ลั่วชิงยวนตกใจก่อนจะรีบอ่านต่อ “นักบวชหญิงแห่งแคว้นหลีเป็นผู้มีอิทธิพลสูงสุด แม้แต่ราชวงศ์ก็ต้องให้เกียรติ”
“ข้าเคยคิดว่าเป็นเพราะผู้คนนับถือและเคารพเพราะตัวนักบวชหญิงเอง”
“แต่ข้าค้นพบว่า ความเชื่อฟังและการเคารพอย่างไม่มีเงื่อนไขมาจากน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลีเท่านั้น”
“เมื่อข้าเป็นนักบวชหญิง ข้าต้องกินโอสถจตุรธาตุทุกเดือน อาจารย์บอกว่าเป็นยาเพิ่มพลังและบันทึกประวัติศาสตร์ก็กล่าวเช่นนั้นด้วย”
“นั่นเป็นครั้งแรกที่ข้าพบกับคนที่ต่อต้านข้า เขามิเชื่อฟังคำสั่งของข้า แต่เขาก็เจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส”
“ข้ารู้สึกประหลาดใจมากจึงตรวจรักษาให้เขาด้วยตนเอง แต่ก็หาสาเหตุมิพบ”
“ข้ารักษาเขาเป็นเวลาครึ่งปี สุดท้ายก็พบสาเหตุ”
“เพียงแค่เขาคิดต่อต้าน เขาก็จะทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เขาเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูง ยิ่งต่อต้านมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งทรมาน”
“แต่ข้ามิได้ควบคุมเขาเลย”
“ด้วยเหตุนี้ข้าจึงลองหาคนมาทดลอง ด้วยการลองสั่งให้พวกเขาทำสิ่งที่พวกเขามิยอมทำ ผลปรากฏว่า ผู้ที่พยายามฝ่าฝืนคำสั่งของข้าต่างก็ทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส”
“ข้ามิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าตระหนักได้ว่าความเชื่อฟังและการเคารพของชาวแคว้นหลีมาจากการควบคุมด้วยยา”
“ข้าค้นหามานานและข้าสงสัยว่าเป็นเพราะน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลี เพราะเป็นน้ำที่ราษฎรทุกคนดื่มและชำระล้างร่างกายมาตั้งแต่เกิด”
“ข้าพบเมล็ดพันธุ์ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ เมื่อมาที่เผ่านอกด่าน ข้าลองนำมันไปใส่ในบ่อน้ำ เพราะน้ำที่นี่ไหลผ่านทั้งหุบเขาอสูร”
“สามเดือนต่อมา สัตว์ป่าทุกตัวในหุบเขาอสูรต่างก็ดื่มน้ำนี้”
“แล้วข้าก็พบว่าบัดนี้พวกมันที่เคยมองข้าเป็นเหยื่อกลับเกรงกลัวข้า”
“แน่นอนว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลีมิเพียงแต่ทำให้ผู้คนเชื่อฟังเท่านั้น แต่ยังทำให้สัตว์ป่าทั้งหมดเชื่อฟังด้วย”
เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนรู้สึกหนาวสันหลัง
อาการนี้เหมือนกับฟู่เฉินหวนทุกประการเลยมิใช่หรือ?
“แต่ที่น่ากลัวคือมิใช่เพียงข้าที่ค้นพบเรื่องนี้ ราชวงศ์ของแคว้นหลีก็ค้นพบเช่นกัน”
“หากพวกเขาใช้สิ่งนี้เพื่อจุดประสงค์ที่มิเปิดเผย นั่นจะเป็นหายนะต่อใต้หล้า”
“สิ่งชั่วร้ายเช่นนี้มิควรปรากฏขึ้น ข้าจึงมิยอมให้ศิษย์ของข้ากินโอสถจตุรธาตุอีก”
“ข้าเก็บโอสถจตุรธาตุไว้เพียงสองเม็ด ส่วนที่เหลือก็ทำลายทิ้งไปหมด แต่ข้ามิรู้ว่าในวังหลวงแคว้นหลียังเหลืออยู่หรือไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...