้ฟู่เฉินหวน

แล้วถามว่า “ตอนนี้ในเมืองยังมีสมุนไพรเหลือพออยู่หรือไม่เพคะ? หากมิเพียงพอก็สามารถใช้เป็นเงื่อนไขในการเจรจากับชนเผ่านอกด่านได้”

“ในเมื่อตอนนี้ทั้งหม่อมฉันและหล่างมู่ต่างก็อยู่ในมือของท่านแล้ว ชนเผ่านอกด่านจะต้องยินยอม”

แต่ฟู่เฉินหวนกลับรับใบเทียบยาไปแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างเย็นชา

“นี่เป็นเรื่องที่ข้าจะพิจารณาอีกครั้ง”

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย