ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1055

“นี่... คงมิใช่วังชิงหรอกกระมัง?” ซ่งเชียนฉู่เอ่ยถามขณะคิ้วขมวดมุ่น

ฟู่เฉินหวนย่อกายลงตรวจดูรอบ ๆ พลันสัมผัสเข้ากับป้ายหยกแผ่นหนึ่งบนพื้นดิน

มันคือป้ายหยกของกรมคลัง

“คงเป็นวังชิงมิผิดแน่”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว นางรีบชักเอาคันฉ่องสุริยันจันทราออกมา ปลายนิ้วเรืองรองด้วยอักขระเวท

เมื่อแสงจากอักขระเวทมอดดับลง ภาพบุรุษชุดขาวก็ปรากฏขึ้นในกระจกสุริยันจันทรา

ขณะเดียวกันก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันแข็งแกร่ง

หัวใจของลั่วชิงยวนกระตุกวูบ อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง!

นางรีบเหาะทะยานตามไปทางทิศใต้โดยพลัน

ด้วยวิชาตัวเบาดุจขนนก มินานนางก็หายลับไปในความมืด

ฟู่เฉินหวนตกใจ รีบติดตามไปทันที

......

ยามราตรีอันมืดมิด ลั่วชิงยวนไล่ตามออกไปนอกเมือง ร่างกายลอยละลิ่วอยู่เหนือยอดไม้ราวกับควบคุมสายลมได้

ในมือนางปรากฏเชือกอักขระเวท นางมองไปยังบุรุษชุดขาวแล้วเหวี่ยงเชือกออกไป

อีกฝ่ายไหวตัวทัน กระโดดหลบไปได้

แต่ก็ถูกลั่วชิงยวนสกัดกั้นเอาไว้

นางพุ่งเข้าหา ดาบวงพระจันทร์ฟาดฟันไปที่ลำคอของอีกฝ่าย

ท่ามกลางแสงจันทร์ ดวงตาของบุรุษผุดความประหลาดใจ หางงูปรากฏขึ้นด้านหลังพยุงร่างของเขาให้ลอยขึ้น หลบการโจมตีได้อย่างหวุดหวิด

ในชั่วพริบตานั้น ลั่วชิงยวนถึงกับชะงัก

แล้วหยุดโจมตี

“ราชันย์อสรพิษ?!” ลั่วชิงยวนมิอยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาบำเพ็ญเพียรจนแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้แล้วหรือ

เหตุใดรัศมีของเขาถึงได้ปั่นป่วนเช่นนี้

หางงูยาวของบุรุษผู้นั้นค่อย ๆ หายไป เขากลับมายืนบนพื้น แล้วเอ่ยสบาย ๆ “เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ตอนนี้ข้าชื่อ ฉู่จิ้ง อย่าเรียกข้าว่าราชันย์อสรพิษอีก”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง “เจ้าบำเพ็ญเพียรจนมีรูปร่างเป็นมนุษย์ได้เร็วถึงเพียงนี้เชียวหรือ เจ้าดูดกลืนพลังปราณของผู้อื่น!”

“คนที่ตายในเมืองหลวงเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นฝีมือเจ้าทั้งหมดหรือ!”

ฉู่จิ้งเอ่ยอย่างเฉยเมย “ข้าทำเองนั่นแหละ”

ความโกรธแล่นเข้าสู่หัวใจของลั่วชิงยวน

“เหตุใดเจ้าถึงได้เลือกเดินบนเส้นทางนี้!”

“หากข้ารู้ว่าเจ้าจะสร้างความเดือดร้อนไปทั่ว ข้าคงฆ่าเจ้าเสียตั้งนานแล้ว!”