ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1029

เสียงของหล่างมู่ดังมาจากในพุ่มหญ้า “พี่หญิง เชิญนอนลงเถิด หญ้าเหล่านี้นุ่มนิ่มยิ่งนัก”

ลั่วชิงยวนจึงนอนลงในพุ่มหญ้าเช่นกัน

ปรากฏว่ามันนุ่มนิ่มอย่างมิน่าเชื่อ ไม่มีหนามทิ่มแทงเลยแม้แต่น้อย

อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้และพืชพันธุ์

นางกลิ้งตัวไปมา จู่ ๆ เห็ดสีใสราวกับผลึกก็ปรากฏต่อหน้าลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนตกใจแล้วเอื้อมมือไปแตะ

เห็ดเซียนญาณวารี?

โชคดีอะไรเช่นนี้!

เห็ดชนิดนี้มีฤทธิ์แก้พิษได้อย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อนำไปใช้ร่วมกับสมุนไพรอื่น ๆ ก็จะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน เรียกได้ว่าเป็นเห็ดสารพัดประโยชน์

แม้แต่นางในอดีตก็เคยเห็นเพียงสองครั้งเท่านั้น

เป็นสิ่งหายากที่หาได้ยากยิ่งนัก

นางเก็บเห็ดวิญญาณเซียนน้ำ แล้วห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างทะนุถนอม

“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไรอยู่หรือ?” หล่างมู่โผล่ขึ้นมาจากพุ่มหญ้า

เมื่อเห็นนางเก็บเห็ดจึงถามด้วยความสงสัย “ท่านจะนำกลับไปกินหรือ?”

“กินมิได้หรอก นี่คือยา” ลั่วชิงยวนวางเห็ดไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม

หล่างมู่ใช้มือแหวกพุ่มหญ้า “กินได้สิขอรับ แต่เพียงเท่านี้จะพอสำหรับทำผัดเห็ดหนึ่งจานหรือ?”

ปรากฏว่าใต้พุ่มหญ้าเต็มไปด้วยเห็ดวิญญาณเซียนน้ำ!

ลั่วชิงยวนสูดหายใจทันใด

รู้สึกราวกับกำลังอยู่ในความฝัน

“เหตุใดจึงมีมากมายเช่นนี้?” ลั่วชิงยวนถามด้วยความตื่นเต้น

หล่างมู่ตอบว่า “มิทราบขอรับ แต่มันก็มีอยู่ที่นี่มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

“ครั้งแรกที่เราพบกับอาเสินตอนเด็ก มันก็กำลังกินเห็ดอยู่ที่นี่”

“เมื่อเห็นมันกิน เราจึงมั่นใจว่าไม่มีพิษ จึงเก็บไปผัดกินบ้างเป็นครั้งคราว”