ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1062

“ที่เจ้าทำเพื่อฟู่เฉินหวนนั้นทำไปเพื่ออะไร”

“ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามใจของเจ้า ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ มิว่าผลลัพธ์และราคาที่ต้องจ่ายจะเป็นเช่นไร”

“พวกเราต่างก็เหมือนกัน”

ฉู่จิ้งกล่าวแล้วดื่มชาต่อ

ลั่วชิงยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

“ก็จริง หลายสิ่งหลายอย่างมิอาจวัดได้ว่าถูกหรือผิด”

จู่ ๆ ฉู่จิ้งก็ถามขึ้นมา “ได้ยินว่าครานี้มีคนใช้ประโยชน์จากข้าหรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “แต่หากไม่มีเจ้า พวกเขาก็จะฆ่าปิดปากคนอยู่ดี เพียงแต่หากใช้เจ้าฆ่าปิดปากก็จะทำได้อย่างแนบเนียนยิ่งขึ้น”

ฉู่จิ้งพยักหน้าแล้วครุ่นคิด “การกระทำครั้งนี้ก่อให้เกิดคลื่นใต้น้ำขนาดใหญ่ การถูกคนใช้ประโยชน์เป็นเรื่องที่ข้าต้องรับผิดชอบ”

“ข้าจะมิไปศาลเจ้าเขาหลิงซานอีกแล้ว”

ลั่วชิงยวนหยิบขวดยาออกมาโยนให้เขา “ใช้สำหรับบำรุงพลัง เพื่อป้องกันการหลงผิด”

“ข้าไปก่อนแล้ว”

......

เช้าวันนั้น จู่ ๆ ก็มีคนจากวังหลวงมา

เพื่อเชิญฟู่เฉินหวนเข้าวังหลวง

ลั่วชิงยวนบังเอิญเห็นว่าเป็นข้าหลวงจากพระตำหนักโช่วสี่ ดูเหมือนว่าเป็นไทเฮาที่เรียกฟู่เฉินหวน

ลั่วชิงยวนมิได้ใส่ใจเรื่องนี้

เพียงแต่ถือยาที่เพิ่งปรุงเสร็จเตรียมไปหาลั่วเยวี่ยอิง

แต่หาเท่าไหร่ก็หามิเจอ

จึงเอ่ยถามซูโหยว

“ลั่วเยวี่ยอิงถูกขังอยู่ที่ใด?”

ซูโหยวได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

กลายเป็นสีหน้าลำบากใจ

“นาง...”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “อย่าพูดอ้อมค้อม รีบพูดมา”

ซูโหยวจึงจำต้องกล่าวอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ลั่วเยวี่ยอิงถูกจับตัวไปนานแล้วขอรับ”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง “ถูกใครจับตัวไป? เหตุใดถึงไม่มีใครบอกข้า?”