ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1028

ปัง—

ทำให้ทั้งสองตกใจ

เสียงปังดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ก็มีเพียงเสียงดังและมีประกายไฟเล็กน้อย

แต่เมื่อจบลงแล้ว บนพื้นก็มีผงสีขาวเป็นกองเล็ก ๆ

มิรู้ว่าเมล็ดเหล่านี้ที่กลายเป็นผงแล้วจะมีประโยชน์อย่างไร นางจึงตัดสินใจว่าจะเก็บไว้ศึกษา

ลั่วชิงยวนก้มลงเก็บผงเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง

แม้จะเป็นกองผงละเอียด แต่ก็เก็บได้มิมาก

เก็บได้เพียงครึ่งขวดเล็ก ๆ เท่านั้น

“พี่หญิง สิ่งเหล่านี้ใช้ทำอะไรหรือขอรับ?” หล่างมู่ใช้มือแตะเล็กน้อยและกำลังจะเอาแตะลิ้น

ลั่วชิงยวนรีบคว้ามือเขาไว้ “สิ่งนี้กินมิได้ มันมีพิษ”

หล่างมู่รีบปัดมือแล้วไปล้างมือในน้ำพุ

“พี่หญิง ท่านเคยมาที่นี่มาก่อนหรือ เหตุใดจึงดูคุ้นเคยเช่นนี้?” หล่างมู่ถามด้วยความสงสัย

ลั่วชิงยวนเตือนอย่างจริงจัง “จำไว้ว่าหลังจากออกไปแล้วให้ลืมที่นี่เสีย อย่าได้มาที่นี่อีก”

หล่างมู่พยักหน้า “ได้ขอรับ”

ทั้งสองพักอยู่ที่นี่อีกคืน เมื่อฟ้าเริ่มสางก็ออกเดินทางจากหุบเขาอสูร นกอินทรีนั้นเก่งกาจมาก มันคอยคุ้มกันไปตลอดทางจึงไม่มีสัตว์ร้ายตัวใดกล้าเข้าใกล้เลย

เมื่อออกจากหุบเขาอสูรอย่างปลอดภัย นกอินทรีก็บินมาเกาะแขนของลั่วชิงยวนอีกครั้ง ราวกับว่ากำลังรอคำชมจากนาง

ลั่วชิงยวนลูบหัวมันแผ่วเบาพลางหัวเราะเบาๆ “มิคิดว่าเจ้าจะเก่งกาจถึงเพียงนี้ มิแปลกใจเลยที่ถูกยกย่องเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์”

“พวกเขาเรียกเจ้าว่าพญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์ เช่นนั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าอาเสิน”

อาเสินดูพอใจมาก มันทะยานขึ้นไปบินวนบนท้องฟ้า

ลั่วชิงยวนถามหล่างมู่เกี่ยวกับต้นกำเนิดของนกอินทรีตัวนี้ แต่หล่างมู่กล่าวว่า ตั้งแต่จำความได้ นกอินทรีตัวนี้ก็อยู่ที่นี่แล้ว

ว่ากันว่าบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วต่างก็เคยเห็นนกอินทรีตัวนี้เช่นกัน นับได้ว่ามันมีชีวิตอยู่มานาน เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณและเคยช่วยเหลือผู้คนมากมาย จึงถูกชาวเผ่านอกด่านยกย่องเป็นพญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์

พญาอินทรีศักดิ์สิทธิ์จะคอยปกป้องพวกเขา และทุกคนที่เห็นมันต่างก็โค้งคำนับด้วยความเคารพ