ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 103

”หลิงหยวนถัง”

ที่ตั้งของหลิงหยวนถังนั้นอยู่บนถนนที่ขึ้นชื่อในด้านพิธีการจัดงานศพ ผู้ที่มาที่นี่โดยทั่วไปจะเป็นคนสามัญ หรือคนรับใช้จากตระกูลชั้นสูง

อาภรณ์ของลั่วชิงยวนนั้นค่อนข้างสะดุดตา ดังนั้นนางและแม่นมเติ้งจึงไปหาอาภรณ์ชุดใหม่เปลี่ยนเพื่อให้ดูเหมือนชาวบ้านธรรมดา ก่อนหาผ้าโปร่งมาปิดบังใบหน้าไว้

จากนั้นพวกนางก็เดินเข้าไปในร้านที่มีตุ๊กตากระดาษมากมายวางเรียงอยู่เป็นตั้ง

ตรงหัวมุมมีเก้าอี้ไม้โยกตั้งอยู่หลังกองตุ๊กตากระดาษ เสียงเก้าอี้นั้นโยกดังเอี๊ยดอ๊าด แน่นอนว่าต้องมีคนผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่

จากนั้นก็มีเสียงหม่นขรึมดังขึ้น “ท่านต้องการเพียงแวะพักชั่วคราวหรือต้องการพักค้างคืน?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลั่วชิงยวนก็อดนิ่วหน้าไม่ได้

“ท่านหมายความเช่นไร…” แม่นมเติ้งเองก็งุนงงเพราะร้านที่พวกนางเข้ามานั้นไม่ใช่โรงเตี๊ยม

ลั่วชิวยวนจับแขนของแม่นมเติ้งก่อนยกยิ้มและเดินเข้าไปที่เก้าอี้โยก “เถ้าแก่ล้อเล่นแล้ว อยู่ในร้านจัดงานศพ แล้วจะนอนในโลงศพหรือไร?”

เสียงเก้าอี้โยกหยุดลงทันที

อากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

มีกระแสลมหอบหนึ่งพัดเข้ามาในร้าน ทำให้ตุ๊กตากระดาษทั้งหลายพากันขยับไหวจนดูเหมือนว่าพวกมันกำลังหัวเราะร้ายอยู่

แม่นมเติ้งตัวสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว

ที่นี่ดูหลอนนัก

“เถ้าแก่?” ลั่วชิงยวนตะโกนอีกครั้ง

จากนั้นคนที่นั่งบนเก้าอี้ก็เหมือนจะตื่นขึ้น เขาลุกขึ้นขยี้ตา “ขอโทษด้วยข้าเผลอหลับไป ท่านคงไม่ได้รออยู่นานใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนส่ายหน้าและมองเจ้าของร้าน รอบกายของเขามีเงาดำรายล้อมอยู่

“เถ้าแก่ ข้ามาจากจวนมหาราชครู นายหญิงบอกว่า จำนวนของที่ส่งไปวันนี้ไม่ถูกต้อง นางเลยให้ข้ามาสอบถามกับเถ้าแก่อีกครั้ง” ลั่วชิงยวนบอก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าของร้านก็นิ่วหน้า “จำนวนไม่ถูกต้องรึ? เป็นไปได้อย่างไรกัน? ข้าเป็นคนเอาใส่ลงไปด้วยมือตัวเองเลยนะ”

ขณะที่พูด เจ้าของร้านก็หยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเปิดดู ก่อนที่จะอ่านอย่างละเอียดและบ่นพึม “ก็ถูกนี่…”

ลั่วชิงยวนแอบปรายตามองอย่างเร็วและเห็นว่า…