ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1027

ลั่วชิงยวนรีบคว้าเอาไว้

เมื่อเปิดออกดู

มันคือคันฉ่องสุริยันจันทรา!

นางนำเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมาแล้วพยายามประกอบเข้าด้วยกัน

สิ่งของทั้งสองชิ้นนี้เป็นหนึ่งเดียวกัน

ลั่วชิงยวนตกใจมาก

อาจารย์เคยบอกนางเกี่ยวกับคันฉ่องสุริยันจันทรา แต่มิคิดว่าสมบัติของแคว้นหลีที่แท้จริง มิใช่เพียงคันฉ่องสุริยันจันทรา แต่ยังรวมถึงเข็มทิศอาณัติสวรรค์ที่อยู่ในมือนางด้วย

เมื่อออกจากห้องลับ นางก็ทำลายกลไกเพื่อมิให้ผู้ใดเข้าไปในห้องลับได้อีก

เมื่อไปถึงห้องยาก็พบตำรายาและสมุนไพรกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะและพื้น ตู้ยาเต็มไปด้วยสมุนไพร รวมทั้งสมุนไพรหายากมากมาย

ในตะกร้าข้าง ๆ เต็มไปด้วยยาเม็ด ซึ่งล้วนเป็นยาที่พัฒนามิสำเร็จ

หลังจากที่นางปัดฝุ่นออกแล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะมีใบเทียบยาอยู่หลายใบ

ลั่วชิงยวนนั่งลงแล้วดู

ใบเทียบยาใบหนึ่งเขียนว่า: มีฤทธิ์ยับยั้ง แต่ผลลัพธ์สั้นและครั้งที่สองจะทรมานยิ่งกว่า

ใบเทียบยาอีกใบหนึ่งเขียนว่า: มีฤทธิ์แก้พิษเล็กน้อย บรรเทาอาการได้เล็กน้อย หากต้องการกำจัดการควบคุมอย่างสมบูรณ์ ต้องรับประทานยานี้เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งร้อยปีขึ้นไป

ใบเทียบยาอื่น ๆ ก็เขียนถึงสรรพคุณและส่วนที่ล้มเหลวไว้

นี่น่าจะเป็นใบเทียบยาที่มีประโยชน์ในบรรดาใบเทียบยาทั้งหมดที่อาจารย์เคยทดลอง

นางเก็บใบเทียบยาเหล่านั้นไว้ในแขนเสื้อ

บัดนี้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุใดฟู่เฉินหวนจึงทรมานอย่างแสนสาหัส โอสถจตุรธาตุเม็ดนั้นถูกลั่วเยวี่ยอิงกินไปแล้ว

ส่วนฟู่เฉินหวนน่าจะเคยดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลี?

แม้มิรู้ว่าดื่มเมื่อใด แต่มีเพียงสองอย่างนี้เท่านั้นที่สามารถออกฤทธิ์เช่นนั้นได้

พระชายาหลีผู้เป็นมารดาของเขาเคยเป็นองค์หญิงแห่งแคว้นหลี การที่นางจะได้น้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลีคงมิใช่เรื่องยาก

นางนำใบเทียบยาไปด้วย โดยหวังว่าในภายภาคหน้าจะสามารถคิดค้นยาแก้พิษได้